Πολλές οι εικόνες στο μυαλό μου από την εκπομπή Μουσικό κουτί. Η Ρένα Μόρφη να ερμηνεύει σωματικά το Έφη, χτύπα το ντέφι· ο Βαγγέλης Γερμανός να ξεφυλλίζει κόμικς, αγνοώντας με τον πιο κουλ τρόπο το τηλεοπτικό σαβουάρ βιβρ. Κυρίως, όμως, θαυμάζω την μπάντα. Αυτούς τους έξι μουσικούς που κάθε βδομάδα μαθαίνουν 18-20 καινούργια κομμάτια, εκτελώντας τα με άρτιο αισθητικά αποτέλεσμα και βλέμματα γεμάτα inside jokes. Επικεφαλής τους ο Γιάννης Δίσκος, ο οποίος παίζει τα πνευστά και έχει αναλάβει επίσης τον ρόλο του μαέστρου. «Αρχικά μιλάω με τους τραγουδιστές για τους τόνους και γράφω τις παρτιτούρες», μου λέει περιγράφοντας τη διαδικασία. «Στη συνέχεια κάνουμε μια πρόβα, μόνο οι μουσικοί, όπου ουσιαστικά γίνεται όλη η δουλειά. Τις διασκευές τις στήνουμε μαζί. Είμαι σαν οικοδεσπότης που καλεί πέντε φίλους, αλλά αυτοί μου φέρνουν πεσκέσια». Πέρα από τη ζεστασιά των παρουσιαστών, αρκετοί φίλοι της εκπομπής στέκονται στην προοδευτική ματιά της μπάντας. «Το οφείλουμε πρωτίστως στον Νίκο Πορτοκάλογλου», εξηγεί ο Γιάννης Δίσκος. «Είναι ανοιχτός σε ιδέες. Υπάρχει μια συγκρατημένη ελευθερία. Όπως λέει κι ο ίδιος, παίζουμε σε μια καλά φυλασσόμενη παιδική χαρά». Γεννημένος στην Έδεσσα το 1986, ο Γιάννης θυμάται πως αγάπησε τη μουσική με τον πιο παράδοξο τρόπο: «Ο πατέρας μου είχε μαγαζί με μουσικά όργανα και ένα μεσημέρι κατά λάθος με κλείδωσε μέσα!». Αφού πήρε δίπλωμα κλαρινέτου από το Δημοτικό Ωδείο της πόλης, κινήθηκε σε ένα ανοιχτό, πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριο. Σήμερα, με το Μουσικό κουτί να έχει ήδη βάλει πλώρη για δεύτερη σεζόν, ο ίδιος κάνει πρόβες για καλοκαιρινές εμφανίσεις δίπλα στον Γιώργο Μαζωνάκη, ενώ παράλληλα γράφει μουσική για σειρές, εκπομπές και ντοκιμαντέρ.
ΙΝFO
Η εκπομπή Μουσικό κουτί προβάλλεται από την ΕΡΤ1 κάθε Τετάρτη στις 22.00.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Felt – Forever Breathes The Lonely Word (1986)
Ίσως έφτασα αργά στο πάρτι. Ανακάλυψα αυτόν τον δίσκο πριν από λίγους μήνες. Βρετανικό indie rock στα καλύτερά του, από ένα συγκρότημα που δεν γνώρισε ποτέ επιτυχία. Τα φωνητικά κυμαίνονται κάπου μεταξύ Lou Reed και Television. Κυρίως ο ήχος είναι που μαγεύει, με τις ηλεκτρικές κιθάρες και το organ να οδηγούν σε ένα μέρος που άλλοτε μυρίζει κλεισούρα υπογείου και άλλοτε δρόμο μεγαλούπολης.