Από τον καιρό της Γαλλικής Αποστολής του Μοριά (1828-1832), ήταν πολλοί οι Γάλλοι μηχανικοί, γεωγράφοι, φυσιοδίφες, λόγιοι και άλλοι λάτρεις της Ελλάδας που περιηγήθηκαν τη χώρα, τη μελέτησαν και συνέβαλαν στη γνωριμία, στις ωσμώσεις και στην προσέγγιση των δύο χωρών. Μετά την ίδρυση του κράτους, κάποιοι Γάλλοι και άλλοι Ευρωπαίοι επιχειρηματίες είδαν την Ελλάδα ως παρθένα γη ευκαιριών, ενώ από την πλευρά τους οι Γάλλοι σαινσιμονιστές που κατέφυγαν κυνηγημένοι εδώ την είδαν ως τόπο εφαρμογής των αναπτυξιακών σχεδίων τους. Ένας από τους πρώτους επιχειρηματίες ήταν ο Φραγκίσκος Φεράλδι (François Feraldi), που παρουσιάστηκε στον Όθωνα (1833), προτείνοντας φιλόδοξα σχέδια ίδρυσης ενός βιομηχανικού συγκροτήματος στους Μύλους του Ναυπλίου. Το σχέδιο αυτό δεν είχε συνέχεια, όμως ο Φεράλδι εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπου απέκτησε πολλά παιδιά, εγγόνια και ακίνητα στην Αθήνα και στον Πειραιά, ανέλαβε την πρώτη ατμοπλοϊκή σύνδεση Πειραιά-Μασσαλίας με τη Messageries Maritimes, επιδίωξε ανεπιτυχώς να αναλάβει την κατασκευή του σιδηροδρόμου Αθήνας-Πειραιά και αναμείχθηκε στην Εταιρεία του Φωταερίου της Αθήνας και άλλες επιχειρήσεις.
Αυτός ο τύπος πολυπράγμονα επιχειρηματία αντιστοιχεί στην πρώιμη εποχή του αδιαμόρφωτου ακόμη νεαρού κράτους. Με τον καιρό, τα θεσμικά πλαίσια, οι σχέσεις και οι ανταλλαγές μεταξύ της Ελλάδας και των άλλων χωρών έως έναν βαθμό τυποποιήθηκαν, και η Γαλλία βρέθηκε να «εξάγει» στην Ελλάδα τα δυνατά χαρτιά της: τους μηχανικούς και τις σχετιζόμενες με τη δική τους τεχνογνωσία επιχειρήσεις. Η Γαλλία του 19ου αιώνα διέθετε το πιο ανεπτυγμένο σύστημα εκπαίδευσης μηχανικών, με τις μεγάλες σχολές όπως η Pont et Chaussée, η École des Mines, η École Centrale κ.ά. Γάλλοι μηχανικοί, επίσημα προσκεκλημένοι συνήθως, σχεδίασαν, επέβλεψαν ή ανέλαβαν την κατασκευή διαφόρων έργων στην Ελλάδα, όπως εκείνος ο άγνωστός μας ακόμη Sauvage που έκανε την πρώτη μελέτη για την αποξήρανση της Κωπαΐδας (1845), ή οι Rondel και Magnac, που ανέλαβαν τα λιμενικά έργα του Πειραιά και της Σύρου ο πρώτος, της Πάτρας ο δεύτερος. Η τάση αυτή, της μετάκλησης ξένων μηχανικών για τεχνική βοήθεια στη χώρα, θα κορυφωθεί επί Τρικούπη, με την πρόσκληση της γαλλικής αποστολής μηχανικών η οποία, με 15 μέλη και επικεφαλής τον Edouard Quellenec, λειτούργησε ως τεχνικός σύμβουλος της κυβέρνησης, σχεδιάζοντας και μερικά έργα, όπως το λιμάνι του Βόλου.
