Η «ανατροφή» των φυτών φέρνει τη φύση στο σπίτι σου και είναι μια υπενθύμιση ότι μπορείς να «μεγαλώσεις» έναν ζωντανό οργανισμό. Η μεταπανδημική πραγματικότητα μας άφησε «πεινασμένους» για ανθρώπινη επαφή, αλλά η φροντίδα ενός φυτού εκπληρώνει την εγγενή επιθυμία μας να συνδεθούμε. Τέσσερις Αθηναίοι μιλούν για το φυτό τους και το πώς νιώθουν παρακολουθώντας το να μεγαλώνει, να αλλάζει, να αναπτύσσεται και να αγωνίζεται για επιβίωση. Οι λεγόμενοι plantfluencers συνεχίζουν την παράδοση των γιαγιάδων μας με τις γλάστρες στα μπαλκόνια και γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, μαθαίνοντας πολλά από τις κοινωνίες των φυτών. Κυρίως, αντιλαμβάνονται την αξία των συμβιωτικών σχέσεων.
Μαριλένα Καλαϊτζαντωνάκη / Cyperus papyrus
«Ο πάπυρος (Cyperus papyrus – Κύπειρος ο πάπυρος) είναι ένα υδρόβιο φυτό των βάλτων, που παλαιότερα φύτρωνε στην κοιλάδα του Νείλου, σε διάφορες περιοχές της Συρίας, στη Μεσοποταμία και στην Παλαιστίνη, κοντά στη λίμνη Γεννησαρέτ. Εγώ, ωστόσο, το συνάντησα πολύ μακριά από κει, στο σπίτι δύο αγαπημένων μου φίλων, του Γιώργου και του Χρήστου, που μοιράζονται και οι ίδιοι μια μεγάλη αγάπη για τα φυτά, και το δίχως άλλο έγινε το αγαπημένο μου. Τα αγόρια έκοψαν δύο κλαδάκια, μου τα έδωσαν και μου εξήγησαν ότι χρειάζεται να τα φυτέψω ανάποδα: το άνθος τους, δηλαδή, μέσα στο χώμα και στο νερό. Κάπως έτσι κατέληξα επί έξι μήνες να ποτίζω μια γλάστρα με δύο ανάποδα ξερά κλαριά. Για να εξηγηθώ, ο πάπυρος είναι φυτό βάλτου, συνεπώς, όπως μου έμαθαν τα αγόρια, χρειάζεται χρόνο πολύ και πάντα υγρασία. Παρότι δεν ήταν το πρώτο μου φυτό, ένιωθα ότι ήμουν πρώτη φορά “γονιός” ενός φυτού και η απόκτησή του δεν μου κόστισε τίποτα. Όσο για τη φροντίδα του, ήξερα ήδη ότι χρειάζεται μόνο νερό κι αγάπη. Ασκούσα καθημερινά την υπομονή μου μαζί του, μέχρι που ξεμύτισε απ’ το νερό το πρώτο κλωναράκι και εκείνη ακριβώς ήταν η στιγμή που απέκτησα έναν δεσμό γονεϊκό με τον πρώτο μου πάπυρο. Ο ενθουσιασμός μου ήταν κοντινός –φαντάζομαι– μιας γέννας, η αναμονή της εξάλλου κράτησε έξι ολόκληρους μήνες».
Γιάννης Κοροβέσης / Vriesea fenestralis
«Το φυτό είναι μια Vriesea fenestralis, που ανήκει στην ευρεία οικογένεια των Βρομελιάδων και θεωρείται επίφυτο, μεγαλώνει δηλαδή πάνω σε άλλα φυτά, συνήθως σε μεγάλα δέντρα, τα οποία το βοηθούν να στηρίζεται και να αντλεί νερό και θρεπτικά συστατικά από τον φλοιό του και την ατμόσφαιρα. Είναι ένα φυτό ενδημικό των Τροπικών και πιο συγκεκριμένα της Βραζιλίας. Το απέκτησα πριν από περίπου πέντε χρόνια και άνθισε για πρώτη φορά πέρυσι. Έχω κάμποση γνώση γύρω από την καλλιέργεια επίφυτων, καθώς καλλιεργώ αρκετά χρόνια ορχιδέες, τιλάντσιες αλλά και άλλα φυτά από τους Τροπικούς. Σχεδόν πάντα, όμως, η γνώση για τη φροντίδα φυτών που προέρχονται από κάποιο άλλο σημείο του πλανήτη με διαφορετικές συνθήκες περιβάλλοντος είναι εμπειρική. Παρατηρείς το φυτό, τις αλλαγές και την ανάπτυξη ή τη μη ανάπτυξή του και προσαρμόζεσαι εσύ σε αυτό. Με το συγκεκριμένο φαίνεται πως τα κατάφερα! Δεν είναι ιδιαίτερα ακριβό ούτε οι απαιτήσεις του κοστίζουν πολύ. Το φυτό κόστισε γύρω στα 25 ευρώ. Ένας οργανισμός να έχει ανάγκη κάποιον άλλο για να αναπτυχθεί και να μακροημερεύσει».
