– Τι είναι αυτό το ύφος, Άννα;
– Είναι… ύφος σοβαρής πλάκας.
– Οξύμωρο. Μ’ αρέσει!
– Κοίτα την μπλούζα μου.
Λέει snowgirl!
– Σαν εσένα. Το κορίτσι του χιονιού. Σ’ αρέσει το ροζ;
– Ναι…
– Κι εμένα! Πόσα ροζ πράγματα βλέπεις στο δωμάτιό μου;
Αφού μετρήσαμε 21 ροζ αντικείμενα (μαζί με την μπλούζα της Άννας και τις ροζ μου ανταύγειες), σκέφτηκα ότι η συζήτηση μαζί της θα ήταν πιο γνήσια εάν προέκυπτε μέσω παιχνιδιού. Βγήκαμε λοιπόν έξω για να παίξουμε στο χιόνι. Με τα πεσμένα κλαδιά των δέντρων φτιάξαμε ένα «σπίτι» και καθίσαμε στο σαλόνι για να φάμε τα μπισκότα χιονιού που έφτιαξε η Άννα. Ο αδελφός της, ο Ηλίας, ρώτησε εάν μπορεί να καθίσει μαζί μας και η Άννα τού απάντησε εμφατικά: «Όχι». Έπρεπε, λέει, να πάει σε μια αντρική αποστολή με τον μπαμπά τους. Μου έκανε εντύπωση το σχόλιό της, και έτσι άρχισε αβίαστα η συζήτηση περί φύλου με την επτάχρονη ξαδέλφη μου. Με ενδιέφερε πολύ να δω αν σε αυτή τη νεαρή ηλικία είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνει σκέψεις για τη θηλυκότητα και τη γυναικεία ταυτότητά της.
Η συζήτηση με την Άννα με βοήθησε να εξετάσω ακόμα και μερικές δικές μου προκαταλήψεις. Με εξέπληξε ευχάριστα η συνειδητοποίηση ότι κάθε καινούργια γενιά γίνεται όλο και πιο ανοιχτόμυαλη και φέρνει κάτι δικό της σε αυτή τη συζήτηση.
ΧΡΩΜΑΤΑ
– Το ροζ το θεωρείς κοριτσίστικο χρώμα;
– Όχι. Δεν έχω δει κάποιο αγόρι να φοράει ροζ, αλλά, εάν έβλεπα, δεν θα το θεωρούσα περίεργο. Απλώς υπάρχουν πιο πολλά κορίτσια που τους αρέσει το ροζ. Όχι σε όλα όμως.
– Υπάρχουν κατά τη γνώμη σου κοριτσίστικα και αγορίστικα χρώματα;
– Μπα. Έχω έναν φίλο που το αγαπημένο του χρώμα είναι μοβ. Του Ηλία τού αρέσει το κόκκινο.
ΡΟΥΧΑ
– Τα ρούχα που φοράς τα διαλέγεις μόνη σου;
– Μερικές φορές.
– Εγώ θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, καμία φορά δεν με άφηναν να ντυθώ όπως ήθελα. Μου άρεσαν οι περίεργοι συνδυασμοί. Καρό με ριγέ, τζιν με φορέματα. Εσένα σ’ αρέσει να φοράς φορέματα;
– Μ’ αρέσει να τα βλέπω. Αλλά δεν είναι πολύ άνετα. Προτιμώ τα παντελόνια.
– Ένα αγόρι θα μπορούσε να φορέσει φούστα;
– Θα μπορούσε… Αλλά μπορεί, αν τα αγόρια φορούσαν φούστες, να μισούσαν το σχολείο.
– Λες να κορόιδευαν ένα αγόρι αν εμφανιζόταν με φούστες και φορέματα στο σχολείο;
– Δεν είναι πολύ συνηθισμένο. Αλλά θα το συνηθίζαμε. Όπως συνηθίζεις έναν γάτο που κάνει συνέχεια σκανταλιές.
ΦΙΛIΕΣ
– Ποιοι είναι οι καλύτεροί σου φίλοι;
– Η Μαργαρίτα. Η Ηλέκτρα. Και η Κατερίνα. Άλλα μένει μακριά η Κατερίνα.
– Δεν πειράζει. Και η δική μου κολλητή μένει μακριά, στη Φινλανδία. Έχεις αγόρια φίλους;
– Τον Γιώργο μόνο. Αυτόν που σου είπα πριν ότι του αρέσει το μοβ. Τα περισσότερα αγόρια είναι λίγο σπαστικά.
– Αλλά με τον αδελφό σου τα πάτε καλά, ε;
–Ναι. Καμιά φορά όμως τσακωνοπαίζουμε.
– Τσακωνοπαίζουμε… Τέλειο! Δηλαδή;
– Τσακωνόμαστε, αλλά, για να μην καταλάβουν η μαμά και ο μπαμπάς ότι τσακωνόμαστε, κάνουμε ότι παίζουμε.
– Όταν παίζεις με τον Ηλία και τον ξάδελφό σου τον Μάρκο, σου λείπει καμιά φορά μια κοριτσίστικη παρουσία;
– Χμμ… Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι γίνεται εκεί πέρα. Δεν ξέρω ακριβώς τι νιώθω εκείνη τη στιγμή. Τους μισώ λίγο καμιά φορά. Τσακωνόμαστε. Αλλά τελικά τους αγαπάω πολύ.
– Θα ήθελες ποτέ να έχεις και αδελφή εκτός από αδελφό;
– Ναι, θα ήθελα.
– Γιατί;
– Για να έχω κάποιον που με καταλαβαίνει καλύτερα. Και να παίζει τα ίδια παιχνίδια που μ’ αρέσουν κι εμένα. Ο Ηλίας μια φορά μού είχε πει πως μισεί τα λέγκο μου. Ενώ ξέρω ότι του άρεσαν – μου το είχε πει πριν. Αλλά ήταν κοριτσίστικα και έκανε πως δεν τον ενδιέφεραν.
– Αν είχες αδελφή, θα ήθελες να είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από εσένα;
– Ίση.
– Μια δίδυμη λοιπόν. Άννα επί δύο.
– Ναι! Θα ήμουν εγώ, αλλά διπλή.
ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
– Όταν είσαι μόνη σου, φοβάσαι ποτέ;
– Λίγο. Καμιά φορά έχει πολλή ησυχία, επειδή ο μπαμπάς δουλεύει και ο Ηλίας διαβάζει πάνω. Και η μαμά είναι στη δουλειά. Αλλά, όταν έχω παρέα, δεν φοβάμαι. Έστω και έναν γάτο. Αλλά έναν γάτο με ζωή!
– Θα ήθελες να κάνεις παιδιά όταν μεγαλώσεις;
– Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Δεν υπήρχε κάποια ταμπελίτσα στο μυαλό μου που το έλεγε αυτό.
– Τώρα υπάρχει; Σ’ την έβαλα;
– Χμμ… Λίγο (γελάει). Αλλά μπορώ να αφήσω τη σκέψη αν θέλω. Την αφήνω και μου ξαναέρχεται. Την αφήνω και μου ξαναέρχεται.
– Έχεις καθόλου σκέψεις για το μέλλον;
– Ναι! Τα αυτοκίνητα θα πετάνε και δεν θα λειτουργούν με καυσαέριο. Θα είναι ηλεκτρικά και θα τα φορτίζεις σε τράπεζες και δεν θα κάνουν κακό στο περιβάλλον. Και θα υπάρχουν επίσης φωτιές που δεν καίνε, αλλά ζεσταίνουν πολύ. Για να μην είναι επικίνδυνες. Ώστε να μην πιάσει φωτιά κανένα σπίτι. Ή κανένας γάτος! Πολύ χειρότερο…
ΣΧΟΛΕΙΟ
– Τι κάνεις στα διαλείμματα τώρα που είναι ονλάιν το σχολείο;
– Κάνω τα μαθήματά μου. Παίζω. Κλέβω κάποιες μπανάνες. Κλασικά, κλασικά.
– Ποιο είναι το αγαπημένο σου μάθημα;
– Έχω δύο! Υπολογιστές και καλλιτεχνικά.
– Ωραίος συνδυασμός! Πιστεύεις ότι υπάρχουν μαθήματα που είναι για κορίτσια και άλλα που είναι για αγόρια;
– Όχι βέβαια.
– Τι ωραία που σκέφτεσαι έτσι. Εγώ, όταν ήμουν μικρή, φοβόμουν λίγο τα μαθηματικά. Είχα την εντύπωση ότι δεν μπορούσα να τα καταφέρω καλά ως κορίτσι.
– Κρίμα. Μπορεί να είχες γίνει μαθηματικός.
– Πράγματι. Εσύ τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
– Επιστήμονας παύλα μηχανικός. Για να φτιάξω μια συσκευή που θα επαναφέρει έναν δεινόσαυρο. Και θα τρώει πολλά φυτά. Πολλά.
ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ
– Με τόσο χιόνι που τρως σε λίγο θα γίνεις βασίλισσα του χιονιού…
– Μα είμαι η βασίλισσα του χιονιού! Στέλνω τα αγόρια για αποστολές. Για να σταματήσουν να τσακώνονται. Να σου πω τους κανόνες στο βασίλειό μου;
– Πες μου.
– Να μην τσακώνεσαι. Να μη φαίνεται το πράσινο (σ.σ. αναφέρεται στο γρασίδι – δεν θέλει να πειράζουμε το χιόνι, ώστε να παραμείνει άσπρο). Να μην πειράζεις τα σπίτια όταν είσαι σε αποστολή.
– Γιατί τα αγόρια είναι σε αποστολή κι εμείς είμαστε στο σαλόνι;
– Εγώ το αποφάσισα. Έπρεπε να διαλέξω κάποιον που θα πάει σε αποστολή. Και επέλεξα τον Ηλία.
– Οπότε εσύ παίρνεις τις αποφάσεις εδώ;
– Όχι. Μόνο όταν έχει χιόνι. Τότε είμαι αρχηγός.
– Γενικά στη ζωή σου νιώθεις αρχηγός;
– Όταν είμαι στον κήπο, ναι.
– Μέσα στο σπίτι δεν είσαι;
– Όχι. Μέσα στο σπίτι είναι ο αδελφός μου.
– Γιατί;
– Επειδή του αρέσει. Και δεν με πειράζει. Αφού έχω ένα τόσο μεγάλο μεγαλείο. Ο κήπος είναι όλος δικός μου. Και όλο το χιόνι. Κοίτα! Ένας παγοκρύσταλλος. Μείνε εσύ εδώ. Εγώ πρέπει να βρω τα αγόρια. Έχω μια αποστολή.
– Με βαρέθηκες εμένα και λες πάω τώρα στα αγόρια;
– Όχι, όχι. Απλώς έχω την επόμενη συζήτηση τώρα. Τελείωσε ο χρόνος σου.■