Μεσόγειος, θάλασσα ανάπτυξης
Η γαλλική επιχειρηματικότητα θα αναπτυχθεί στην Ελλάδα σε δύο κυρίως τομείς: τον κατασκευαστικό και τον μεταλλευτικό/μεταλλουργικό. Στρατηγικός κόμβος του δεύτερου αυτού επιχειρηματικού πεδίου στη Μεσόγειο, ειδικά για τα μη σιδηρούχα μέταλλα, ήταν η Μασσαλία. Μασσαλιώτης ήταν ο Ιλαρίων Ρου (Hilarion Roux), τραπεζίτης και βιομήχανος, που εκμεταλλευόταν ήδη μεταλλείο μολύβδου στην Καρθαγένη της Ισπανίας. Μεταλλείο μολύβδου είχε στη Σαρδηνία, τόπο καταγωγής του, και ο Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρι. Οι δυο τους, με τη συμμετοχή και του Ηπειρώτη Γεωργίου Παχύ και τη στήριξη κεφαλαιούχων της Μασσαλίας, μεταξύ των οποίων και οι τραπεζίτες Ροδοκανάκη, ίδρυσαν στη Μασσαλία το 1864 την εταιρεία «Ιλαρίων Ρου & Σία», η οποία εγκατέστησε στο Λαύριο εργοστάσιο εκκαμίνευσης σκωριών με ισπανική τεχνολογία, Ισπανούς τεχνίτες και συνολικά πάνω από 1.000 εργάτες. Το προϊόν, ο αργυρούχος μόλυβδος, προοριζόταν κυρίως για την ισχυρή βιομηχανία μολύβδου της Μασσαλίας προς περαιτέρω επεξεργασία (εξαγωγή του καθαρού ασημιού). Είναι γνωστό ότι το 1873 αυτή η εταιρεία εξαγοράστηκε από την Ελληνική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου που ίδρυσε ο Ανδρέας Συγγρός. Τότε, ο Σερπιέρι, ο οποίος είχε εξασφαλίσει παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στη Λαυρεωτική, ίδρυσε το 1875 στο Παρίσι τη Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου (ΓΕΜΛ, Société Française des Mines du Laurium) με τη συμμετοχή του Ρου και άλλων κεφαλαιούχων. Με ένα πλήθος μεταλλευτικών στοών και πηγαδιών, η εταιρεία αυτή εγκαινίασε την εξόρυξη των μεταλλευμάτων της Λαυρεωτικής, ίδρυσε εργοστασιακό συγκρότημα μεταλλουργίας μολύβδου και ψευδαργύρου στο Θορικό και δημιούργησε νέες συγκοινωνιακές υποδομές (σιδηρόδρομος Αθήνας-Λαυρίου, λιμενικός εξοπλισμός). Ήταν η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση στην Ελλάδα και γνώρισε θεαματική ανάπτυξη έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Αντιμετωπίζοντας δυσκολίες κατά τον Μεσοπόλεμο, η ΓΕΜΛ θα εξαγοραστεί το 1932 από την εταιρεία Penarroya, διεθνή κολοσσό στον τομέα των μη σιδηρούχων μετάλλων. Η πτώση ξεκινά από τη δεκαετία του 1960, τα μεταλλεία διακόπτουν το 1977, για να σβήσουν οριστικά και οι κάμινοι του Θορικού το 1982.
Από το Λαύριο και σε όλη την Ελλάδα
Με επίκεντρο το Λαύριο δημιουργήθηκε από τη δεκαετία του 1880 ένα δίκτυο μεταλλευτικών επιχειρήσεων στις Κυκλάδες, μεταξύ των οποίων και μερικές γαλλικές, με τη συμμετοχή της ΓΕΜΛ ή του Σερπιέρι προσωπικά, οι οποίες συχνά τροφοδοτούσαν τις εγκαταστάσεις του Λαυρίου με μεταλλεύματα. Οι περισσότερες υπήρξαν βραχύβιες, με δραστηριότητα κυμαινόμενη ανάλογα με τις τιμές των μεταλλευμάτων στη διεθνή αγορά. Η μακροβιότερη ήταν η Γαλλική Εταιρεία Σέριφος-Σπηλιαζέζα (1880), στην οποία συμμετείχαν Έλληνες τραπεζίτες της Κωνσταντινούπολης. Η εταιρεία αυτή εξαρχής μίσθωνε τα μεταλλεία της σε εργολάβους (οικογένεια Γρώμαν) και μεταπολεμικά περιήλθε σε ελληνικά χέρια.
