Είναι οι γυναίκες πιο περιποιητικές με τα κατοικίδια;

Είναι οι γυναίκες πιο περιποιητικές με τα κατοικίδια;

Στο δίλημμα για το ποιος είναι ο καλύτερος σκυλογονιός, έρευνες δείχνουν πως υπάρχουν διαφορετικές απαντήσεις ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα.

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Φανταστείτε ότι βρισκόμαστε ακόμη σε εκείνη την εποχή, πριν από την αυγή της νέας χιλιετίας, όταν τα φύλα ήταν δύο και γυναίκες και άνδρες διαπίστωναν τις γοητευτικές αλλαγές μεταξύ τους χωρίς να συγχέουν την ομοιότητα με την ισότητα. Τις ιδιαιτερότητες με τα δικαιώματα. Και, σε αυτό που μας ενδιαφέρει σήμερα, την αγάπη με την ανάγκη για τα ζώα.

Όπως ξέρετε, η βιομηχανία των κατοικίδιων είναι μια κολοσσιαία μπίζνα που, στις ΗΠΑ για παράδειγμα, το 2020 άγγιξε τα 104 δισ. δολάρια μόνο σε πωλήσεις προϊόντων! Σε μια τέτοια, θεόρατη επιχείρηση κάθε λεπτομέρεια στο προφίλ του καταναλωτή μετράει και μετριέται σε χρήμα. Και η διαφοροποίηση της στόχευσης ανάλογα με το φύλο είναι η πρώτη λογική επιλογή. Στηριζόμενοι σε στοιχεία που προκύπτουν από επιστημονικές έρευνες, δημοσιευμένες στο PubMed, στο Google Scholar, στην Cochrane Library και αλλού, οι διαφημιστές του λεγόμενου pet industry είχαν ανακαλύψει ότι οι γυναίκες:

☛ Έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναζητήσουν σε ένα κατοικίδιο το βάλσαμο στη μοναξιά. Είναι πιο πιθανόν να αποκτήσουν ένα κατοικίδιο, ούσες στην τρίτη ηλικία, ειδικά αν ζουν μόνες.
☛ Είναι, σε πολλαπλάσιο βαθμό από τους άντρες, πιο επιρρεπείς στην κατοχή περισσότερων από ένα κατοικιδίων.
☛ Είναι πιο περιποιητικές με τα ζώα. Αλλά και λιγότερο αυστηρές με τη συμπεριφορά τους. Π.χ. κοιμούνται στο κρεβάτι μαζί τους πολύ συχνότερα από ό,τι με τους άντρες.

Και, σύμφωνα με μια μάλλον ανησυχητική έρευνα του ’18, δηλώνουν σε ποσοστό 50% ότι προτιμούν την καθημερινή παρουσία του ζώου τους από αυτή του συντρόφου ή των μελών της οικογένειάς τους. Ουπς!

Η ανθρωπολογική προσέγγιση του φαινομένου είναι ότι οι γυναίκες, ως τροφοί, έχουν ανάγκη διοχέτευσης της φυσικής τους ροπής για γαλουχία και φροντίδα. Και, όταν αυτή η ανάγκη δεν καλύπτεται από τη γονική ιδιότητα, τα κατοικίδια εμφανίζονται στο προσκήνιο ως ένα επαρκές υποκατάστατο. Ακούγεται λογικό. Δεν το βρίσκω διόλου σεξιστικό (εμείς οι παλιομοδίτες πιστεύουμε ακόμη ότι η το «επάγγελμα μάνα» έχει ανεκτίμητη αξία). Και θα ήταν αρκετά στέρεο αν η συμπεριφορά του σύγχρονου ανθρώπου υπαγορευόταν μόνο από τα γονίδια και την ορμονική του παραγωγή. Όμως, μια τελευταία συστηματική ανασκόπηση (μια, ας πούμε, διαδικασία συνδυασμού των αποτελεσμάτων ενός αριθμού ομοειδών μελετών με σκοπό ένα συγκεντρωτικό αποτέλεσμα) ήρθε για να ανατρέψει αυτή την κάπως μονοκόμματη άποψη του βιολογικού ντετερμινισμού.

Στη γενιά των millennials (γενιά Υ ή γενιά της χιλιετίας), που αφορά ανθρώπους γεννημένους από το 1980 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, παιδιά που μεγάλωσαν για πρώτη φορά στην ιστορία μέσα σε ένα απόλυτα ψηφιακό περιβάλλον, η ιδιοκτησία σκύλων και γάτων ανά φύλο διαμορφώνεται κάπως έτσι:

Γυναίκες σκυλομάνες: 62%
Άντρες σκυλομπαμπάδες: 71%
Γυναίκες γατομαμάδες: 35%
Άντρες γατομπαμπάδες: 48%
Σύνθετο κοινωνιολογικό φαινόμενο; Επιγενετική επίδραση; Κοινωνική επιρροή; Στατιστική ανωμαλία; Θα μας πάρει χρόνια αναζήτησης και μελετών.

Για την ώρα, οι μαρκετίστες ακουμπάνε κάτω τα μολύβια και στην τηλεόραση εμφανίζονται δειλά δειλά οι πρώτες διαφημίσεις γκουρμέ γατοτροφών με άντρες συμπρωταγωνιστές. Οι καιροί αλλάζουν.!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή