«Όποιος σπέρνει τον Γενάρη, τρώει την ανεμοζάλη», λέει μια παροιμία. Τα μποφόρ, το κρύο, το θερμόμετρο στους πέντε βαθμούς και το ασταμάτητο σφύριγμα του αέρα στον φωταγωγό, τα κασκόλ που ξαναβγήκαν από τα συρτάρια και τα γυαλιά που θολώνει η κρύα ανάσα κάτω από τη μάσκα, επιβεβαιώνουν την ανεμοζάλη του μήνα. Η παγωνιά μάς οδήγησε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Διαβάζοντας στο πίσω μέρος του ενημερωτικού φυλλαδίου πως είναι ένα από τα εμβληματικότερα του κόσμου, έχω υψηλές προσδοκίες, αν και η τελική εντύπωση απέχει μάλλον από τον χαρακτηρισμό. Η εξαιρετικά πλούσια συλλογή του Μουσείου δεν είναι πάντα αρκετή για να τον τεκμηριώσει. Υπάρχουν φορές που η διαδρομή στους εκθεσιακούς χώρους μού φαίνεται χαοτική· σκέφτομαι ότι χρειάζεται επιπλέον προσπάθεια για να δημιουργήσει τα ερεθίσματα που σου γεννάει το Μουσείο Ακρόπολης. Σε ένα θέατρο στο Παγκράτι, η τεχνητή ομίχλη γύρω από τη σκηνή έκρυβε το τρίξιμο των δοντιών. Στη Νέα Σμύρνη έριξε χιονόνερο για μερικά λεπτά. Μετρημένοι στα δάχτυλα οι πεζοί, όπως και οι άδειες καρέκλες κάτω από τις τέντες των μπαρ. Άδειοι οι δρόμοι, έρημο το Σύνταγμα, αλλά οι πάγκοι με τις εφημερίδες παραμένουν ανοιχτοί. Έστω για λίγο ακόμα, γιατί αύριο θα πρέπει να ανοίξουν στις οκτώ και μισή και το Σάββατο προμηνύεται μακρύ. Οι κύριοι της Αθήνας ανοίγουν τα κιόσκια τους όταν ακούσουν την πρώτη κόρνα που ξεκουφαίνει τις κεντρικές της πλατείες (Ομόνοια, Κοραή, Σύνταγμα). Από τις «καλημέρες» αναγνωρίζουν τους αληθινούς και τους εγκάρδιους χαιρετισμούς – δεν ξεπερνούν τους δέκα. Τακτοποιούν την πραμάτεια τους με τρόπο που να θυμούνται πού βρίσκεται το καθετί και πόσο κοστίζει. Για τις πράξεις δεν χρησιμοποιούν κομπιουτεράκι και κινητό. Μέσα στη μέρα τα φορτηγά σταματούν και ξεφορτώνουν τα πακέτα με τις εφημερίδες με την ταχύτητα που ορίζουν τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων, αλλά τα τελευταία με τις κυριακάτικες εφημερίδες έρχονται το απόγευμα, την ώρα που σουρουπώνει. Απόψε δεν θα βρέξει. Μονάχα ο άνεμος θα ζαλίσει τα ξερόκλαδα και τις σελίδες των εντύπων. Η δουλειά δεν χαλάει τόσο εύκολα, όπως αποδεικνύει και μια άλλη εποχή, σχεδόν ένα τέταρτο αιώνα πίσω, που κρατούσαν τη λουρίδα κάτω από τη μασχάλη και πήγαιναν στις οδούς όπου είχαν το πελατολόγιό τους ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες. Το συμμάζεμα θα ξεκινήσει ανάλογα με την κίνηση του κόσμου – πότε στη μία, πότε στις δύο. Κάποτε η κίνηση ξεκινούσε εκείνη την ώρα, μόλις άνοιγαν τα μπαρ και γέμιζαν από τους ηθοποιούς που σχολούσαν από τα θέατρα και τους θεατές που έβγαιναν από τις μεταμεσονύχτιες προβολές, και τέλειωνε λίγο πριν από τις πέντε. Οι κύριοι της Αθήνας θα κατεβάσουν τα φύλλα και σε λίγες ώρες θα τα ξανανεβάσουν. Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή.
Από πόλη σε πόλη: Σάββατο με τους εφημεριδοπώλες της Αθήνας
Ένας μικρός φόρος τιμής στους εφημεριδοπώλες του κέντρου της Αθήνας συνοδεύεται από μια ατυχή βόλτα στο Μουσείο και το παγωμένο πέρασμα της κακοκαιρίας.
2' 7" χρόνος ανάγνωσης