Εκατό χρόνια μετά την εγκατάσταση της Ιλαρίων Ρου & Σία στο Λαύριο, μια άλλη μεγάλη γαλλική εταιρεία, η Pechiney, με γενέθλιο τόπο επίσης τη νότια Γαλλία (Salindres, 1855), θα σφραγίσει με την παρουσία της όχι μόνο την εξέλιξη της μεταλλoυργίας στην Ελλάδα, αλλά και την πιο εντατική φάση της εκβιομηχάνισης της χώρας. Η πολύκροτη σύμβαση για την αξιοποίηση των βωξιτών του Παρνασσού με εργοστάσιο αλουμίνας και αλουμινίου στην περιοχή της Ιστιαίας υπογράφηκε το 1960 και το 1961 ιδρύθηκε η «Αλουμίνιον της Ελλάδος» (ΑτΕ), με τη συμμετοχή του Σταύρου Νιάρχου (μέσω της Hellenic Metals Co) και του Οργανισμού Βιομηχανικής Αναπτύξεως. Η εξόρυξη των βωξιτών προς εξαγωγή είχε ξεκινήσει από τον Μεσοπόλεμο, με τις εταιρείες των Μπάρλου και Ηλιόπουλου («Βωξίτες Παρνασσού»). Μαζί με το υπερσύγχρονο εργοστάσιό της η ΑτΕ θα ιδρύσει και τον οικισμό Άσπρα Σπίτια, με σχέδια αρχικά του Κωνσταντίνου Δοξιάδη, για τη στέγαση του προσωπικού της. Ήταν η μεγαλύτερη βιομηχανική επένδυση της εποχής και η παραγωγή της συνέβαλε στην ανάπτυξη του κλάδου προϊόντων αλουμινίου στην Ελλάδα. Το 2003, η Πεσινέ συγχωνεύτηκε με την καναδική Alcan, για να περιέλθει το 2005 σε ελληνικά χέρια (όμιλος Μυτιληναίου).
Συναφής με την εξορυκτική δραστηριότητα των μεταλλείων ήταν και μια άλλη, λιγότερο γνωστή αλλά ιδιαίτερα μακρόβια, γαλλική επιχείρηση, η Γαλλοελληνική Εταιρεία Εκρηκτικών και Χημικών προϊόντων (Société Francohellénique d’Explosifs et Produits Chimiques), θυγατρική ομώνυμης εταιρείας, του ομίλου Barbier, με διεθνή δραστηριότητα στον τομέα των εκρηκτικών. Η εταιρεία αυτή αγόρασε ένα εργοστάσιο δυναμίτιδας που είχε ιδρύσει το 1893 στη θέση Κτυπητό (Κουκουβάουνες, στον δρόμο του Τατοΐου) ένας Άγγλος επιχειρηματίας, γεννημένος στην Κέρκυρα, ο Κάρολος Χον (Charles Henry Hone). Το εργοστάσιο δυναμίτιδας, νιτρογλυκερίνης, πυροκροτητών και άλλων εκρηκτικών της Γαλλοελληνικής τροφοδοτούσε τις εξορυκτικές επιχειρήσεις και λειτούργησε έως το 1968 στη θέση αυτή, οπότε μεταφέρθηκε στην περιοχή Θηβών. Εξαγοράστηκε από την ελληνική ΕΛΒΙΕΜΕΚ το 1992 για να διακόψει λίγο αργότερα.
Μια άλλη σημαντική γαλλική βιομηχανία που εργάστηκε στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα ήταν η μηχανουργική-ναυπηγική εταιρεία Forges et Chantiers de la Méditerranée, εγκατεστημένη κοντά στη Μασσαλία (Τουλόν), η οποία το 1882-85 κατασκεύασε το νέο νεωλκείο του Νεωρίου στη Σύρο, έργο που διεύρυνε σημαντικά την ικανότητα της εγκατάστασης να υποδέχεται προς επισκευή πλοία μεγαλύτερου εκτοπίσματος. Στην επιχείρηση αυτή οι Γάλλοι μηχανικοί, με επικεφαλής στη διεύθυνση του εργοστασίου του Νεωρίου τον Εdouard Eyssartier, διαδέχτηκαν τους Άγγλους μηχανικούς, οι οποίοι είχαν διαδραματίσει βασικό ρόλο στην αρχική εγκατάσταση, το 1860.
«Παρών» στα μεγάλα έργα
Στον τομέα των τεχνικών έργων, οι πρώτες γαλλικές επιχειρήσεις που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα, όπως η Γαλλική εταιρεία της Κωπαΐδας (Compagnie Française pour le desséchement et l’exploitation du Lac Copais), η οποία εγκαινίασε το έργο της αποξήρανσης της λίμνης το 1886, δεν σημείωσαν ιδιαίτερες επιτυχίες – την εταιρεία αυτή διαδέχτηκε σύντομα η αγγλική Lake Copais Co. Όμως, από τις αρχές του 20ού αιώνα, η γαλλική τεχνική εταιρεία Société des Batignolles θα αναλάβει το σημαντικότερο συγκοινωνιακό έργο που αναδιάρθρωσε τη χωροταξική δομή της χώρας, τον σιδηρόδρομο Πειραιάς-Λάρισα-Σύνορα. Η σχετική σύμβαση με το ελληνικό κράτος υπογράφηκε το 1900, η κατασκευή ξεκίνησε το 1902 και η γραμμή έφτασε στα σύνορα (ρεύμα Παπαπούλι) το 1909. Το έργο αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολο τεχνικά, λόγω της γεωμορφολογίας της ορεινής ενδοχώρας. Όμως, η συνέχεια της γραμμής, η σύνδεση δηλαδή με το οθωμανικό δίκτυο, σκόνταψε στην περιπλοκή των ελληνοτουρκικών σχέσεων, και δεν ξεκίνησε παρά μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, που έφεραν στην ελληνική επικράτεια μέρος του δικτύου αυτού, μαζί με τη Θεσσαλονίκη. Αλλά η έναρξη, λίγο αργότερα, του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφερε νέες δυσκολίες, με την επιστράτευση του προσωπικού και τις ελλείψεις υλικών. Το 1915-1916 η εσπευσμένη χρήση τμημάτων της γραμμής, ημιτελών ακόμη, από τον ελληνικό στρατό προκαλούσε ζημιές και εκβίαζε πρόχειρες λύσεις, όπως η ξύλινη γέφυρα στον Αξιό. Τελικά η Μπατινιόλ εγκατέλειψε το έργο τον Οκτώβριο του 1916, αφήνοντας τη στρώση των τελευταίων 15 χιλιομέτρων στην ευθύνη του ελληνικού στρατού. Μοιραία, αυτή η γραμμή χρειάστηκε να επισκευαστεί το 1925 από βελγική εταιρεία.
Η Μπατινιόλ επιδίωξε την ίδια εποχή να αναλάβει και τις άλλες σιδηροδρομικές γραμμές της βορειοδυτικής Ελλάδας που σχεδίαζε το κράτος, αλλά τα σχέδια αυτά εγκαταλείφθηκαν. Έπειτα ενδιαφέρθηκε για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, την ανοικοδόμηση της πόλης μετά την πυρκαγιά του 1917, την ύδρευση της Αθήνας ή την ανοικοδόμηση της Κορίνθου μετά τον σεισμό του 1928. Ωστόσο, κατά τον Μεσοπόλεμο, η παρουσία των Γάλλων στα τεχνικά έργα περιορίστηκε, σε όφελος των Άγγλων (Power & Traction) και ιδίως των Αμερικανών (Ulen & Co, Foundation), που ήταν ο νέος δυναμικός παίκτης στο πεδίο των τεχνικών έργων, η πρώτη πλέον χώρα εξαγωγής τεχνολογίας και οργανωτικής τεχνογνωσίας και η πιο εύρωστη οικονομικά, ώστε να υποστηρίζει τα έργα με δάνεια και χρηματοδοτικούς συνδυασμούς, κάτι που στην περίπτωση της Ελλάδας ήταν πάντοτε αναγκαίο. Τελικά η Μπατινιόλ, σε κοινοπραξία με δύο άλλες μεγάλες εταιρείες της Γαλλίας, την κατασκευαστική του ομίλου Hersent και τη βιομηχανική Schneider, θα αναλάβει το έργο διαρρύθμισης του λιμανιού του Πειραιά το 1923, κερδίζοντας μάλιστα στον μειοδοτικό διαγωνισμό την ελληνική «Αθηναϊκή» της Τράπεζας Αθηνών. Και το έργο αυτό συνάντησε δυσκολίες, καθώς τα πρώτα χρόνια η περίμετρος του λιμανιού ήταν γεμάτη από πρόχειρους προσφυγικούς οικισμούς που παρεμπόδιζαν τις εργασίες και έπρεπε να απομακρυνθούν. Ολοκληρώθηκε το 1930.
