Στις 21 Αυγούστου 2004, οι Σοφία Μπεκατώρου και Αιμιλία Τσουλφά κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 470 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Η Αιμιλία, αμέσως μετά, κρέμασε τις αγωνιστικές νιτσεράδες και απέκτησε τρεις κόρες. Πέρασαν δεκαεπτά χρόνια, αλλά σήμερα είναι πάλι εδώ, και μάλιστα εξασφάλισε προ ημερών και τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς του Τόκιο.
Πώς έγινε αυτή η επιστροφή; Τυχαία. Είχε πάει τις κόρες της να κάνουν ιστιοπλοΐα, όταν ο προπονητής Ανδρέας Παπαδόπουλος της είπε ότι η 20χρονη σήμερα Αριάδνη Σπανάκη ψάχνει παρτενέρ για τους αγώνες του Γιουρολύμπ. Δεν δίστασε ούτε λεπτό. Ξαναφόρεσε τη νιτσεράδα και έδειξε ότι δεν είχε ξεχάσει την τέχνη των ιστίων. «Δεν ήταν αυτοσκοπός μου το αποτέλεσμα», λέει η ίδια στο «Κ». «Η καθημερινή προσπάθεια με γέμιζε και απολάμβανα αυτό που έκανα. Όταν αυτό που κάνεις σε γεμίζει, βρίσκεις τα ψυχικά αποθέματα, την ενέργεια, τη θέληση και το πείσμα για να παλέψεις και να πετύχεις αυτό που θέλεις».
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΙΒΗΡΙΚΗΣ
Η πρόκριση ήρθε τις προηγούμενες ημέρες μέσω του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη θαλάσσια περιοχή της Βιλαμούρα στην Πορτογαλία. Όλα τα βλέμματα βρίσκονταν στο δικό της σκάφος: η Τσουλφά έχει υπάρξει χρυσή Ολυμπιονίκης, έχει κερδίσει τέσσερα χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα και δύο τίτλους «World Sailor of the Year», διάκριση που δεν είχε καμία άλλη από τις αγωνιζόμενες. Στην ηλικία των 48 ετών, επίσης, πολλές από τις αντιπάλους της θα μπορούσαν να είναι κόρες της.
Όσο για τις δικές της κόρες, Νάνσυ, Νέλη και Λυδία, της ζήτησαν να γυρίσει σπίτι με την πρόκριση. «Όταν επέστρεψα, μου είπαν ότι άξιζε τον κόπο όλη η ταλαιπωρία», λέει. «Πιστεύω ότι μέσα από το δικό μου παράδειγμα έχουν πάρει εφόδια για τη ζωή τους». Όταν τη ρωτάμε για τα συναισθήματά της, απαντάει με χαμόγελο: «Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, που δεν έχω προλάβει να το χαρώ. Και τώρα πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα. Το σκάφος πρέπει να φύγει για το Τόκιο. Με την Αριάδνη είμαστε ζευγάρι ενάμιση χρόνο. Πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο για να βελτιωθούμε».