«Το ραντεβού μου ήταν στις 19.45, μια Παρασκευή, στο νοσοκομείο Ελπίς. Όλη την εβδομάδα έρχονταν μηνύματα υπενθύμισης στο κινητό και στο email μου. Την ίδια ημέρα το μεσημέρι με κάλεσαν από το κέντρο, για να επιβεβαιώσουν τη διάθεσή μου να τηρήσω το ραντεβού μου και για να μου ζητήσουν, αν είχα τη δυνατότητα, να πάω περίπου δύο ώρες νωρίτερα, για να καλύψουν κάποιο κενό. Δέχτηκα και, για να είμαι ειλικρινής, χάρηκα, γιατί είχα αγχωθεί με το ότι είχα διαλέξει αρχικά ένα ραντεβού τόσο κοντά στο κλείσιμο της ημέρας τους».
Η Βιβή Αμπατζή είναι οδοντίατρος και επέλεξε να εμβολιαστεί κατόπιν και παρότρυνσης του Οδοντιατρικού Συλλόγου Αττικής, που κινητοποιήθηκε για να πείσει τα μέλη του να προσέλθουν στα εμβολιαστικά κέντρα. Φτάνοντας στην είσοδο του νοσοκομείου, οι φύλακες ήταν επιφυλακτικοί απέναντί της, γιατί, όπως της είπαν, δεν έμοιαζε για 85 χρονών! «Τους απάντησα ότι είμαι υγιειονομικός, τους έδειξα ταυτότητα, με εντόπισαν στη λίστα τους και μου έδωσαν οδηγίες για τον χώρο όπου ήταν στημένο το εμβολιαστικό κέντρο. Όταν μπήκα στο κέντρο, μου ζήτησαν να επιβεβαιώσω και πάλι τα στοιχεία μου, να συμπληρώσω ένα ερωτηματολόγιο για το ιατρικό μου ιστορικό και με έβαλαν στην αίθουσα όπου γινόταν ο εμβολιασμός, μέσα στην οποία εκείνη την ώρα ήταν μόνο το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό. Με θερμομέτρησαν και κατέγραψαν σφυγμούς και κορεσμό αίματος σε οξυγόνο με ένα οξύμετρο δαχτύλου. Η γλυκύτατη νοσηλεύτρια που με ανέλαβε κατάλαβε ότι είχα αγωνία και με αντιμετώπισε σαν τρομαγμένο πιτσιρίκι – δούλευε όπως μου είπε στο νοσοκομείο Παίδων. Ο εμβολιασμός στα χέρια της ήταν ανώδυνος».
Η δεύτερη φορά
Αφότου έλαβε την πρώτη δόση με τον τρόπο που περιγράφει, ένιωσε τόσο καλά, θυμάται, που πήγε στο σούπερ μάρκετ για τα ψώνια της εβδομάδας. Το ραντεβού για τη δεύτερη δόση πραγματοποιήθηκε τρεις εβδομάδες μετά, ένα μεσημέρι Παρασκευής. «Πήγα πολύ πιο χαλαρή, με το καφεδάκι μου στο χέρι. Η ίδια διαδικασία με τους φύλακες στην είσοδο, αλλά τώρα δεν χρειαζόμουν οδηγίες. Αυτή τη φορά την αίθουσα τη μοιραζόμουν με μια ηλικιωμένη κυρία. Και το ιατρικό προσωπικό ήταν πιο χαλαρό και ξεκούραστο, με κέφι για πειράγματα, μέχρι προξενιό με συνάδελφο προσπάθησαν να μου κάνουν. Και πάλι έπεσα στα χέρια υπέροχης νοσηλεύτριας, με ακόμα πιο ελαφρύ χέρι. Ενημερώθηκα, όπως και την πρώτη φορά, για πιθανές παρενέργειες και τους χαιρέτησα». Περίπου ένα δωδεκάωρο μετά την πρώτη δόση αδυνατούσε να σηκώσει ψηλά το χέρι της και ένιωθε πόνο στο σημείο έμπαρσης της βελόνας, ενώ ένα εικοσιτετράωρο μετά τη δεύτερη δόση ανέβασε δέκατα και αισθανόταν γενικά μια κακουχία, συμπτώματα που υποχώρησαν λίγες ώρες αργότερα χωρίς να λάβει κάποια αγωγή.
