TSIKEN, ΣΤΗΝ ΚΑΝΤΙΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟΥ
Αμερικανικό comfort food χωρίς πολλά στολίδια ήρθε να προσφέρει το Tsiken the Van, μια καντίνα με βάση το Μεταξουργείο, που θα μετακινείται πού και πού για να βρίσκεται στα μεγάλα φεστιβάλ, όταν αυτά επιστρέψουν με το καλό. Η ιδέα για ένα πρότζεκτ βασισμένο στο τηγανητό κοτόπουλο ξεκίνησε από τρεις φίλους που δραστηριοποιούνταν σε παραγωγές μεγάλων μουσικών εκδηλώσεων. Το πρόβλημα που εντόπιζαν ξανά και ξανά ήταν πως τα ελληνικά φεστιβάλ δεν είχαν καλό φαγητό. Ούτε καν καλό «κακό» φαγητό. Έτσι ανέλαβαν να φτιάξουν οι ίδιοι ένα «βρόμικο» που θα τους ικανοποιούσε. Το Tsiken περιστρέφεται γύρω από το τηγανητό κοτόπουλο, στα αμερικανικά πρότυπα, μαριναρισμένο με ξινόγαλο και παναρισμένο μία φορά. Αφού έκανε την πρεμιέρα του με μεγάλη επιτυχία στο φετινό Burger Fest, πάρκαρε πριν από λίγες μέρες στο Μεταξουργείο και από τότε το βρίσκουμε εκεί, στη γωνία Κεραμεικού και Μυκάλης, να σερβίρει τα Παρασκευοσαββατοκύριακα τραγανές και ταυτόχρονα ζουμερές μπουκιές κοτόπουλου σε διάφορες εκδοχές. Δοκιμάστε το Tsiken Bun, με φιλετάκια κοτόπουλου, coleslaw και αγγουράκι τουρσί μέσα σε χειροποίητο, αφράτο bun γλυκοπατάτας (σε σχήμα hot dog), τηγανητές φτερούγες και tenders από παναρισμένο φιλέτο κοτόπουλου. Εκτός από την καπνιστή signature σάλτσα τους, έχουν δημιουργήσει και μια «εξωτική» σάλτσα με μάνγκο και μια έξτρα καυτερή για τους τολμηρούς.
BLACK SALAMI, ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ
Με έμπνευση από τα αρτοποιεία της Ρώμης, που δεν πουλάνε απλώς καλό ψωμί, αλλά ολόκληρα γεύματα πάνω σε διάφορες ζυμαρένιες παρασκευές, φτιάχτηκε το Black Salami, ένας φούρνος αλλιώτικος από τους άλλους, στα Εξάρχεια. Ο Αντώνης Καζάκος και ο Bruno Pezzia, που γνωρίσαμε από την ομάδα του Philos, έστησαν έναν ντιζαϊνάτο χώρο δυο βήματα από την Καλλιδρομίου και συνδυάζουν την τέχνη της αρτοποιίας με πρωτότυπες ιδέες για brunch. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: «Φέρνουμε κατ’ αποκλειστικότητα ένα ξεχωριστό άλευρο που προέρχεται από την περιοχή του Τορίνο, από μια οικογένεια μυλωνάδων με ιστορία που κρατά από τον Μεσαίωνα. Είναι το άλευρο της οικογένειας Buongiovanni, το οποίο δεν αλέθεται με βιομηχανικό τρόπο, δεν έχει καθόλου πρόσθετα, σταθεροποιητές ή ενισχυτικά. Οι τρόποι ζύμωσης που ακολουθούμε είναι αργοί και αντιεμπορικοί», εξηγεί ο Αντώνης, που θέλει να συστήσει με διάφορους τρόπους το ψωμί και τις τεχνικές του. Στον κατάλογο του Black Salami βρίσκουμε πολλά σάντουιτς αλλά και επιλογές για brunch on the go, η καθεμιά από τις οποίες συνοδεύεται και από άλλο είδος ψωμιού, φτιαγμένο ειδικά για το εκάστοτε πιάτο.
