Όλοι γνωρίζουν την Πλατεία Νερού από τα φεστιβάλ –όπως το πρόσφατο Ecofest– και τις συναυλίες που διοργανώνονται εκεί από το 2011. Έχει φιλοξενήσει τους Cure, τον Iggy Pop, τον Νick Cave, τους Muse, τους Scorpions, τον Κωστή Μαραβέγια, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Σωκράτη Μάλαμα και ένα σωρό άλλους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Όμως, η Πλατεία Νερού, ένας μεγάλος ανοιχτός χώρος πάνω στη θάλασσα, στον Ολυμπιακό Πόλο Φαλήρου, στη διασταύρωση των Λεωφόρων Συγγρού και Ποσειδώνος, ανάμεσα στα γήπεδα Tae Kwon Do και Beach Volley, δεν είναι μόνο μουσική σκηνή. Κάθε άλλο. Είναι μια ζωντανή, σφύζουσα από καθημερινή ζωή, πλατεία, με το θαλασσινό αεράκι να αποφορτίζει όλες τις παρενέργειες του συγχρωτισμού. Ένα πολύ όμορφο κομμάτι της Αθηναϊκής Ριβιέρας, της παραλιακής ζώνης του φαληρικού όρμου, δημοφιλές σε αθλούμενους και περιπατητές, εύκολο σημείο εξόδου της πρωτεύουσας στον Σαρωνικό Κόλπο.
«γήπεδο».
Μπροστά της, το γαλανό της θάλασσας. Στα δεξιά της, το κανάλι και η μαρίνα του Δέλτα Καλλιθέας. Στα αριστερά της, η απαρχή της Εσπλανάδας, της πεζογέφυρας με τις καλοφροντισμένες δεντροστοιχίες που συνδέει το θαλάσσιο μέτωπο με το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος. Πίσω της, οι εγκαταστάσεις του ολυμπιακού συγκροτήματος (η περιοχή είχε επιλεγεί το 2004 ως ένας από τους κεντρικούς πόλους των Ολυμπιακών Αγώνων): το λεγόμενο γραμμικό γυάλινο κτίριο, ένα επίμηκες, διώροφο κτίσμα, που τώρα φιλοξενεί τον Ναυτικό Όμιλο Τζιτζιφιών Καλλιθέας, σχολές ιστιοπλοΐας, ναυταθλητικά σωματεία, την Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία. Στην ταράτσα του παρόχθιου αυτού μακρόστενου συγκροτήματος ξετυλίγεται ένας δεύτερος, υπερυψωμένος περίπατος με άπλετη θέα σε όλη την παραλιακή ζώνη από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας έως τη Γλυφάδα, στις μαρίνες της περιοχής –Φλοίσβου και Δέλτα– και το Θωρηκτό Αβέρωφ. Αλλά και στα δρώμενα της πλατείας, στα γκρουπ που γυμνάζονται στους ρυθμούς της μουσικής, τους μοναχικούς διαβάτες που ρεμβάζουν στη γέφυρα του μικρού καναλιού, τα παιδιά που επιστρέφουν στη Ναυταθλητική Μαρίνα από το μάθημα ιστιοπλοΐας και σέρνουν με τρέιλερ ή κουβαλούν στα χέρια σκαφάκια και πανιά, τις κοριτσοπαρέες ή αγοροπαρέες που ξεχύνονται για βόλτα. Στην προκυμαία της πλατείας κάθονται παρέες, οικογένειες, ζευγαράκια, ερασιτέχνες ψαράδες και χαζεύουν τα ιστιοπλοϊκά και τα ψαροκάικα να περνούν, ταράζοντας μόλις τον ασημογάλαζο ή ροδοκόκκινο καθρέφτη των νερών.
Από την Πλατεία Νερού, την αυλή των θαυμάτων της σχόλης, μπορεί κανείς να περπατήσει προς τρεις διευθύνσεις, προς το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος, προς νότο έως το Παλιό Φάληρο και προς δυσμάς έως τις εκβολές του Ιλισού.