Πολλά είναι τα ζητήματα που αξίζει να μελετηθούν σχετικά με τη δράση των γαλλικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Μερικές πρώτες διαπιστώσεις, πολύ συνοπτικές για τις ανάγκες αυτού του σημειώματος, μπορούν ήδη να γίνουν, και πρώτα πρώτα σχετικά με τις στρατηγικές τους. Η παρουσία τους στην Ελλάδα εντάσσεται ασφαλώς στην ευρύτερη στρατηγική τους, είτε για τον έλεγχο πρώτων υλών και κοιτασμάτων, στην περίπτωση των βιομηχανικών, είτε για τη διείσδυση σε πλέγμα εξωτερικών αγορών, στην περίπτωση των κατασκευαστικών: η Μπατινιόλ, για παράδειγμα, συμφωνούσε το 1908-1912 με την Régie των οθωμανικών σιδηροδρόμων το μοίρασμα των αγορών δημοσίων έργων (σιδηροδρόμων και λιμανιών) στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Τυνησία και στην Αλγερία, έπειτα και στα Βαλκάνια. Με τη δράση τους αυτή, η Ελλάδα εντάσσεται σε αλυσίδες παραγωγής και δίκτυα επικοινωνίας και ανταλλαγών στην κλίμακα της Μεσογείου – και όχι ως απλός εξαγωγέας ακατέργαστων πρώτων υλών, όπως λέγεται συνήθως, αλλά παίρνοντας και τμήμα της προστιθέμενης αξίας.
Τα πρόσωπα
Ένα δεύτερο ζήτημα είναι οι τρόποι διείσδυσης στην Ελλάδα, που διευκολύνθηκαν από τις επαφές με συγκεκριμένα πρόσωπα, άλλοτε Έλληνες μηχανικούς που είχαν σπουδάσει στη Γαλλία και άλλοτε στελέχη των ίδιων των επιχειρήσεων. Είναι γνωστός ο ρόλος που έπαιξε ο ορυκτολόγος Ανδρέας Κορδέλλας (που είχε σπουδάσει, αυτός, στη Γερμανία) στην περίπτωση του Λαυρίου, αλλά και ο ίδιος ο Σερπιέρι, που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, απέκτησε σημαντική οικονομική ισχύ, ενώ ο γιος του Φερνάνδος ήταν ένα από τα πιο προβεβλημένα πρόσωπα του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου. Η οικογένεια Μάτσα έπαιξε ρόλους στη διείσδυση της Μπατινιόλ – ο μηχανικός, μεγαλοεργολάβος και σύμβουλος της Τράπεζας Αθηνών Αντώνιος Ζ. Μάτσας είχε σπουδάσει στη Γαλλία, ενώ ο ανεψιός του Αντώνιος Κ. Μάτσας, επίσης μηχανικός, ήταν αντιπρόσωπος της Μπατινιόλ στην Ελλάδα τον Μεσοπόλεμο. Και οι δύο διετέλεσαν βουλευτές, ο δεύτερος και υπουργός Συγκοινωνιών για μικρό διάστημα (1922). Οι προσβάσεις στην εκάστοτε πολιτική εξουσία που εξασφάλιζαν οι δικτυώσεις αυτές είναι επίσης ένα ζήτημα προς διερεύνηση.