Διονύσης Χριστόπουλος /Orchidaceae
«Η καινούργια μου ορχιδέα είναι παιδί του αποκαλόκαιρου και την απέκτησα μόλις επέστρεψα από τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Επιστρέφοντας, βρήκα τα φυτά μου μισομαραμένα και την παλιά μου ορχιδέα χωρίς καμιά ελπίδα να αναγεννηθεί. Θέλω πάντα να έχω μια ορχιδέα στο σπίτι, το θεωρώ γούρι και δείγμα καλής ενέργειας. Έτσι, αμέσως πήγα και αγόρασα την καινούργια μου ορχιδέα μαζί με ένα μικρότερο μοβ παιδάκι της. Μου αρέσει πολύ που είναι λευκή, γιατί αγαπώ τα λευκά άνθη και γενικά το λευκό χρώμα και της έχω υποσχεθεί μια χαρούμενη ζωή στο planet friendly διαμέρισμά μου. Μόλις απέκτησα την πρώτη μου ορχιδέα, άρχισα να ψάχνω τρόπους να τη φροντίζω. Έτσι ξεκίνησε ένας εθισμός με βιντεάκια στο ΥouΤube στα οποία διάφορες κυρίες εξηγούν τι χρειάζεται μια ορχιδέα για να διατηρηθεί, πώς την ποτίζεις, πόσο την ποτίζεις κ.λπ. Έγινα μέλος σε ομάδες στο Facebook που ασχολούνται με ορχιδέες και φυτά και άρχισα να ρωτάω κι εγώ διάφορα πράγματα με αναρτήσεις μου. Εκ του αποτελέσματος, δεν τα έχω μάθει καλά, αλλά προσπαθώ. Η συγκεκριμένη λευκή μου ορχιδέα κόστισε 16 ευρώ. Δεν είναι φθηνή, δεν είναι ακριβή. Η φροντίδα της δεν είναι καθόλου ακριβό χόμπι. Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο που να ζητάει: το χώμα, αν χρειαστεί μεταφύτευση, ή κάποια βιταμίνη (εγώ δεν χρησιμοποιώ) δεν είναι ακριβά. Επομένως το μόνο κόστος είναι η αγορά της».
Ζέτα & Δημήτρης Τσακούμης / Strelitzia reginae
«Μερικούς μήνες πριν ξεκινήσουμε την Do It For Fun, πίσω στο 2018, είχαμε κάνει ένα επικό ταξίδι στο Λος Άντζελες κι εκεί οι στερλίτσιες είναι παντού, σε κήπους και σε μαγαζιά, τόσο χαρακτηριστικές της πόλης όσο και οι διάσημοι φοίνικες. Αγαπήσαμε την cool αίσθηση ανεμελιάς που έχει η ζωή εκεί, παρόλο που οι άνθρωποι δεν εφησυχάζουν ποτέ και είναι πάντα εξαιρετικά δραστήριοι και δημιουργικοί. Και θελήσαμε να φέρουμε κάτι από αυτό το ωραίο συναίσθημα μέσα στον εργασιακό μας χώρο. Εκτός από την kombucha στο ψυγείο και τον Weeknd στο Spotify, το να υιοθετήσουμε μια στερλίτσια ήταν μια αρκετά προφανής ιδέα. Όπως συμβαίνει με όλες τις δεξιότητες, έτσι και με το μεγάλωμα των φυτών χρειάζεται κατ’ αρχάς γνώση, η οποία αποκτιέται μεν κι από το Google, αλλά περισσότερο από συζητήσεις με όποιον βρεις πρόθυμο να μοιραστεί διαφωτιστικά tips. Εμείς εμπιστευόμαστε τυφλά τον Τάσο Δημοσθενιάδη των Neda Decorations σε ό,τι μας πει. Έπρεπε επίσης να μάθουμε να ακούμε και τις ανάγκες του φυτού, πότε γέρνουν λίγο τα φύλλα και θέλει έξτρα πότισμα, πότε έχει μεγαλώσει τόσο ώστε να χρειάζεται μεταφύτευση. Καμιά φορά διαφωνούμε κιόλας για την «ανατροφή» του και το ποτίζω κρυφά από τη Ζέτα, που είναι πιο αυστηρή με τους κανόνες. Γενικά, όμως, για τα μεγάλα φυτά εσωτερικού χώρου οι κανόνες είναι οι εξής: έμμεσο ηλιακό φως, πότισμα μία φορά τη βδομάδα, τόσο ώστε να είναι νωπό το χώμα, αλλά χωρίς υπερβολές γιατί σαπίζουν οι ρίζες, λίγο υγρό λίπασμα άνοιξη και καλοκαίρι και να μην είναι κοντά σε θερμική πηγή ή air-condition, γιατί καίγονται».