Πέρυσι λέγαμε «ένα Πάσχα είναι, θα περάσει» και πορευτήκαμε όπως όπως. Και να που έρχεται και το δεύτερο πανδημικό Πάσχα, που μας βρίσκει ακόμα στα καβούκια μας, στις «φούσκες» μας, κάποιους εμβολιασμένους, αλλά τους πολλούς ακόμα όχι. Ξέχασα τις μετακινήσεις κάθε είδους, όπως τις ξεχάσατε κι εσείς, και αποφάσισα να οργανώσω μια αστική Πασχαλιά, να μας μείνει αξέχαστη!
Τη Μεγάλη Παρασκευή παρέκαμψα τη νοσταλγία για θαλασσινά στο «Αλάτι» του Βαγγέλη Μπιθικούκη, στη Λάμψακο την ευβοϊκή, και έφτιαξα σούσι. Μάλιστα, σούσι, με κομψές παγωμένες ρετσίνες της φίλης μου Ελένης Κεχρή, το Δάκρυ του Πεύκου αλλά και τον pet nat Αφρό. Αλλά και με σαμπάνιες, λεμονάτες, κοφτερές Pierre Gimonnet.
Η μαγειρίτσα έγινε αποκλειστικά με μια μεγάλη ποικιλία μανιταριών (ποιος πλένει έντερα στη Βουλιαγμένη…), άνηθο, φρέσκα κρεμμυδάκια και αυγολέμονο, που λάτρεψε τη Μαντινεία του Τσέλεπου βεβαίως, αλλά και μια Κυδωνίτσα του Ιερόπουλου. Συνοδεία της ένα μίνι μπουτάκι, «Πεκορίνο» το λένε στο «Δέκα», κρεοπωλείο-απόκτημα της γειτονιάς μου στη Βάρη, με δεντρολίβανο και αρωματικά, έτοιμο για τον φούρνο.
Άνοιξα ένα Πάλπο Chardonnay 2016 Κυρ-Γιάννη, που είχε μείνει από τη δοκιμή Πάλπο που θα διαβάσετε στον επόμενο «Οινοχόο», που κυκλοφορεί στις 6 Ιουνίου. Υπέροχο κρασί, προσπαθήστε να το βρείτε. Με τη φρουτένια πανακότα ήταν μονόδρομος το καινούργιο γλυκό κρασί Amuse των αγαπημένων μου φίλων αδελφών Ζαχαρία του Κτήματος Μουσών.
Το πασχαλινό τραπέζι θα ξεκινήσει με μια τάρτα λαχανικών και μπόλικων τυριών και μικρούτσικα ντολμαδάκια χωρίς αυγολέμονο. Θα ανοίξω ένα Chardonnay 2020 των επίσης αγαπημένων μου Κατσαρών, οι οποίοι χρόνια τώρα νοστιμεύουν τη ζωή μου με τα υπέροχα κρασιά τους.
Μια συκωταριά μαγειρεμένη με γλυκό κρασί, λίγο τσίλι, κεδρόμηλα και ολόκληρα πιπέρια είμαι σίγουρη ότι θα ενθουσιαστεί με το Syrah του γείτονά μου Αποστόλη Μούντριχα (Κτήμα Αβαντίς), αλλά θα ανοίξω και μια Γουμένισσα Χατζηβαρύτη, για να φέρω στον νου μου το Πάσχα που περάσαμε πριν από τρία χρόνια όλοι μαζί, υπό τους ήχους των χάλκινων, στο φιλόξενο σπιτικό τους.
Και έτσι έρχεται σιγά σιγά η ώρα των αμνών και των εριφίων. Θα ανοίξω οπωσδήποτε ένα από τα αγαπημένα μου κρασιά που φροντίζω να έχω πάντα στην κάβα μου, το Nebbio του Κτήματος Τέχνη Οίνου. Η χρονιά του 2012 ήταν θεϊκή! Κι ύστερα έρχονται τα Cabernet Sauvignon! Τι να πρωτοδιαλέξω; Τριλογία Δύο Ύψη, Άσπρο Λαγό του Δουλουφάκη, Μέγα Οίνο του Σκούρα, Αμέθυστο του Κώστα Λαζαρίδη, Συλλεκτικό του Καρυδά, Γινιέτς από το Κατώγι, το ερυθρό του Κατσαρού; Ας ανοίξουμε ό,τι τραβάει η όρεξή μας! Τα καλύτερα κρασιά μας, να γιορτάσουμε το ότι είμαστε γεροί, αντέχουμε και περιμένουμε τα καλύτερα να έρθουν. Καλό Πάσχα!■