Σχεδόν 700.000 Έλληνες είχαν εμβολιαστεί –470.000 με την πρώτη δόση και 230.000 και με τη δεύτερη– έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ενώ περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες είχαν κλείσει ραντεβού σε κάποιο εμβολιαστικό κέντρο της χώρας. Παρότι όλοι θα ευχόμασταν ακόμα μεγαλύτερο ρυθμό εμβολιασμού, η Ελλάδα, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, καταγράφει ρυθμό 0,20 ανά 100 κατοίκους την ημέρα, ο οποίος την κατατάσσει στο κλαμπ των χωρών που υπολογίζεται ότι θα καταφέρουν να εμβολιάσουν το ένα τρίτο του πληθυσμού τους έως το τέλος του 2021. Στην αντίστοιχη λίστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει πετύχει μέχρι σήμερα την τέταρτη καλύτερη επίδοση ανάμεσα στα 27 κράτη-μέλη. «Ως υγιής ενήλικος επαγγελματίας στον χώρο της υγείας, ένιωσα υποχρεωμένη να εμβολιαστώ. Τόσο για να επιτύχουμε το απαιτούμενο ποσοστό εμβολιασμένων στον πληθυσμό για την επιδιωκόμενη ανοσία αγέλης, όσο και για να δώσω το καλό παράδειγμα στους ασθενείς μου, που με ρωτούσαν τις προηγούμενες ημέρες αν θα έμπαινα στη διαδικασία», τονίζει η Βιβή Αμπατζή. «Έχω και δύο μικρά ανίψια, των οποίων τις αγκαλιές και τα φιλιά δεν είμαι διατεθειμένη να στερηθώ».
Αίσθημα ευθύνης
Αντίστοιχο αίσθημα ευθύνης αλλά και ανάγκης οδήγησε στο εμβολιαστικό κέντρο και τη φαρμακοποιό Μαίρη Λιάπη. «Όλο αυτό το διάστημα ζούσα με την αγωνία ότι μπορεί να νοσήσω και να αναγκαστώ να κλείσω το φαρμακείο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχω ευθύνη απέναντι στους πελάτες μου. Γι’ αυτό και επιθυμούσα πολύ να εμβολιαστώ». Η συντριπτική πλειονότητα των πελατών της στο φαρμακείο έχουν ήδη εμβολιαστεί ή εξασφαλίσει ραντεβού, ενώ έχει ήδη μια λίστα με ανθρώπους που περιμένουν, μόλις έρθει η σειρά τους, να τους κλείσει το ραντεβού – τα οποία κλείνονται και μέσω φαρμακείων και ΚΕΠ. Η ίδια ενημερώθηκε αναλυτικά μέσω ενός διαδικτυακού σεμιναρίου για το εμβόλιο και ξεπέρασε σύντομα τις όποιες επιφυλάξεις είχε στην αρχή.
Άγχος για τις αλλεργίες
Προσεκτική έρευνα για να βεβαιωθεί ότι οι αλλεργίες από τις οποίες υποφέρει δεν θα πυροδοτούσαν κάποια δυσάρεστη ή επικίνδυνη παρενέργεια σε συνδυασμό με το εμβόλιο χρειάστηκε να κάνει και η κ. Χριστίνα Σταυρακάκη. «Μίλησα με τον αλλεργιολόγο μου, μελέτησα δημοσιεύματα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και έπαψα να έχω άγχος. Θέλω να τονίσω ότι άγχος είχα μόνο για τις αλλεργίες μου, δεν είχα δεύτερες σκέψεις όσον αφορά το εμβόλιο, εμπιστεύομαι απόλυτα την επιστήμη». Γι’ αυτό και οριστικοποίησε τα ραντεβού της για τις δύο δόσεις το πρώτο λεπτό λειτουργίας της πλατφόρμας για το κλείσιμο των ραντεβού πολιτών μεταξύ 60 και 64 ετών, στις 10 Φεβρουαρίου. «Θεωρώ ότι ο μαζικός εμβολιασμός είναι ο μόνος τρόπος να καταπολεμηθεί αυτή η πανδημία. Την ημέρα του ραντεβού, καθώς περίμενα τη σειρά μου, σκεφτόμουν ότι ήμουν πια ένα βήμα πιο κοντά στην ελευθερία, στο να αγκαλιάσω τα παιδιά μου». Περίπου δώδεκα ώρες μετά τον εμβολιασμό άρχισε να νιώθει μια κόπωση, είχε πονοκέφαλο και ρίγη, ενώ σταδιακά ανέβασε πυρετό, που έφτασε έως το 38,2, ξεκίνησαν οι δυνατοί πόνοι στα κόκαλα και εμφάνισε αδυναμία να σηκώσει το χέρι της. Ευτυχώς τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν το ίδιο ξαφνικά όπως παρουσιάστηκαν, σχεδόν δύο εικοσιτετράωρα αργότερα. «Δεν ανησύχησα όμως», διευκρινίζει, «γιατί φεύγοντας από το εμβολιαστικό κέντρο μου είχαν δώσει ένα έντυπο όπου αναφέρονταν αυτές οι παρενέργειες». Σχεδόν τρεις ημέρες αργότερα, αυτή η μικρή ταλαιπωρία έχει ξεχαστεί, διαβεβαιώνει, και το μόνο που έχει μείνει είναι ένα αίσθημα αισιοδοξίας: «Νιώθω πιο ασφαλής, δεν έχω αυτόν τον μόνιμο φόβο ότι θα κολλήσω ξέροντας ότι στην ηλικία μου υπάρχει κίνδυνος σοβαρής νόσησης. Σκέφτομαι ότι, αν προσέξω τις επόμενες είκοσι ημέρες, θα είμαι πιο ασφαλής, δεν θα κινδυνεύω να αρρωστήσω σοβαρά ή να χάσω τη ζωή μου. Μετά την αγωνία των τελευταίων μηνών, είναι φοβερό αυτό το συναίσθημα». Πιο ασφαλής αισθάνεται και η κ. Λιάπη: «Έχω διαβάσει μελέτες που επιβεβαιώνουν ότι ακόμη και μετά την πρώτη δόση μειώνεται η πιθανότητα νοσηλείας σε ΜΕΘ».
«Να πάτε όλοι»
Πριν από λίγες ημέρες, στο Κέντρο Υγείας Κορωπίου έκανε την πρώτη δόση η 84χρονη κ. Πηνελόπη Σερπετίνη, συντροφιά με τον σύζυγό της, ο οποίος έλαβε τη δεύτερη. «Ήμουν λίγο διστακτική πριν κλείσω το ραντεβού, αλλά επέμεινε πολύ ο εγγονός μου και η σύζυγός του, στους οποίους έχω μεγάλη εμπιστοσύνη, και με έπεισαν. Στο Κέντρο Υγείας ήταν όλοι πολύ ευγενικοί, δεν είχε πολύ κόσμο, δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου», λέει. Ούτε η ίδια ούτε ο σύζυγός της είχαν κάποια ιδιαίτερα ενοχλητική παρενέργεια, μια μικρή ζαλάδα ένιωσε κάποιες φορές, λέει, αλλά την αποδίδει στην ηλικία της. Πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, ζητά να μεταφέρω μια παράκληση σε όλους: «Να εμβολιαστούν, να μη φοβούνται και να μη δειλιάζουν, πρέπει να πάνε». Αποφασισμένη να πείσει όλους τους πελάτες της να εμβολιαστούν είναι και η Μαίρη Λιάπη: «Λόγω και της φύσης του επαγγέλματός μου, έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους που έχουν νοσήσει σοβαρά ή έχουν χάσει δικούς τους. Είμαι σίγουρη ότι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από την πανδημία είναι ο εμβολιασμός. Δεν γίνεται να ζούμε με μάσκες ούτε με λοκντάουν». ■