Μια άλλη Ελλάδα…
Ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Πλατεία Νερού με αυτή την υπέροχη αίσθηση ευρυχωρίας δίπλα στο υγρό στοιχείο έγινε ένα από τα επίλεκτα μέρη για ξέσκασμα, βόλτα με το κατοικίδιο, τρέξιμο, σωματική άσκηση, δραστηριότητες που άλλοτε παρέμεναν αφανείς σε κλειστούς εσωτερικούς χώρους. Η άμεση πιεστική ανάγκη για έξοδο από το σπίτι κατά τα κυλιόμενα lockdown διεύρυνε το πνεύμα και το βλέμμα των Αθηναίων, τους επανασυνέδεσε με τον δημόσιο χώρο. Και λίγο λίγο αυτοί αφέθηκαν στην κοινή θέα, συνήθισαν να εκφράζονται ανεμπόδιστα, να είναι ορατοί από παντού. Και η σχέση τους αυτή με τον κοινόχρηστο τόπο παραμένει έως τώρα πρόδηλα ισχυρή…
Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξαν στις απλόχωρες επιφάνειες και στους περιπάτους της πλατείας και πέριξ αυτής τόσοι δρομείς και ποδηλάτες με φόντο το αλσύλλιο της Εσπλανάδας ή το χρυσοκόκκινο δειλινό πέρα από τις μαρίνες· τόσοι μεγάλοι και μικροί με πατίνια σκούτερ, πατίνια ρόλερ, πατίνια χόβερμπορντ (ισορροπίας), εξοπλισμένοι με επιγονατίδες, επιαγκωνίδες και κράνη, να αναπτύσσουν πανευτυχείς ταχύτητα πάνω στο ασημόγκριζο τσιμέντο· τόσοι έφηβοι με σκέιτμπορντ· τόσες παρέες να παίζουν ρόλερ χόκεϊ· τόσοι ασκούμενοι σε ομάδες, να χοροπηδούν, για παράδειγμα, αεροβικώς γυμναζόμενοι, πάνω στα ειδικά μποτάκια με έλασμα, τα kangoo jump shoes, που τους βοηθούν να μιμούνται το πήδημα των καγκουρό. Μια άλλη Ελλάδα.
Και νωρίτερα η οικονομική κρίση είχε βγάλει τον κόσμο για ανέξοδο χασομέρι στα πάρκα και στις πλατείες. Όμως, τώρα είναι αλλιώς. Η λατρεία της κινητικότητας, της εξωτερικής δραστηριότητας έχει έναν χαρακτήρα δυναμικό. Ο πολίτης έπαψε να είναι θεατής γενομένων, έγινε πρωταγωνιστής. Ο δημόσιος χώρος έγινε το γήπεδό του, το υπαίθριο γυμναστήριο του, ένας τόπος μύησης και κοινής χαράς. Μια αναπάντεχη εξέλιξη στο παιχνίδι της αυτοαποκάλυψης, ένα άλμα προς την, μάλλον ξένη προς την ιδιοσυστασία μας, ανυπόκριτη εξωστρέφεια.
Η Πλατεία Νερού δημιουργήθηκε κατά την περίοδο των ολυμπιακών έργων, παράλληλα με τα γήπεδα της περιοχής και την Εσπλανάδα, η οποία όμως καλλωπίστηκε και πήρε ζωή κατά την ανέγερση του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και τη δημιουργία του ομώνυμου πάρκου. Για το τμήμα αυτό του Ολυμπιακού Πόλου Φαλήρου, από το κλειστό γυμναστήριο Tae Kwon Do έως τις εγκαταστάσεις του Beach Volley, την αποκαλούμενη Ζώνη ΙΙΙ, η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου έχει προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό. Στο μέλλον σχεδιάζεται να λάβει έναν περισσότερο οργανωμένο χαρακτήρα Ζώνης Πολιτισμού και Συνεδρίων, με εκθεσιακούς χώρους, θεματικά πάρκα, χώρους εστίασης και αναψυχής, καταστήματα, θερινό σινεμά. Και στην καρδιά της, η Πλατεία Νερού, ως απαράμιλλη σπιανάδα ανάπαυλας, άσκησης, ευρυχωρίας και ευτυχίας. ■