ΠΩΣ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ το street dance με μια όπερα του 1735; Πώς λικνίζονται οι σύγχρονες Barbie σε ένα dance floor; Ανταποκρίνονται επαρκώς στη στερεοτυπική εικόνα για τη θηλυκότητα; Και το hip hop; Τι είναι, σε ποιους απευθύνεται, ποιους αποκλείει; Είσαι αρκετά άντρας για να κινηθείς στον παλμό της συγκεκριμένης μουσικής; Τι είναι σήμερα ο χορός; Τι μας κινεί; Το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων του Ιδρύματος Ωνάση απαντά σε όλα αυτά τα ερωτήματα, προτείνοντας στην ένατή του διοργάνωση έξι πρωτότυπα έργα και δύο installations που επαναπροσδιορίζουν τη σχέση μας με την πραγματικότητα και μας κάνουν να αναλογιστούμε τη δυνατότητα του χορού να ακτινογραφεί με τέτοια ακρίβεια –όπως μόνο το σώμα μπορεί– τις αδυναμίες, τα πάθη και τις προκαταλήψεις μας. Καλλιτέχνες με ευφάνταστη «γραφή», αντιδραστικοί αλλά και αβίαστα συναισθηματικοί, αποδέχτηκαν την πρόσκληση της Στέγης και για τρεις ημέρες μάς συστήνουν έργα που μιλούν για προσωπικά βιώματα αλλά και τη δημόσια εμπειρία. «Ο σύγχρονος χορός είναι ανοιχτό πεδίο. Από το hip-hop του Μπρονξ και το krump του Λος Άντζελες έως τα Tik-Tok dance challenges και τα σώματα που διεκδικούν τις νέες ταυτότητές τους, o χορός είναι έτοιμος να δεχτεί τις επιδράσεις όσων συμβαίνουν “εκεί έξω” και “πρώτα από τα κάτω”», υποστηρίζουν και οι επιμελητές του ONC9, Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου και Κωνσταντίνος Τζάθας.
Ιnfo:
Από 11 έως 13/03, www.onassis.org. Στη φωτογραφία, σκηνή από το έργο Optimal Soft σε σύλληψη και χορογραφία της Φωτεινής Σταματελοπούλου.