Η κλασική μαυροντυμένη φιγούρα του Μίκη Θεοδωράκη, που παραδομένος στον οίστρο της μουσικής διευθύνει την ορχήστρα σαν επίγειος θεός, αφήνει στην άκρη μια παιγνιώδη, ενίοτε ανάλαφρη και σε μεγάλο βαθμό αθέατη πλευρά του. Πέρα από συνθέτης του Άξιον Εστί και της Ρωμιοσύνης, των συμφωνικών έργων και των ορατορίων, ο Μίκης έχει τα δικά του Reflections, τις δικές του ποπ και ροκ αντανακλάσεις. Το τραγούδι Ο χρόνος διαλύεται, ας πούμε, θα μπορούσε άνετα να είναι η ελληνική συμμετοχή στο Woodstock! Το 1967, για την ταινία Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά του Μιχάλη Κακογιάννη, υπέγραφε το χορευτικό The Jet Rock, αλλά και ένα ορχηστρικό κομμάτι με τίτλο Sex on the rocks (!), που περιλαμβάνει ηλεκτρική κιθάρα και χάλκινα πνευστά σε στιλ Τζον Μπάρι. Το δε Café Rock, που ακούγεται στο Ζ του Κώστα Γαβρά, είναι ολόκληρο μια ροκ έξαρση (από αυτές που θα πρέπει πάντως να πιστώνονται και στον ενορχηστρωτή του εκάστοτε σάουντρακ). Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης οι ποπ αναλαμπές: Κομμάτια όπως το Μια μέρα θα σ’ το πω, το Ασανσέρ και βέβαια το κλασικό Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου, που διασκευάστηκε από τους Beatles ως The Honeymoon song, παρεκκλίνουν από τη λαϊκότροπη ελληνική μουσική, κάτι που βέβαια ισχύει και για πολλές μπαλάντες του. Η πιο ιδιαίτερη, όμως, θεοδωρακική στιγμή τέτοιου τύπου είναι το ατμοσφαιρικό Χιονίζει μέσα στη νύχτα. Στο φοβερό αυτό τραγούδι σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ, που ηχογραφήθηκε το 1996 στο Βερολίνο, ο Θεοδωράκης δίνει μια ήρεμη, ζεστή ερμηνεία, που δεν θυμίζει σε τίποτα τον Μίκη των μεγάλων συναυλιών. ΟΚ, ίσως δεν στέκεται δίπλα στα αριστουργήματά του, σίγουρα όμως αποκαλύπτει μια cool και χαλαρή πτυχή ενός πολυσχιδούς ταλέντου.
ΙΝFO
Μπορείτε να βρείτε την αναλυτική εργογραφία του συνθέτη στην επίσημη ιστοσελίδα του mikistheodorakis.gr.