Τα αυγά benedict, για παράδειγμα, γίνονται με porchetta και πάνε παρέα με ένα μοναδικό μπριός από 100% κλαριφιέ βούτυρο. Οι ιδιοκτήτες, που δηλώνουν φανατικοί της ζύμης, έχουν ετοιμάσει άλλη μία έκπληξη: κάθε μέρα στον φούρνο θα εμφανίζεται και ένα διαφορετικό μαγειρευτό (από κοκκινιστό και ρεβιθάδα μέχρι μανιτάρια γιαχνί), το οποίο θα σερβίρεται μέσα σε ένα ειδικά μελετημένο ψωμί με αέρινη δομή και ωραία κρούστα, που διατηρείται τραγανό απέξω χωρίς να μουσκεύει από τις σάλτσες του φαγητού. Γνωστοί σεφ θα αναλαμβάνουν συχνά την παρασκευή του φαγητού, ως καλεσμένοι του Black Salami. Προς το παρόν, τον κατάλογο συμπληρώνουν μπισκότα και αρκετές raw επιλογές, όπως τα ωμοφαγικά ντόνατς. Και έπεται συνέχεια.
ΓΙΑ ΣΟΥΣΙ ΣΤΑ ΧΑΣΑΠΙΚΑ
Σούσι σε έναν πάγκο μέσα στη Βαρβάκειο φτιάχνει τις τελευταίες εβδομάδες η σεφ Josephine Desepeda. Και όχι μόνο αυτό. Λίγο πιο δίπλα σιγοβράζει ένα τσουκάλι με φρέσκια, ζεστή ψαρόσουπα, που προσφέρεται σε πορσελάνινη κούπα ή σε χάρτινο ποτηράκι για τον δρόμο. Παραδίπλα ο κύριος Δημήτρης, έμπειρο τηγάνι απ’ τα Λαδάδικα, τηγανίζει γαρίδες και ετοιμάζει λεμονάτα σαγανάκια με μύδια, καραβίδες και χειροποίητα ζυμαρικά. Η Κεντρική Αγορά έχει σήμερα κίνηση.
Τα αδέρφια Μπακογιάννη μαζί με τον φίλο τους Γιάννη Δριβάκη σχεδίαζαν για καιρό αυτό το γαστρονομικό πρότζεκτ, μια αγορά φαγητού μέσα στην αγορά των υλικών. Στο ανατρεπτικό σουσάδικο που λέγεται Hasapika, η Josephine προετοιμάζει τα ψάρια σε μια πρώην βιτρίνα κρεοπωλείου. Οι πελάτες δεν έχουν παρά να ελέγξουν την πραμάτεια που μοστράρεται στην ψαριέρα και να ζητήσουν το σούσι ή το σεβίτσε της αρεσκείας τους. Τη μέρα που βρεθήκαμε εκεί, είδαμε να σερβίρονται πάνω στον πάγο κοκάλι sashimi, καραβίδα nigiri, σεβίτσε γαρίδας μέσα σε κέλυφος από στρείδι, αλλά και nigiri μπαρμπουνιού ελαφρώς καψαλισμένο με ένα κομμάτι βούτυρο. «Το σούσι μέσα στην κρεαταγορά είναι μια αντίθεση που μας άρεσε. Τα ψάρια έρχονται κάθε πρωί από την ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου και κάποια από την αγορά δίπλα. Ανάλογα με τις επιλογές της ημέρας, μπορεί κανείς να δοκιμάσει sushi με συναγρίδα, μπαρμπούνι, σφυρίδα, ακόμα και δράκαινα και σκορπίνα», αναφέρει ο Σπύρος Μπακογιάννης, ένας από τους εμπνευστές του εγχειρήματος.
