Δεκατριών χρόνων πλέον το Oinoscent, και όμως παραμένει το πιο τρυφερά νεανικό στέκι της πόλης. Σπαρταριστό, με εφηβικό σθένος και συγχρόνως ανακουφιστικά μη χιπστερικό. Νομίζω έχει να κάνει με τη σεμνότητα του Άρη Σκλαβενίτη, του Δάνη Αγαπητού και της ομάδας τους. Τη σεμνότητα μην τη διαβάσετε ως ανιαρή χλιαρότητα. Δεν είναι συνώνυμη με ατολμία ή έλλειψη αυτοπεποίθησης. Κάθε άλλο. Διαβάστε την ως σοβαρότητα και φιλέρευνο επαγγελματισμό που φλερτάρει με το τρέχον, όμως το φιλτράρει γουστόζικα.
Δεν είναι τυχαίο το ότι στο Oinoscent στοιχίζεσαι με κανονικούς ανθρώπους, από κάθε φυλή των Αθηνών. Λάθος, στην πραγματικότητα συνυπάρχεις με ανθρώπους που δεν ανήκουν σε καμία φυλή, δεν κοπαδιάζονται, δεν μασάνε ινσταγκραμικό κουτόχορτο. Αγαπούν το κρασί με ειλικρινή αγάπη. Δεν ξιπάζονται, στόχος είναι η συνεύρεση, η παρέα, η ωραία κουβέντα. Με αφορμή το κρασί, πολλές φορές για το ίδιο το κρασί.
Τώρα θα κουβεντιάζουμε και το φαγητό. Το καινούργιο μενού του νέου σεφ Γιάννη Τσικουδάκη βάζει άνετη υποψηφιότητα ως το καλύτερο φαγητό σε wine bar της πόλης. Το στόμα ξεχειλίζει από γεύσεις πυκνές, ρωμαλέες, με οξυκόρυφες εντάσεις. Φρέσκο φαγητό, συντονισμένο με την εποχή, με πάμπολλες λεπτομέρειες γευστικές, με αρτύματα και αρτυματάκια, ίχνη και πινελιές ανεβαστικές, δεν τσιγκουνεύεται ο μάγειρας. Του αξίζουν αίνοι δοξαστικοί για το πώς κατορθώνει καμώματα μεγάλου ρεστοράν σε πλαίσιο wine bar. Και μάλιστα χωρίς τίποτα να μοιάζει φλύαρο, χωρίς οίηση. Χωρίς επίσης να αντιγράφει τα SOS της εποχής: μπεργκεράκια και χοτντογκάκια και «φασέικες» λιχουδίτσες του συρμού.
Μικρά θαύματα: το ταρτάρ μόσχου με καπνιστή μαγιονέζα, αυγά ορτυκιού και τερίν πατάτας. Το καψαλισμένο μπρόκολο σχάρας με σάλτσα φιστικοβούτυρου, μοσχολέμονο και κόλιανδρο. Η πέστροφα πανέ με πολυσπόρια και κρέμα γιαουρτιού. Ιδεάρες. Η ντοματένια ταραμοσαλάτα με αυγοτάραχο (τι πράγμα και αυτό το ταίριασμα της ντομάτας με τον ταραμά!). Η γκλοριόζα ροζ cacio e pepe με φρέσκα, τροφαντά σπαγκέτι και πιπέρι Τασμανίας. Τα νιόκι με άγρια μανιτάρια, στάκα, φασκόμηλο και αυτό το ημιμελάτο αυγό οnsen (ιαπωνική τεχνική). Το χταπόδι σχάρας με πολέντα και κρέμα πιπεριάς (ναι, μαγειρεύει χταπόδι!). Το flank steak με ξηρή άλμη με καφέ, μαρουλοκαρδιές σχάρας και κρέμα Ceasar’s. Τα γλυκά θέλουν δουλειά. Ή μάλλον απλοποίηση, είναι φορτωμένα.
Μείζον δε πάντων το κρασί. Το σεργιάνι που θα κάνεις στα κρασιά του κόσμου από την καρέκλα σου στη Βουλής είναι ανίκητο. Εμπειρία σπάνια, πολυεπίπεδη, σαρωτική: μοντέρνα κρασιά στριμώχονται δίπλα σε υπέρλαμπρα κλασικά, όλα τα στιλ είναι εδώ, πάμπολλες ποικιλίες, πολλές σπανιότητες και αποκλειστικότητες, όλα με σοβαρότητα και πάθος και νοιάξιμο προσεγγισμένα. Νοιάξιμο για το κρασί, νοιάξιμο και για τον πελάτη: δεν θα σου κάνουν μάθημα, δεν θα σηκώσουν το δάχτυλο στο Oinoscent, θα σου εξηγήσουν σιγαλόφωνα το τι και το πώς και το γιατί του ποτηριού σου. Όπως θέλουμε δηλαδή.
Mood οινικής απολαύσεως
Crowd παρέες, ζευγάρια, όλοι οι καλοί χωράνε
Κόστος περίπου 25-30 €/άτομο, χωρίς κρασί. Υπάρχουν και επιλογές σε τυριά και αλλαντικά. Επιλογές και σε wine tastings 5/8/9 κρασιών στα 25/35/45 ευρώ
Διεύθυνση Βουλής 45-47, Σύνταγμα, Τ/210-3229374
Ημέρες/ώρες λειτουργίας καθημερινά από τις 17.30, Παρασκευές και Σάββατα από τις 13.30 Κράτηση επιθυμητή