Τέλος, οι επιπτώσεις της δράσης αυτών των επιχειρήσεων στην Ελλάδα δεν περιορίζονται μόνο στο πεδίο της οικονομίας. Τόσο οι μεταλλουργικές όσο και οι κατασκευαστικές επιχειρήσεις αποτέλεσαν εστίες διάχυσης σύγχρονης τεχνολογίας στη χώρα και εργαστήρια μαθητείας στην πράξη Ελλήνων μηχανικών και ειδικευμένων τεχνιτών. Από το Λαύριο πέρασαν μερικοί από τους Έλληνες μηχανουργούς που ίδρυσαν έπειτα δικές τους επιχειρήσεις, όπως ο Αχιλλέας Κούπας (μηχανουργείο στον Πειραιά, 1882) ή ο Μελέτης Σταματόπουλος (μηχανουργείο στον Βόλο, 1883). Έλληνες μηχανικοί εργάστηκαν και απέκτησαν εμπειρία στο σιδηροδρομικό έργο της Μπατινιόλ, η οποία το εκτελούσε με υπεργολαβίες. Η Γαλλική του Λαυρίου αποτέλεσε επίσης εστία ανάπτυξης του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, ενώ και οι δύο γαλλικές εταιρείες ίδρυσαν στο Λαύριο τους πρώτους εργατικούς οικισμούς στη χώρα (τα Σπανιόλικα και τον Κυπριανό). Τα Άσπρα Σπίτια της Πεσινέ υπήρξαν πρότυπο τέτοιου οικισμού, ενώ η εταιρεία αυτή εισήγαγε άγνωστες στην Ελλάδα της εποχής πολιτικές διαχείρισης του εργατικού προσωπικού, με προοπτικές καριέρας στην επιχείρηση, κ.λπ. Όλα τα ζητήματα αυτά αποτελούν αντικείμενα των μελετών που διεξάγονται στο πλαίσιο του προγράμματος.
| Το ερευνητικό πρόγραμμα της Γαλλικής Σχολής της Αθήνας, με αυτόν τον τίτλο, λειτουργεί από το 2017 και έχει σκοπό να καταγράψει την ιστορία και το έργο των προερχόμενων από τη Γαλλία επιχειρήσεων και προσώπων που εργάστηκαν στην Ελλάδα, κατά προτεραιότητα των βιομηχανικών και κατασκευαστικών. Όλες οι πληροφορίες θα αναρτηθούν στον ιστότοπο του προγράμματος, ενώ σε συλλογικό τόμο θα δημοσιευτούν οι συνθετικές μελέτες που προκύπτουν από την έρευνα. Το πρόγραμμα διεξάγεται με τη συνεργασία της Maison Méditerranéenne des Sciences de l’Homme του Πανεπιστημίου Aix-Marseille Université (AMU). Το συντονίζουν οι Χριστίνα Αγριαντώνη και Olivier Raveux και μέλη της ερευνητικής ομάδας είναι οι Mauve Carbonnel, Gérard Chastagnaret και Xavier Daumalin (AMU), Κώστας Χατζής (CNRS-Ecole Nationale des Ponts et Chaussees) και, από ελληνικής πλευράς, οι Άννα Μαχαιρά και Λήδα Παπαστεφανάκη (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων) και ο Ευάγγελος Χεκίμογλου (Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης), όλοι ιστορικοί. |
120 γαλλικές εταιρείες, 15.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα
Oι ελληνογαλλικές εμπορικές σχέσεις ανάγονται στην εποχή που ελληνικές αποικίες δημιουργήθηκαν στην τότε Γαλατία, με επίκεντρο το λιμάνι της Μασσαλίας. Στη σύγχρονη εποχή, οι δύο χώρες συνήψαν διπλωματικές σχέσεις από το 1833, τρία χρόνια μετά την Ελληνική Ανεξαρτησία, και το 1885 ιδρύθηκε το Ελληνογαλλικό Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο. Γάλλοι οικονομικοί παράγοντες στην Ελλάδα ενώνονται και ιδρύουν έναν Επαγγελματικό Όμιλο (Club d’affaires), με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών και τη βοήθεια προσαρμογής νέων Γάλλων επιχειρηματιών στο ελληνικό περιβάλλον. Οι ιδρυτές του Επιμελητηρίου είναι εκπρόσωποι μεγάλων γαλλικών εταιρειών που ήρθαν στην Ελλάδα στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού αιώνα, όπως οι ακόλουθες: Société des Chemins de fer helléniques, Société Franco-hellenique d’Explosifs, Didot Bottin, Compagnie du Gaz du Pirée, Compagnie d’éléctricité et du Gaz, Le Messager d’Athènes, Michelin, Air Liquide, Pechiney, Banque de l’Union Parisienne, Banque Hypothécaire Franco-hellénique.
