«Ρε συ, πού πηγαίνουν όλοι αυτοί;» ρωτάει κάποια που στήθηκε στην ουρά για το προσκύνημα, τη στιγμή που το ρολόι δείχνει επτά. Φουρκισμένοι άνθρωποι που οι αστυνομικοί τούς είπαν ότι «φτάνει για σήμερα, ελάτε αύριο πάλι» προσπερνούν τα εμπόδια, διασχίζουν την πλατεία και χώνονται στην ουρά, σπρώχνοντας εκείνους που περιμένουν να έρθει η σειρά τους. Η αστυνομία μαζεύεται τώρα γύρω από το παρεκκλήσι. Ξαφνικά ακούγονται μερικές κραυγές από τα σπρωξίματα που προκαλούνται. Μια κοπέλα που κρατάει αμάραντο εκμεταλλεύεται την ένταση. Αψηφά το σχοινί και πηδάει από το πέτρινο παρτέρι μέσα στον αυλόγυρο. Νιώθει πως πέρασε απαρατήρητη. Από τους αστυνομικούς, σίγουρα. Όσοι στέκονται περιμετρικά ποντάρουν στο αν θα την πάρουν είδηση οι πρώτοι. Οι φωνές σταματούν τη στιγμή που ακούγονται οι χορδές μιας κιθάρας στον σκοπό του Ένα το χελιδόνι. Σιγανά, σχεδόν κατανυκτικά, όλοι τραγουδούν τους στίχους του Ελύτη. «Α, είναι ο Γερμανός που παίζει κάθε μέρα τις μουσικές του με την κιθάρα του», λέει ένας που στέκεται δίπλα μου. Η αστυνομία κάνει πέρα και επιτρέπει το πλήθος να αφήσει τα λουλούδια του και να τον αποχαιρετήσει με τον τρόπο του. Πίσω από τη Μητρόπολη, παιδιά τραγουδούν α καπέλα το Ναοί στο χρώμα του ουρανού με έναν συγχρονισμό που του ’πρεπε, αλλά η μουντάδα του ουρανού και η βροχή που κουβαλάει κάνει τον Σεπτέμβρη πέτρινο. Σαββατοκύριακο, καιρός αίθριος με μικρές υποψίες βροχής, θερμοκρασία σαν τραγούδι της Βίσση που πότε παγώνει και πότε ζεσταίνεται. 150-πόσες προσωπικότητες υπογράφουν επιστολή εναντίον της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας και χιλιάδες άτομα, υπερήφανοι άνθρωποι, γονείς και οικογένειες κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας, γεμίζοντας το Σύνταγμα με χρώματα, σημαίες με ουράνια τόξα, μουσικές αλλά και πανό για δικαιοσύνη και μια κοινωνία ενάντια στην ομοφοβία και στα στερεότυπα. Τέτοια εποχή στη Θεσσαλονίκη θα περιμέναμε να κοπάσουν οι πορείες στο κέντρο και να ξεκινήσουν οι συναυλίες της ΔΕΘ. Φέτος στην Αθήνα, σε ένα Σαββατοκύριακο υπάρχουν τρεις προτάσεις: ComicCon στην Κλαυθμώνος, Athens Art Book Fair στην Αγορά της Κυψέλης, Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο. Το να διαλέξουν οι επισκέπτες, οι κάτοικοι και οι περαστικοί της Αθήνας ανάμεσα σε τρεις βιβλιοφιλικές εκδηλώσεις δείχνει πως η πόλη διψάει γι’ αυτές. Το μόνο πρόβλημα; Όταν γίνεται ένας κακός προγραμματισμός και στριμώχνονται όλα σε ένα Σαββατοκύριακο από τα τέσσερα διαθέσιμα που έχει ο μήνας, μέσα σε μία εβδομάδα που το κέντρο της Αθήνας είναι προσβάσιμο μονάχα αν είσαι τυφλοπόντικας. Στην Κυψέλη και στην Κλαυθμώνος βγήκαν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα: α) ο κόσμος –κυρίως της ηλικίας μου– διψάει για τις αυτοεκδόσεις και τις στηρίζει με όποιον τρόπο μπορεί, β) οι αυτοεκδότες διαθέτουν απίστευτη κωμική φλέβα, που βγαίνει στην αλληλεπίδρασή τους με όσους σταματούν στους πάγκους τους γ) η ιδέα ενός fanzine που συνοδεύεται από ένα video game είναι τόσο διασκεδαστική όσο ακούγεται και δ) μάλλον όλοι μπορούν να φτιάξουν ένα fanzine.
Ένας «πέτρινος» Σεπτέμβρης
Όταν τα βλέμματα στράφηκαν από το πένθος της Μητρόπολης στη ΔΕΘ, οι βιβλιοφιλικές εκδηλώσεις και το Pride ολοκλήρωσαν την πιο γεμάτη εβδομάδα του μήνα.
2' 14" χρόνος ανάγνωσης