ΤΟ IGUAZU ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ
Η εξωτική, ως προς το όνομα τουλάχιστον, πλατεία Βραζιλίας έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία του Iguazu, του νέου all-day εστιατορίου/μπαρ που παίρνει το όνομά του από τους φημισμένους καταρράκτες στα σύνορα της Αργεντινής και της Βραζιλίας. Και ενώ το ντεκόρ προσπαθεί να θυμίσει ζούγκλα, το μενού, που επιμελείται ο καταξιωμένος σεφ Γιάννης Παρίκος, συγκεντρώνει επιρροές από πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής. Από το πρωί έως το βράδυ το Iguazu μένει ανοιχτό σερβίροντας βραζιλιάνικα χαρμάνια καφέ και brunch, όπως pancakes με καραμελωμένο ανανά, γλυκόξινη κρέμα και τραγανά pecan, μέχρι ιδιαίτερες κοπές κρεάτων με κασάβα για συνοδευτικό. Τα ωμά με πινελιές εξωτικών φρούτων έχουν επίσης την τιμητική τους (βλ. σεβίτσε λαβράκι με passion fruit, πιπεριά aji amarillo και καλαμπόκι), ενώ από τα γλυκά ξεχωρίσαμε την τραγανή μπανάνα με σορμπέ καρύδας και ρούμι.
Τη λίστα των κοκτέιλ έχουν σχεδιάσει δύο σπεσιαλίστες, ο Αλέξανδρος Γκικόπουλος και ο Στέλιος Παπαδόπουλος, προτείνοντας επιλογές όπως το Elevator To The Gallows με τεκίλα, ρούμι, κεράσια, λουλούδια, ανανά και τόνκα ή το The Broken Down Grave με μπαχαρώδες ρούμι, φαλέρνουμ, εσπεριδοειδή και αψέντι.
DIEGO, ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΘΗΣΕΙΟ (ΚΑΙ ΒΙΕΤΝΑΜ)
Καντίνα, κλαμπ, εστιατόριο, στέκι για μουσικούς του δρόμου, το Diego είναι λίγο απ’ όλα. Η ομάδα Lost Athens που το εμπνεύστηκε είχε βασικό στόχο να δημιουργήσει έναν χώρο που να μη θυμίζει Ευρώπη και το κατάφερε συνδυάζοντας, τόσο στη διακόσμηση όσο και στο μενού, επιρροές από τη Λατινική Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία. Ο καθένας μπορεί να βρει το σημείο του: στο κυκλικό μπαρ με τη δυνατή μουσική, στο πεζοδρόμιο με τους βελούδινους καναπέδες και τα πλαστικά καφάσια, στους ατμοσφαιρικούς διαδρόμους με τα πολύχρωμα μωσαϊκά και τα φυτά. «Ή μπορεί ακόμα και να πάρει κάτι από την καντίνα και να καθίσει να φάει στο παραπέρα παγκάκι με θέα την Ακρόπολη, πίνοντας την μπίρα του», λέει ο Βασίλης Στεφανάκης.
Στα ατού του Diego η σεφ Ελένη Σαράντη και η head chef Ηλέκτρα Ρίγκου, που επιλέγουν να κάνουν street food χρησιμοποιώντας πιο ασυνήθιστα, εξεζητημένα υλικά και εφαρμόζοντας εξελιγμένες τεχνικές. Στο χέρι μπορείς να φας ταϊλανδέζικα, χειροποίητα κάρι, τηγανητά καβουράκια, ντάμπλινγκ με σπιτικό κίμτσι ή ακόμα και yakitori. Ο Βασίλης Νικήτας προτείνει μια σειρά από αξιομνημόνευτα κοκτέιλ, τόσο πρωτότυπα όσο και ισορροπημένα. Το Ληστές στα Κόκκινα (Ladrones en el Rojo), με τζιν, καρύδα, φράουλα και σιρόπι Tom Yam, είναι ένα από τα αγαπημένα μας.
→ Tsiken, Κεραμεικού και Μυκάλης, Μεταξουργείο
→ Black Salami, Ζωοδόχου Πηγής 71 και Μεθώνης, Εξάρχεια, Τ/211-4187956
→ Hasapika, Φιλοποίμενος 4, Αθήνα (Κεντρική Αγορά), Τ/216-0707026
→ Iguazu, Λαοδικείας 16 και Νυμφαίου 1, Ιλίσια, T/210-7775225
→ Diego, Αδριανού 1, Θησείο, Τ/210-3239353