Το Ελληνογαλλικό Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο είναι το παλαιότερο διμερές Επιμελητήριο στην Ελλάδα και ένα από τα αρχαιότερα στην Ευρώπη, με 136 χρόνια ζωής και σχεδόν αδιάλειπτης παρουσίας. Είναι επίσης από τα πρώτα μέλη του δικτύου της Ένωσης Γαλλικών Εμπορικών και Βιομηχανικών Επιμελητηρίων Εξωτερικού, διεθνούς δικτύου που διαθέτει 124 Εμπορικά Επιμελητήρια της Γαλλίας σε περισσότερες από 93 χώρες. Αριθμεί περί τα 350 μέλη, γαλλικές και ελληνικές εταιρείες στην Ελλάδα αλλά και στη Γαλλία και είναι εταίρος της Business France, μέλος του Team France Export, καθώς και εκπρόσωπος της Promosalons στην Ελλάδα και στην Κύπρο, το παγκόσμιο δίκτυο γαλλικών εμπορικών εκθέσεων.
Οι γαλλικές επιχειρήσεις αριθμούν πάνω από 15.000 εργαζομένους σε περισσότερες από 120 γαλλικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, σε σημαντικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας, όπως: ασφάλειες, βιομηχανία (τσιμέντο, ελαστικά, αέριο, ορυκτά, καλώδια, αεροναυπηγική, αμυντικά συστήματα, ηλεκτρολογικό υλικό), δίκτυα διανομής, ενέργεια, καταναλωτικά προϊόντα, οχήματα, τουρισμός, τρόφιμα, υποδομές, κατασκευές και μεταφορές, φαρμακοβιομηχανία.
Σήμερα, Πρόεδρος του Επιμελητηρίου είναι ο κ. Laurent Thuillier (Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος της Groupama Asfalistiki) και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ και το μόνιμο προσωπικό του Επιμελητηρίου συμβάλλουν δυναμικά στην περαιτέρω ανάπτυξη των διμερών εμπορικών σχέσεων.
Ελλάδα και Γαλλία έχουν μια ισχυρή σχέση, συνεργάζονται σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα και απολαμβάνουν εξαιρετικές διπλωματικές σχέσεις. Το άριστο επίπεδο των διμερών σχέσεων με τη Γαλλία έρχεται να επιβεβαιώσει η «Κοινή δήλωση προθέσεων για την ενίσχυση συνεργασίας στον οικονομικό τομέα», που υπεγράφη μεταξύ των Υπουργών κ.κ. Χρήστου Σταϊκούρα, Μπρουνό Λεμέρ και Άδωνι Γεωργιάδη, η οποία αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ενίσχυση των επιχειρηματικών σχέσεων στους τομείς ενέργειας, περιβάλλοντος, τουρισμού, έρευνας και ανάπτυξης, ψηφιακής οικονομίας και γεωργίας, στη διάρκεια του φόρουμ που διοργάνωσε το Ελληνογαλλικό Εμπορικό Επιμελητήριο, στο Παρίσι, στις 29 Ιανουαρίου 2020.
Ελληνογαλλικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο
www.ccifhel.org.gr
email [email protected]