Οι τηγανητές πατάτες με το τριμμένο ξηρό ανθότυρο Νάξου ήρθαν κρύες. Η Μαρία δεν τις άγγιξε, τις ορέγεται καυτές. Κύριε των δυνάμεων, μεγαλώνουμε μία μπλαζέ της γεύσης. Τα ρυζομακάρονα με τους κεφτέδες ήρθαν με εκπληκτική καθυστέρηση. Γενικώς το γεύμα κύλησε με μια αίσθηση περιπέτειας. Αν νομίζετε πως οι φράσεις αυτές συνιστούν αρνητική κριτική, πλανάσθε πλάνην οικτράν. Το Γκαστόνε είχε ανοίξει ολίγιστες ώρες πριν από την άφιξή μας. Μια πλημμυρίδα άγχους έβρεχε τα πόδια μας. Άγχους και χαράς. Έτσι είναι τα νεότευκτα μαγαζιά. Γι’ αυτό τα αποφεύγω συστηματικώς, αρχή που καταστρατήγησα ευχαρίστως ένεκα της πολύμηνης κλεισούρας. Με έπιασε μια γαργαντουική πείνα για τα φρέσκα της πόλης.
Το μαγαζί είναι από καλή φάρα. Είναι το μωράκι της μεγάλης φαμίλιας της Κουκουβάγιας. Μαγίστωρ ο Κλεομένης Ζουρνατζής, με κλειστή φωνή αυτές τις μέρες, αλλά και με απύθμενη ενέργεια. Όπερ σημαίνει ότι σύντομα, ίσως και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το όλον θα στρώσει. Στο διά ταύτα. Αποφύγαμε το σάντο, το τοστ και το μπέργκερ – τα βαρεθήκαμε τα φαγητά μέσα σε ψωμιά. Θέλουμε πιάτο-μαχαιροπίρουνο. Να πάρετε τη γουρουνοπούλα με πικαλίλι. Έξυπνο πιάτο, καλτ.
Να πάρετε τις πατάτες με αυγά α λα Base Grill, τη ρώσικη με παστό αυγό, ένα όποιο rice bowl. Το τζατζίκι με γκοργκοντζόλα και το χούμους ήθελαν (θέλουν;) τελειοποίηση. Έξοχο το ταρτάρ από στεπική αγελάδα, τα παϊδάκια από καλαρρύτικο αρνί και το βοδινό teres major, ένα τρυφερότατο στέικ.
Και εδώ θέλω την προσοχή σας: η προσήλωση στις αυτόχθονες φυλές ζώων είναι έμβλημα της ομάδας. Η μαγειρική είναι πολιτική και εδώ αυτό είναι καθημερινή πράξη. Κλείνω με τα δικά τους, άνευ συντηρητικών παρακαλώ, αλλαντικά: μορταδέλα και μπακ μπέικον από μαύρο χοίρο και το κορυφαίο προσούτο από καλαρρύτικο αρνί. Στυλωτικό της ψυχής έδεσμα. Μη σουφρώνετε τη μύτη που εκθειάζω ένα αλλαντικό. Του αξίζουν αίνοι. Και μη νομίζετε πως δεν είναι μαγειρική αυτό, ίσα ίσα.
Ωραία κρασιά σε ωραίες τιμές. Δοκιμάστε, δροσερεμένο, το Ξινόμαυρο του Αϊδαρίνη. Κοκτέιλ δεν πήραμε. Μου λένε πως είναι καλά. Εγώ πάλι λίγο τα βαριέμαι. Θα σας μαρτυρήσω κι ένα μυστικό: να ζητήσετε να σας βγάλουν το τουλουμοτύρι του Αξιώτη Μπαμπούνη. Είναι εκτός καταλόγου, αλλά όλως ευγενώς μας το προσέφεραν. Ένας μικρός αψύς θησαυρός. Το Γκαστόνε μού θυμίζει τη λαχταριστή αυθάδεια του λονδρέζικου St. John. Θα γίνει μια σκέπη στο κέντρο.
Mood: Casual
Crowd: Όλοι οι καλοί χωράνε. Στέκι για foodies και οινόφιλους.
Κόστος: Φαγητά: 2,5-19 €. Περίπου 25-30 €/άτομο χωρίς ποτά. Κρασιά 22-69 €.
Διεύθυνση: Πραξιτέλους 43 και Αγίου Μάρκου, κέντρο, 210-3211455.
Μέρες/ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Κυριακή από τη 1 μ.μ.
Κράτηση: Απαραίτητη, ιδίως για το βράδυ.