Με γεια τον σκύλο, κύριε πρωθυπουργέ! Και δεν με πειράζει. Δεν με πειράζει που ποστάρατε το Σαββατοκύριακο, γιατί ίσως να σας συμβούλευσαν έτσι οι σοσιαλμιντιακοί σύμβουλοί σας (μια ανακουφιστική ανάρτηση ταιριάζει καλύτερα με τις ημέρες της σχόλης).
Δεν με πειράζει που πρόκειται για μια, κυρίως συμβολική, χειρονομία. Αντιθέτως, διαφωνώ με τους κακόβουλους επικριτές της. Ας είναι «αμερικανιά», «χτίσιμο φιλοζωικού προφίλ», «image making». Το ίδιο μου κάνει. Εκείνο που μετράει περισσότερο είναι ότι ένας ημίαιμος εκπόρθησε το θεσμικό κάστρο του Μαξίμου. Μόνο καλά μπορούν να προκύψουν από μια τέτοια απόφαση.
Δεν με πειράζει ούτε ότι δεν θα σας δω να τον βγάζετε ο ίδιος βόλτα. Ή ότι τελικά θα αναγνωρίσει ως αφεντικό και σύντροφο εκείνον που θα τον φροντίζει περισσότερο. Πιθανότατα κάποιον από το προσωπικό του γραφείου σας. Το σημαντικό είναι ότι αυτό το ζώο θα περάσει καλά. Για έναν πραγματικό φιλόζωο, έστω και τόσο δύσπιστο απέναντι στην εξουσία (όχι κατ’ ανάγκην μόνο τη δική σας), αυτό φτάνει.
Με πειράζει που ο Peanut έχει γίνει ήδη εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης. Και μάλιστα από επαγγελματίες κήνσορες που θυμούνται τη φιλοζωία κάθε φορά που ξημερώνουν εκλογές. Ή νομοσχέδια.
Πολύ περισσότερο όμως με πειράζει η περιφρόνηση στους θεσμούς. Από ένα θεσμικό πρόσωπο. Διπλό το πλήγμα. Με πειράζει που διαλέξατε ένα μη αδειοδοτημένο καταφύγιο για να αναζητήσετε τον νέο τετράποδο ένοικο του μεγάρου. Ένα αυθαίρετο καταφύγιο ζώων, το οποίο επισκεφθήκατε, διαφημίσατε στη Δημόσια Τηλεόραση και πριμοδοτήσατε πολιτικά, την ίδια στιγμή που στη δημόσια διαβούλευση εκτίθεται ένα νομοσχέδιο με υποσχέσεις για περισσότερη νομιμότητα, για οργάνωση και νοικοκύρεμα, για πάταξη της παρανομίας. Αυτής της παρανομίας για την οποία εγκαλούνται όλες οι κυβερνήσεις –όχι μόνο η δική σας– από τότε που η φιλοζωία έγινε αρκετά ευδιάκριτη ώστε να προκαλέσει το ενδιαφέρον της πολιτικής. «Για καλό» πιστέψαμε στην αρχή· τώρα δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
Με πειράζει που κάνατε σημαία την ανάγκη αναδοχής ενός αδέσποτου, με έναν τρόπο που σας τοποθέτησε με σαφήνεια στο πλευρό της μιας παράταξης. Όσοι επιχαίρουν γι’ αυτό αδυνατούν να καταλάβουν πόσο τραγικό λάθος κάνουν. Πόσο κόντρα στην επιδιωκόμενη είναι η τελική ανάγνωση. Ένας πρωθυπουργός που μεροληπτεί όχι μόνο δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος μιας ιδέας. Είναι ο πιο αδύναμος κρίκος της.
Παρ’ όλα αυτά, με γεια τον σκύλο. Εύχομαι να σας διδάξει όλα όσα έχουμε μάθει εμείς οι σκυλάδες, παρέα με τα ζώα που συνοδεύσαμε από την αρχή μέχρι το τέλος τους: συμπόνια, ενσυναίσθηση, υπομονή, ψυχική επικοινωνία και αυτογνωσία. Γιατί στην πραγματική ζωή το αποτέλεσμα έχει αξία. Ακόμα κι αν παράγεται από αμφιλεγόμενες προθέσεις.
Τώρα, το μόνο που μένει να κάνετε είναι να διαψεύσετε αυτή την τελευταία φράση. Ας πούμε ότι το χρωστάτε και στον Peanut.