Αμαλία Μουχταρίδη: «Όσο με προβληματίζει το τι είναι αγάπη, άλλο τόσο με προβληματίζει το τι είναι φύλο»

Αμαλία Μουχταρίδη: «Όσο με προβληματίζει το τι είναι αγάπη, άλλο τόσο με προβληματίζει το τι είναι φύλο»

Ακούμε το δημιουργικό ημερολόγιο της Amalia & The Architects και συζητάμε μαζί της για την παραγωγική εσωστρέφεια και τις ανησυχίες μιας γενιάς που πολλές φορές αντιμετωπίζει τις σχέσεις σαν ένα προϊόν προς κατανάλωση.

2' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα τραγούδια της 24χρονης Amalia & The Architects (κατά κόσμον Αμαλία Μουχταρίδη) είναι σαν να ξεπλένουν την ψυχή από τη σκόνη της καθημερινότητας. Στο Γυμνάσιο άρχισε να γράφει τα πρώτα της ποιήματα, σε μια προσπάθεια να ξορκίσει τις εσωτερικές ανησυχίες της εφηβείας, επηρεασμένη βαθιά από τον Τ. Σ. Έλιοτ και τη Σύλβια Πλαθ. «Ήταν σαν ένα δημιουργικό ημερολόγιο, ένας τρόπος να εκφράζω όσα ήθελα να κρύψω, με μια ψυχοθεραπευτική διάσταση», μου λέει. «Σιγά σιγά ξεκίνησα να ντύνω τους στίχους μουσικά. Πήγαινα σε μουσικό σχολείο και από την άλλη μεγάλωνα με έναν πατέρα ραδιοφωνικό παραγωγό [σ.σ.: ο γνωστός Γιώργος Μουχταρίδης του Pepper], επομένως έμαθα να αγαπώ τη μουσική από παιδί». Η απόφασή της να μοιραστεί τα κομμάτια που είχε γράψει ήρθε στα πρώτα χρόνια των σπουδών της στο τμήμα Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ. «Στην αρχή νόμιζα ότι ήθελα να γράφω μόνο για μένα. Στην πορεία συνειδητοποίησα ότι αυτός που γράφει έχει πάντα την ανάγκη της επικοινωνίας, όσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχτεί». Ηχογράφησε το πρώτο της ντέμο, έκανε το πρώτο της live σ’ ένα μπαρ στου Ζωγράφου, έστησε την μπάντα της με δύο φοιτητές της Αρχιτεκτονικής (εξ ου και το Architects) και μπήκε με το δεξί στα μουσικά πράγματα της πόλης, ανοίγοντας τη συναυλία των Anna Calvi και Courtney Barnett στην Αθήνα.

Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει ένα αξιόλογο δείγμα κομματιών, που φλερτάρουν με την indie pop και αγαπιούνται ραδιοφωνικά, προετοιμάζει πυρετωδώς το ντεμπούτο άλμπουμ της που θα ακούσουμε ολοκληρωμένο μέσα στο 2022, μια πρώτη γεύση για το οποίο παίρνουμε από το Save our Heads και το Love is in my Room. «Είμαι ένας άνθρωπος εσωστρεφής, δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω εύκολα τις σκέψεις μου, και ο εγκλεισμός της καραντίνας δυσκόλεψε πολύ την επαφή μου με τους άλλους. Με αυτές τις σκέψεις έγραψα το Save our Heads. Από την άλλη, το Love is in my Room είναι ένα κομμάτι που έγραψα παλαιότερα και έχει να κάνει με την αδυναμία όλων μας να ορίσουμε τι είναι η αγάπη», λέει. Αλήθεια, τι είναι αγάπη για τη γενιά των σημερινών 20άρηδων; «Νομίζω είμαστε η γενιά της αποδόμησης. Υπεραναλύουμε τα πάντα, σκεφτόμαστε υπερβολικά, νιώθουμε λιγότερο και συχνά αντιμετωπίζουμε τις σχέσεις σαν ένα προϊόν προς κατανάλωση. Στο κομμάτι έχω εντάξει ένα απόσπασμα από το Brave New World του Aldous Huxley, που υπεραγαπώ. Στην ανεστραμμένη ουτοπία που περιγράφει το βιβλίο, ο έρωτας και η αγάπη θεωρούνται βάρβαρα πράγματα, γιατί περιέχουν την έννοια της κτήσης μέσας τους. Νομίζω ότι στο όνομα κάποιας ελευθερίας τείνουμε ως κοινωνία σε μια αντίστοιχη κατανάλωση σχέσεων, βλέποντας σταδιακά τη μονογαμία ως κάτι συντηρητικό, από το οποίο πρέπει να απελευθερωθούμε. Σε προσωπικό επίπεδο, δεν είναι κακό να μη θες να είσαι μονογαμικός. Όταν αυτό, όμως, περνάει σε μαζικό επίπεδο χωρίς την ανάλογη μαζική καλλιέργεια ευθύνης και συνείδησης, ενέχει πολλούς κινδύνους».

Η μουσική της Αμαλίας είναι βιωματική, αγκαλιάζοντας ακόμα και τους προβληματισμούς της γύρω από το ζήτημα της ταυτότητας φύλου. «Όσο με προβληματίζει το τι είναι αγάπη, άλλο τόσο με προβληματίζει και το τι είναι φύλο», μου λέει. «Αν με ρωτήσεις τώρα πώς αυτοπροσδιορίζομαι, θα σου πω ότι νιώθω ένα μη δυαδικό άτομο, non binary που λέμε. Αυτό υπάρχει και στα κομμάτια μου, έστω κι αν δεν είναι προφανές. Δεν μπορώ να σου πω ότι είμαι αυτό ή το άλλο, αλλά δεν θα καθίσω να σκάσω κιόλας. Πλέον νιώθω άνετα με τον εαυτό μου, το πώς ντύνομαι ή τον τρόπο που με αντιλαμβάνομαι οπτικά. Δεν αισθάνομαι ότι θέλω να κάνω κάποιο statement ή να μου φορέσω απαραίτητα την ταμπέλα του queer καλλιτέχνη, αλλά το ενδεχόμενο να βοηθήσω κάποιον να νιώσει καλύτερα με αυτό που είναι και να το αποδεχτεί, με χαροποιεί ιδιαίτερα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή