Άλλες εποχές, το βλέμμα μας θα αγκιστρωνόταν στα προφανή: στα λευκά κοστούμια και στα παπιγιόν των κυρίων, στον καθησυχαστικό ορίζοντα με τα φωταγωγημένα πλοιάρια, στην αίσθηση κοσμοπολιτισμού και ευζωίας μόλις λίγα χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου.
Αλλά την άνοιξη του 2021 απλώς αναστενάζουμε από νοσταλγία στη θέα ανθρώπων που διασκεδάζουν μαζί, λίγα μέτρα από τη θάλασσα· στις λουτρικές και τουριστικές εγκαταστάσεις στα Αστέρια της Ακτής Γλυφάδας, που υπέγραψαν σημαντικά ονόματα της ελληνικής μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής (Εμμ. Βουρέκας, Αντ. Γεωργιάδης, Κων. Δεκαβάλλας, Περ. Σακελλάριος, Πρ. Βασιλειάδης) και οι οποίες πρόσφεραν αδιανόητες ανέσεις για τη δεκαετία του ’50: bungalows, αποδυτήρια, μπαρ-κυλικεία, γήπεδα αθλοπαιδιών. Είναι Ιούλιος του 1957 και η ΧΕΝ διοργανώνει στα «Αστέρια» της Γλυφάδας «τον μεγαλύτερο μεταπολεμικό χορό της Αθήνας», όπως θα γράψουν οι «Εικόνες».
Η Αθηνά Τσουδερού-Αθανασίου, πρόεδρος της ΧΕΝ, υποδέχεται στη Γλυφάδα όλη την καλή αθηναϊκή κοινωνία της εποχής. Παρόντες οι κύριοι και οι κυρίες Α. Ωνάση, Τομ Πάπας, Γαρυφαλλίδη, Ράλλη, Αβέρωφ, το ζεύγος Παξινού – Μινωτή και πολλοί άλλοι, κοντά δύο χιλιάδες άνθρωποι. «Ο Σαρωνικός άστραψε από τέχνη, ομορφιά, πλούτο, φήμη και κέφι». Πολλοί φιλοξενήθηκαν το βράδυ στις «καμπάνες» του τουριστικού συγκροτήματος που άλλαξε τον τρόπο που οι Αθηναίοι έβλεπαν τη διασκέδαση και τη θερινή αναψυχή. Όπως μας πληροφορεί η Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη στον εξαιρετικό τόμο των εκδ. Μέλισσα για τον αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Βουρέκα, το εστιατόριο-χορευτικό κέντρο τοποθετήθηκε στην άκρη του συγκροτήματος, όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα δωμάτια, ώστε να ενοχλεί ελάχιστα και να μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα. Όπως ακριβώς και έγινε.