Από πόλη σε πόλη: Δόξα στην Ουκρανία

Από πόλη σε πόλη: Δόξα στην Ουκρανία

Ένας μυστικός κήπος στις Σαράντα Εκκλησιές συμπίπτει με τη μαρτυρία ενός παλιού συμφοιτητή για τις πιο σκοτεινές ημέρες που ξημέρωσαν στην Ουκρανία.

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Τι σου άρεσε πιο πολύ από την έκθεση;» ρώτησε η δασκάλα έναν ζωηρό μαθητή, όσο η τάξη περίμενε το σχολικό πούλμαν έξω από το Τελλόγλειο  Ίδρυμα. «Η ωραία Κοιμωμένη του Χαλεπά», της απάντησε γεμάτος σιγουριά και εκείνη έσπευσε αμέσως να τον διορθώσει, κατά τι πιο χαριτωμένα από ό,τι αν βρίσκονταν στη σχολική αίθουσα. Κάπου θα είχα ξανακούσει αυτό το συνειρμικό σκουντούφλημα, που πιθανότατα πήγαζε από το καρτούν της Ντίσνεϊ, όχι από το παραμύθι. Στην έκθεση, τα φώτα δεν πέφτουν στο γνωστότερο έργο της νεοελληνικής γλυπτικής, αλλά στο πρόσωπο ενός Σάτυρου που χαμογελάει σαρκαστικά. Η σκιά του πίσω στον τοίχο και οι αντανακλάσεις από τη γυάλινη προθήκη δεν αφήνουν περιθώρια να ξεχαστεί η μορφή του. Μέχρι και ο Γιαννούλης Χαλεπάς δεν μπόρεσε να βγάλει ποτέ από το μυαλό του αυτό το σαρδόνιο μειδίαμα, στο οποίο ο ίδιος έδωσε μορφή και σχήμα. Γι’ αυτό και θέλησε να το καταστρέψει με κάθε δυνατό τρόπο, καθώς θεωρούσε πως τον κοιτούσε και τον κορόιδευε για όσα έφτιαχνε. Δίπλα, μια φοιτήτρια από την Καλών Τεχνών σχεδιάζει πρόχειρα το αμφίπλευρο γλυπτό με τη ζωντανή και τη νεκρή πρόσοψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πάνω ένα ζευγάρι στέκονται θεατές στα έργα του Εδουάρδου Σακαγιάν και της Άννας Μαρίας Τσακάλη. Ένα αλισβερίσι έμπνευσης. Δούναι και λαβείν. Στην Αγίου Δημητρίου, κάτι κρυμμένα σκαλάκια βγάζουν σε ένα καταπράσινο λιβάδι, μυστικό από την υπόλοιπη πόλη, στο κέντρο του οποίου ξεμυτίζουν τα άνθη μιας αμυγδαλιάς. Στάθηκα για λίγο, να πάρω μια στάλα από τη μαγεία της ανακάλυψης σε μια πόλη που όλο νομίζεις πως την ξέρεις. Όπως έκανε και ο Αρτέμ στην Πολωνία, όταν έβρισκε κάτι στοές στο κέντρο του Βρότσουαφ που έβγαζαν σε ήσυχους ακάλυπτους και αφουγκραζόταν τη στιγμή. Με τον Αρτέμ είχαμε να μιλήσουμε πολύ καιρό, όπως επιβάλλουν οι αποστάσεις και οι διαφορετικές ζωές. Εκείνος συνέχιζε τις σπουδές του στην Πολωνία και έκανε διαρκώς μικρές αποδράσεις σε κοντινές περιοχές και στην πατρίδα του. Κατάγεται από την Οδησσό, αλλά οι γονείς του μένουν στο Κίεβο, στο οποίο αποκλείστηκε μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια. Θα τους έπαιρνε όλους πίσω στην Πολωνία, αλλά ο στρατιωτικός νόμος τού απαγορεύει να εγκαταλείψει τη χώρα. «Όλη η χώρα είναι σε χάος και πανικό», απαντάει μετά από πολλές ώρες, στη μέση της νύχτας. Είναι κοντά στα 27, είμαι σίγουρος ότι ποτέ του δεν σκέφτηκε πως θα έρθει η ώρα να στηθεί στην ουρά για να πάρει ένα όπλο. Πως ποτέ του δεν ήθελε να συμμετάσχει σε μια πολεμική επιχείρηση, αλλά, για να προστατευτεί, θα πρέπει να το κάνει. Δεν είχα πολλά να του πω, δεν νομίζω κιόλας πως έχει ανάγκη τα ινσταγκραμικά μου ευχολόγια, αλλά τον προέτρεψα να στείλει, αν χρειαστεί οποιαδήποτε βοήθεια. Με ευχαριστεί στα ουκρανικά και κλείνει με τη λέξη «slava» – δόξα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή