Έξι χαϊκού γύρω απ’ το Βατραχονήσι

Έξι χαϊκού γύρω απ’ το Βατραχονήσι

Οι απότομες αλλαγές του καιρού περιορίζουν τις μετακινήσεις και γεννούν εμπνεύσεις μέσα σε 17 συλλαβές στις γειτονιές του Παγκρατίου.

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Αφού σου έχω πει/μη και στείλεις τίποτα/έχω τα πάντα». Η μάνα δεν δέχεται το «μη» στο φαΐ. Γεμίζει μια κούτα με τάπερ και βάζει τις παγοκύστες από πάνω και ανάμεσά τους, για να αντέξουν ένα οκτάωρο δροσερά τα λαδερά, τα παστίτσια και τα κρέατα. Φτάνουν πάντοτε καθυστερημένα στο Πεδίον του Άρεως. Στο άνοιγμα της κούτας, πάντοτε θα έχει χωμένη μια έκπληξη. Στην προκειμένη περίπτωση, ένα κουτί μελομακάρονα, που καταβροχθίζονται πριν αλλάξει η μέρα.  «Όλο το πρωί/περιμένω να στείλεις/πάμε Αρδηττό;» Καφές στο δεξί, λουρί στο αριστερό. Το κεφάλι θέλει διαγραφές σκέψεων, θέλει μπλάνκο τόσο δυνατό, όπως και η μυρωδιά του. Δεν θα βρέξει ακόμη, οι τολμηροί το ξέρουν, το είπαν στις ειδήσεις. Ο βασιλιάς παίρνει τη θέση του στον βράχο. Αφήνει το στίγμα του: ένα γάβγισμα που ακούστηκε μέχρι την πλατεία Προσκόπων και κάτι περήφανα προϊόντα κένωσης. Γελάς δυνατά, γιατί στην τελική περνάς καλά. Ευτυχώς που δεν τον περίμενες. «Άμα θες καφέ/πάμε ως την Προσκόπων/εγώ δεν πίνω». Η προσωρινή κάθοδος των Θεσσαλονικέων συντελείται μηνιαίως. «Πρέπει να ξοδευτεί το freedom pass, ευκαιρία είναι», λένε κάποιοι. «Δεν έχω κατέβει ποτέ μου», λένε άλλοι. Παραλαβή από το μετρό του Ευαγγελισμού και δεκάλεπτο περπάτημα μέχρι την Αρχελάου και την πλατεία Προσκόπων. Πρωινό στο Oh Boy και στάση στη βιτρίνα του Λεξικοπωλείου, που σχεδόν κάθε εβδομάδα αλλάζει. Αν δεν έχει πουθενά μέρος να κάτσουμε, βάζουμε το τραπεζάκι στη μέση της αυλής και στήνουμε ένα γεύμα με καφέ στο χέρι. Λένε πως δεν θα βρέξει άλλο. Και άμα βρέξει, σιγά, καιρός του είναι. «Χειμώνας μπαίνει/μην είστε αχάριστοι/καιρός του είναι». Παγωμένος αέρας έξω, γκρίνια για τον καιρό μέσα στο εμβολιαστικό κέντρο. Ιστορικά ταλαιπωρημένων κινήσεων ακούγονται στην αίθουσα αναμονής. Όλοι έχουν την ανάγκη να ακουστούν. Να ακούσουν; Ποτέ, κανείς και πουθενά. Καβγάδες γίνονται ίσα για να γίνουν. Μερικοί βάζουν τις φωνές τους για να καλύψουν την άγνοιά τους: «Άκου να δεις, λέει πως έπρεπε να κλείσω ραντεβού για το εμβόλιο!». Οι γιαγιάδες φανερώνουν την ντροπή τους με τα «τς, τς». Η τάξη επανέρχεται φυσιολογικά. «Θεσσαλονίκη/μπορεί να συνηθίσεις/και στην κόλαση». Ένας νόμιμος κλέφτης ή ένας κλέφτης που είναι ο νόμος; Στο νέο μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαΐδου, Vor  – Πέρα από τον νόμο, οι λέξεις είναι ο νόμος. Λέξεις που κόβουν, ρυθμός που συναρπάζει και ιστορίες που ξεδιπλώνουν κάθε πτυχή των ηρώων. Αν είναι καλοί ή κακοί, αυτό δεν είναι στην κρίση κανενός. Απ’ όλα, έμεινε στον νου ο τίτλος από ένα κεφάλαιο που άθελά του συνθέτει ένα χαϊκού. Στη θέση της Θεσσαλονίκης βάλτε όποιες πόλεις θέλετε, αρκεί το σύνολο των συλλαβών του στίχου να αθροίζεται με πέντε. Το συναίσθημα της συνήθειας θα παραμείνει ίδιο. «Πού ’ν’ οι αρένες/οι καδένες κι οι μπέρτες/κι ο κόσμος, ολέ;». Από την Κάρμεν της Χριστιάνας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή