Φούξια, ξανά κοντά μας

Όπως όλες οι καλλονές, έτσι κι αυτή απαιτεί ειδική φροντίδα και ενίοτε γίνεται δύσκολη. Αλλά πώς να της αντισταθείς;

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Έζησα την παιδική μου ηλικία σε όμορφα ελληνικά νησιά και μικρές παραθαλάσσιες πόλεις. Χωρίς κόπο, λοιπόν, μπορώ να φέρω στη μνήμη μου χαρμόσυνες εικόνες από ολάνθιστες μικρές αυλές κι από νοικοκυρές που πότιζαν τενεκέδες απ’ όπου ξεπρόβαλλαν ευωδιαστές τριανταφυλλιές και γαρδένιες. Θυμάμαι επίσης πως ένα ιδιαίτερα δημοφιλές εκείνα τα χρόνια φυτό με σαγήνευε περισσότερο από κάθε άλλο. Από τα πολυάριθμα ασπροκόκκινα, σαν καμπανάκια, λουλούδια του ξεπρόβαλλαν παράξενα νήματα με διογκωμένες άκρες – πολύ αργότερα έμαθα πως πρόκειται για όργανα αναπαραγωγής. Όταν μάλιστα πρωτάκουσα το –ταιριαστό ασφαλώς με την εντυπωσιακή εμφάνιση– όνομά του, «σκουλαρικιά», άρχισα να φαντάζομαι πως στις αλαργινές χώρες του νότου, απ’ όπου κατάγεται, όλα τα μελαχρινά κορίτσια στολίζονται με τα άνθη του. Τα απόνερα της «flower power» εποχής φαίνεται ότι διαμόρφωσαν από νωρίς τη σκέψη μου. 

Η φούξια (από την επιστημονική της ονομασία Fuchsia magellanica), όπως την αποκαλούμε σήμερα, έχασε από τότε μεγάλο μέρος της δημοτικότητάς της, επειδή θεωρήθηκε «δύσκολο» φυτό. Όχι αδίκως, καθώς ένα εκ φύσεως πολυετές καλλωπιστικό συμπεριφερόταν στις περισσότερες περιπτώσεις ως μονοετές που οριστικά «τίναζε τα πέταλα» με τα πρώτα κρύα ή και πολύ νωρίτερα, αν δεν του προσφέρονταν οι περιποιήσεις που απαιτεί. Υπήρχε πάντως έλλειμμα σε γνώση, άκουσα πολλές φορές «ειδικούς» να προσφέρουν εντελώς λανθασμένες οδηγίες σχετικά με τις προτιμήσεις της.

Απ’ όσα βλέπω πάντως να συμβαίνουν σε μπαλκόνια, κήπους και φυτώρια, εισήλθαμε ξανά σε μια Φούξια Περίοδο, με κάποια ελαστικότητα στον προσδιορισμό της. Εξηγούμαι: το χρώμα φούξια έλαβε το όνομά του από την απόχρωση των σεπάλων του περί ου ο λόγος φυτού, στις μέρες μας όμως κυκλοφορούν εκατοντάδες ποικιλίες (στο εξωτερικό τουλάχιστον) με σέπαλα και πέταλα ανθέων χρωματισμένων σε τόνους που εκτείνονται από το λευκό και το ρόδινο μέχρι το πορφυρό και το κυανό. Εάν μελλοντικώς, έπειτα από εύστοχες διασταυρώσεις, επιτευχθεί η ενίσχυση του ευγενούς μεν, αλλά αδιόρατου αρώματός της, είναι, θαρρώ, βέβαιο πως η φούξια δεν θα ξαναφύγει ποτέ από κοντά μας.

Οδηγίες φροντίδας

  • Λόγω της ευαισθησίας της σε ψύχος και ζέστη, η φούξια δεν φυτεύεται στον κήπο, αλλά σε γλάστρες ή κρεμαστά καλάθια.  
  • Από την άνοιξη και έπειτα επιθυμεί το χώμα της να είναι διαρκώς νοτισμένο. Ποτίζουμε λοιπόν συχνά, αδειάζουμε μετά όμως το πιατάκι της γλάστρας. Το καλοκαίρι θέλει προστασία από τον ήλιο, ενώ στις  μεγάλες ζέστες καλό είναι να δροσίζουμε το φύλλωμά της με τη χρήση ενός ψεκαστήρα.
  • Λιπαίνουμε, ανά δύο εβδομάδες, με υδατοδιαλυτά σκευάσματα καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθοφορίας (άνοιξη μέχρι φθινόπωρο) και κλαδεύουμε περίπου στο μέσο των βλαστών μετά το τέλος της. Τον χειμώνα την προφυλάσσουμε οπωσδήποτε από τον παγετό,  ενώ φροντίζουμε το χώμα να στεγνώνει ανάμεσα στα συγκρατημένα ποτίσματα.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή