Ο κόσμος που τους περιβάλλει είναι μακρινός, άγνωστος, μοιάζει σχεδόν επινοημένος. Όπως και η συμπεριφορά τους, οι αντιλήψεις τους, ο τρόπος που μιλούν. Όμως οι τσεχοφικοί ήρωες, ηλικίας ενάμιση αιώνα, δεν διαφέρουν σε τίποτα από εμάς, αν κοιτάξουμε την ουσία που τους διαμορφώνει. Τα εννέα διηγήματα της συλλογής Περί έρωτος (εκδ. Ροές) συνδέονται διακριτικά μέσω του ερωτικού στοιχείου, αλλά οι ήρωες του Τσέχοφ, όπως σχολιάζει στην εισαγωγή του ο Γιάννης Μπαρτσώκας, «είναι άνθρωποι που αγαπούν πάντα λειψά, που δεν ανταποκρίνονται στο ύψος της ιδέας ή την παραγνωρίζουν». Ανθολογούνται ορισμένα από τα πιο διάσημα διηγήματα του Τσέχοφ, π.χ. Η κυρία με το σκυλάκι ή Η Σουσουράδα, αλλά και λιγότερο γνωστά, όπως το Βέροτσκα – ο πρωταγωνιστής περιγράφει με θαυμασμό μια κοπέλα, αλλά, όταν εκείνη του εξομολογείται πως τον «αγαπάει», εκείνος «αποτραβήχτηκε μπερδεμένος, σηκώθηκε όρθιος και το αρχικό του σάστισμα μετατράπηκε σε τρόμο». Οι ήρωες της συλλογής βρίσκονται σε μόνιμη σύγχυση, είναι μετέωροι, χαμένοι. Στο διήγημα Η αρραβωνιαστικιά διαβάζω: «Η Νάντια ήταν πια είκοσι τριών. Ονειρευόταν με πάθος –απ’ τα δεκάξι της– να παντρευτεί, και να: αρραβωνιάστηκε επιτέλους τον Αντρέι Αντρέιτς, που καθόταν τώρα μονάχος του στο παράθυρο. Της άρεσε πολύ. Ο γάμος τους είχε οριστεί για τις εφτά Ιουλίου, η χαρά της όμως είχε πετάξει: μάτι δεν έκλεινε τις νύχτες, η επιθυμία της μαράζωσε». Πάντα κάτι θέλουμε και πάντα θέλουμε κάτι άλλο, πάντα θέλουμε να αγαπήσουμε και ποτέ δεν ξέρουμε πώς.
Info: Το Περί έρωτος κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ροές, σε μετάφραση Νανάς Κιρσανίδου και Πάνου Σταθογιάννη.
ΕΠΙΛΟΓΕΣ
ΟΣΚΑΡ
Τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ (12) συγκέντρωσε Η εξουσία του σκύλου της Τζέιν Κάμπιον, που βασίζεται βεβαίως στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τόμας Σάβατζ, που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Άγκυρα – για την ώρα είναι εξαντλημένο. Γράφτηκε το 1967 και υπήρξε η σημαντικότερη στιγμή του Αμερικανού συγγραφέα.
ΟΣΚΑΡ ΙΙ
Το Dune (10 υποψηφιότητες) αποτελεί μεταφορά του έπους του Φρανκ Χέρμπερτ (εκδ. Anubis), η Ολίβια Κόλμαν προτάθηκε για τον ρόλο της στη Χαμένη κόρη, μεταφορά του μυθιστορήματος της Φεράντε (εκδ. Πατάκη), ενώ το Tragedy of Macbeth, για το οποίο κέρδισε μία υποψηφιότητα ο Ντ. Ουάσιγκτον, βασίζεται προφανώς στον σαιξπηρικό Μάκβεθ.
ΟΣΚΑΡ ΙΙΙ
Αμετάφραστο στη γλώσσα μας παραμένει το κλασικό Nightmare Alley (1947) του Γ. Λ. Γκρέσαμ, που διασκεύασε ο Ντελ Τόρο (τέσσερις υποψηφιότητες), όπως και η συλλογή του Χαρούκι Μουρακάμι Men Without Women, εντός της οποίας βρίσκεται το διήγημα Drive my car που θα διεκδικήσει τέσσερα Όσκαρ μέσω της διασκευής του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι.