Εμείς τα κορίτσια με ιστορική μνήμη, στις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, θυμόμαστε πάντα την αντίστοιχη μέρα του 1857 και τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Θυμόμαστε και την Αλεξάνδρα Κολοντάι, που το 1917 έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Και προσπαθούμε να ξεχάσουμε το πόσο αυτή η μέρα έχει χάσει το πολιτικό της προφίλ και έχει μετατραπεί σε love story με λουλούδια από τους άνδρες στις συντρόφους και φίλες τους.
Με τις φίλες που έχουμε τις ίδιες αντιλήψεις αποφασίσαμε φέτος να φρεσκάρουμε την επαναστατική μας μνήμη την Καθαρά Δευτέρα, στις 7 Μαρτίου. Θα πιούμε εις υγείαν μας ένα extra dry martini shaken not stirred, με την τραγανή πράσινη ελιά να δίνει το εναρκτήριο σαρακοστιανό λάκτισμα. Εμείς την Καθαρά Δευτέρα δεν μαγειρεύουμε. Φτιάχνουμε έναν βρώσιμο πίνακα ζωγραφικής με ρόκα και μαρουλοκαρδιές, πράσινα, τρυφερούτσικα κρεμμυδάκια, ραπανάκια και καρότα, πολύχρωμες πιπεριές κι ένα ντιπ τύπου γουακαμόλε από τα αβοκάντο του κήπου! Βασικός πρωταγωνιστής είναι οι κάθε είδους, μεγέθους και χρώματος ελιές και οι λευκοί ταραμάδες, ατόφιοι ή σε νόστιμες ταραμοσαλάτες. Δίπλα τους, τουρσιά! Κουνουπίδι, λάχανο, πράσινη ντομάτα, τραγανά αγγουράκια, μυρωδάτο κρίταμο, καππαρόφυλλα, αντράκλα και βολβοί! Και θεϊκό μελιτζανάκι δεμένο με σέλινο! Το επόμενο ταμπλό είναι θαλασσινό. Κυδώνια, γυαλιστερές, στρόμπια, καλόγνωμες, στρείδια και βέβαια χοντρό, μελωμένο, τραγανό πορτοκαλόχρωμο μπρικ, που κάθε κόκκος του κάνει ένα ελαφρύ χρατς, σπάζοντας ανάμεσα στη γλώσσα και στον ουρανίσκο!
Αρχίζουν λοιπόν οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Τι θα πιούμε; Θα ξεκινήσουμε με ένα απίθανο premium ούζο, 100% δημιουργία δύο νέων γυναικών, της Χαράς και της Κατερίνας Κατσού του Avantes Distillery, με ιδιαίτερη γεύση και καταπληκτικό μπουκάλι. Όπως καταπληκτικό είναι και το μπουκάλι του ούζου Βυθός, των καλών μου φίλων του Lost Lake Distillery. Κι ύστερα, τα κρασιά. Παράξενα γευστικά κρασιά, «επαναστατικά» και ρηξικέλευθα. Αnatolikos Natural Orange από τους Ανατολικούς Αμπελώνες, μια εναλλακτική προσέγγιση στη Μαλαγουζιά, πλούσια, καβουρδιστή, μαρμελαδένια, με οξύτητα και γευστικές απαιτήσεις. Επόμενη επιλογή ο Άθικτος Ερημίτης από τον ΕΟΣ Σάμου, ένα «κόκκινο» κρασί κρυμμένο σε μια λευκή ποικιλία. Δυναμική μύτη με ζωικά και τανίνες και εξαιρετικά φινετσάτο στόμα! Και τα δύο αυτά κρασιά πρέπει να μεταγγιστούν σε καράφα μία ώρα πριν από το σερβίρισμα και να κρυώσουν καλά στους 11-12°C. Τέλος, σας προκαλώ να ανακαλύψετε τις δυνατότητες της ρετσίνας με μια νέα ετικέτα του δημιουργικού οινοποιείου Τρουπή, μια πελοποννησιακή ρετσίνα από Ασύρτικο.
Για μένα, το μοναδικό γλυκό της Καθαράς Δευτέρας είναι ο χαλβάς του μπακάλη, τον οποίο λατρεύω σε όλες του τις εκφράσεις. Μαζί του θα σερβίρω το μοναδικό Negoska Carbonique της πολυαγαπημένης μου Χλόης Χατζηβαρύτη, ένα κρασί που με κατέκτησε με την πρώτη γουλιά. Ανοίξτε, δοκιμάστε και ας πιούμε μαζί στις καθημερινές επαναστάσεις των γυναικών σε όλες τις γωνιές της υφηλίου.