To Φεστιβάλ Επταπυργίου γεννήθηκε το 2019 στην εσωτερική αυλή του ομώνυμου βυζαντινού μνημείου στη Θεσσαλονίκη με στόχο να δημιουργήσει μια νέα σκηνή σύγχρονου πολιτισμού και έκφρασης, η οποία αφενός θα χάριζε στο κοινό μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, αφετέρου θα μπορούσε να υποστηρίξει τους καλλιτέχνες της πόλης. Πράγματι, στη δεύτερη χρονιά του, αφού πέρυσι λόγω πανδημίας δεν πραγματοποιήθηκε, φαίνεται να πετυχαίνει και τους δυο του σκοπούς. Πρώτον, είναι μοναδικό συναίσθημα για τον θεατή να παρακολουθεί όπερα ή θεατρική παράσταση σε αυτό το φυσικό σκηνικό φρουρίου με την υποβλητική ατμόσφαιρα, που περιλαμβάνεται στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Δεύτερον, με τις πέντε δικές του φετινές παραγωγές και τη μία διεθνή, σε συνεργασία με ένα λυρικό θέατρο από την Αγία Πετρούπολη, προβάλλει το ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό.
Ωστόσο, η μεγαλύτερη συμβολή του φεστιβάλ είναι ότι μεταμορφώνει ένα μνημείο από μέρος του παρελθόντος σε ζωντανό κύτταρο της πόλης. «Οι αρχαιολογικοί χώροι και τα μνημεία διατηρούνται και προστατεύονται καλύτερα από τη στιγμή που κοινωνικοποιούνται», εξηγεί η Άννα Μυκωνίου, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, στο οποίο ανήκει το φεστιβάλ, και προσθέτει πως «πολλά από τα διαμάντια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς παραμένουν άγνωστα στους Θεσσαλονικείς. Εμείς δίνουμε μέλλον στο παρελθόν μας μέσα από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, προσφέρουμε στον κόσμο μια ευκαιρία να γνωρίσει τα μνημεία».
ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ VS ΟΠΕΡΑ
Την τελευταία εικοσαετία η Θεσσαλονίκη φαίνεται να έχει αναπτύξει μια μονοκαλλιέργεια στη νυχτερινή διασκέδαση, ενώ την ίδια στιγμή παρατηρείται ένας κατακερματισμός με θερινά φεστιβάλ γειτονιών ή περιοχών που δεν έχουν μεγάλη δυναμική. Λείπει δηλαδή ένα πολιτιστικό γεγονός αντίστοιχο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, που θα δώσει τον παλμό, θα διευρύνει την πολιτιστική ατζέντα της πόλης και θα προσελκύει επισκέπτες. Οπότε, πόσο ώριμη είναι η πόλη σήμερα να αγκαλιάσει το Φεστιβάλ Επταπυργίου, του οποίου το πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει συναυλίες ποπ ή ελαφρολαϊκής μουσικής; «Η Θεσσαλονίκη πολιτιστικά ήταν πάντα απαιτητική και ταυτόχρονα γενναιόδωρη. Το κοινό της πόλης ακούει με την ίδια ευκολία ρεμπέτικα, λαϊκά, σεφαραδίτικα, παραδοσιακά, αλλά και όπερα. Κοινή συνισταμένη η ποιότητα, καθώς η πολυπολιτισμικότητα αναμφίβολα καθορίζει την παράδοσή μας», απαντά η κ. Μυκωνίου, η οποία επιμένει, μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ, Θανάση Κολαλά, να επιλέγει παραστάσεις που υπηρετούν την πολυφωνία και σίγουρα συμβαδίζουν με το ιστορικό και αισθητικό πλαίσιο του μνημείου. Για παράδειγμα, στο φετινό πρόγραμμα συνυπάρχουν η Τόσκα –με τη Σοφία Μητροπούλου στον ομώνυμο ρόλο– με ένα μουσικό αφιέρωμα σε Θεσσαλονικείς δημιουργούς, στο οποίο συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Νταλάρας και η Φωτεινή Βελεσιώτου.
Αν και αυτό το καλοκαίρι οι παραστάσεις θα διεξαχθούν κανονικά, το φεστιβάλ δεν εγκαταλείπει το live streaming. Τουναντίον, αξιοποιεί την τεχνολογία για να ανοίξει τις εκδηλώσεις του σε έξι θέατρα στο Κιλκίς, στον Πολύγυρο, στις Σέρρες, στο Λιτόχωρο, στη Βέροια και στην Έδεσσα. Θα τοποθετηθούν προβολικά μηχανήματα και μεγάλες φουσκωτές οθόνες, για να παρουσιαστούν σε ζωντανή σύνδεση δύο εκδηλώσεις με δωρεάν είσοδο. «Δεν δαιμονοποιούμε την τεχνολογία, την αξιοποιούμε προς όφελος της κοινωνίας», διευκρινίζει η κ. Μυκωνίου, η οποία όμως πιστεύει ότι η ζωντανή παρουσία δεν μπορεί να αντικατασταθεί. «Το κοινό και οι καλλιτέχνες έχουν ανάγκη το μαζί: την επικοινωνία, το χειροκρότημα, τον αμοιβαίο ενθουσιασμό, το τραγούδι, την έκσταση της ένωσής τους».
ΙΝFO
5-29 Ιουλίου, Θέατρο Επταπυργίου – Γεντί Κουλέ, https://kepo.gr/festival