Σε ένα συναυλιακό καλοκαίρι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, για ευνόητους λόγους, οι διεθνείς αφίξεις προσγειώνονται στα μάρμαρα του Ωδείου Ηρώδου Αττικού. Παράπονο δεν έχουμε. Μία μέρα μετά τον Βρετανό Max Cooper, τη σκυτάλη παίρνει ο πολυπράγμων Woodkid από τη Γαλλία. Πιο λυρικός, πιο προσιτός ενδεχομένως στον μέσο ακροατή, ο 38χρονος καλλιτέχνης έρχεται με το καπελάκι του στην Ακρόπολη για την παρουσίαση ενός ολοκαίνουργιου πρότζεκτ, το οποίο ετοίμαζε επί πέντε χρόνια.
Παρότι αρχικά μάς είχε συστηθεί ως σκηνοθέτης videoclips (το Born to die της Lana Del Rey είναι δικό του, μεταξύ άλλων), ο Yoann Lemoine, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, έχει εδραιωθεί σήμερα στον χώρο της ορχηστρικής ποπ. Αν υπάρχει πάντως κάτι που τον διαφοροποιεί από τους ομότεχνούς του, είναι η τεράστια έμφαση που δίνει στο οπτικό κομμάτι. Δεν ακούς απλώς μουσική. Τη βλέπεις! Πλούσιες και ποιητικές, οι εικόνες με τις οποίες έντυσε τα πρόσφατα κομμάτια Goliath και In Your Likeness διαδραματίζονται σε μεγάλα εργοτάξια – καμία σχέση δηλαδή με αυτό που έχεις συνηθίσει να περιμένεις από ένα ποπ βίντεο. Αντίστοιχα γενναιόδωρες είναι και οι ζωντανές του εμφανίσεις, όπως εκείνη στο Montreux Jazz Festival το 2016, με την πολυπληθή λευκοντυμένη ορχήστρα και τη χορωδία (η συναυλία υπάρχει στο YouTube). Παρότι λοιπόν η κυκλοφορία ενός καινούργιου τραγουδιού από τον Woodkid δεν είναι ακριβώς αυτό που ονομάζουμε καλλιτεχνικό γεγονός, οι σκηνοθετικές του ανησυχίες ανεβάζουν την τέχνη του σε άλλο επίπεδο. Ας ελπίσουμε ότι το σόου στην Αθήνα θα είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις.
ΙΝFO
Ο Woodkid θα εμφανιστεί στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 7/7.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Sons of Kemet – Black To The Future (2021)
Πολλοί τζαζ δίσκοι σήμερα απευθύνονται σε μια ελίτ δήθεν διανοούμενων, πρόθυμη να αγκαλιάσει οτιδήποτε δύστροπο και μεγαλεπήβολο. Το Black Το Τhe Future είναι άλλη υπόθεση. Χωρίς εκζήτηση, ο Λονδρέζος σαξοφωνίστας και συνθέτης Shabaka Hutchings ηγείται ενός tribal πάρτι, ανακατεύοντας εμπνευσμένα τη «μαύρη» μουσική. Με σπουδαίους περκασιονίστες, στίχους κατά της συλλογικής καταπίεσης, μια βραχνή τούμπα και έναν επίμονο παλμό που σε χτυπάει στο στομάχι.