«OMG! Winning Vibes. This is pure art!» Ο ανώνυμος ενθουσιώδης θαυμαστής που σχολιάζει κάτω από το Die Together στο YouTube δεν είναι ο μόνος φαν της φετινής ελληνικής συμμετοχής στον 66o Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Έχοντας κατορθώσει να συνεπάρει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς μουσικόφιλους (Eurofans και μη), η αισθαντική μπαλάντα της ανερχόμενης Αμάντας Γεωργιάδη-Tenfjord κατεβαίνει με αξιώσεις στη μάχη του διαγωνισμού, ποντάροντας στην απλότητα, στην υψηλή αισθητική της σύνθεσης, στην ποιητική χροιά των στίχων, αλλά και στην κρυστάλλινη φωνή της τραγουδοποιού. Η 25χρονη Ελληνίδα της ομογένειας, που επιλέχτηκε ανάμεσα σε 26 καλλιτέχνες και δύο γκρουπ από επταμελή επιτροπή αξιολόγησης της ΕΡΤ, έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στα Ιωάννινα. Σε ηλικία τριών ετών, η οικογένειά της μετανάστευσε στη γραφική πόλη Tenfjord της Νορβηγίας, από την οποία εμπνεύστηκε και το καλλιτεχνικό της επώνυμο. Εκεί τη συνάντησα –μέσω Zoom– να με καλησπερίζει σε σπαστά ελληνικά από το πατρικό της σπίτι, περιτριγυρισμένο από την άγρια ομορφιά της σκανδιναβικής φύσης.
Λίγες μέρες απέμειναν μέχρι να ταξιδέψει στο Τορίνο, την ιταλική πόλη που θα φιλοξενήσει τη φετινή διοργάνωση, διεκδικώντας στον πρώτο ημιτελικό ένα από τα εισιτήρια για τον μεγάλο τελικό. «Δεν έχω τόσο άγχος, όσο προσμονή. Κάνουμε πολλές πρόβες και νιώθω σίγουρη για τον εαυτό μου και όσα έχουμε ετοιμάσει. Έχουμε ένα ωραίο τραγούδι, το αγαπώ πολύ, και αυτό είναι το πιο σημαντικό», μου λέει. Γραμμένη σε συνεργασία με τον Νορβηγό παραγωγό Bjørn Helge Gammelsæter, η μελαγχολική power ballad της έχει αγγίξει τις καρδιές των ακροατών με τον λυρισμό και τη φρεσκάδα της. Η ίδια άντλησε έμπνευση από μια αληθινή ιστορία αγάπης που βίωσε πριν από μερικά χρόνια και την ταρακούνησε συναισθηματικά. «Το Die Together δεν το έγραψα για τη Eurovision και ίσως αυτός να είναι ένας λόγος που δεν το βάζω σε μια διαδικασία σύγκρισης με τα υπόλοιπα κομμάτια που διαγωνίζονται. Όταν το έγραφα, θυμάμαι ότι είχα μια έντονη ανάγκη να αποτυπώσω το συναίσθημα ενός ερωτευμένου ανθρώπου που νιώθει ότι μπορεί ακόμα και να πεθάνει γι’ αυτόν που αγαπά. Να πεθάνει μεταφορικά, φυσικά. Δεν μιλάω κυριολεκτικά, για τον πραγματικό θάνατο. Νομίζω ότι όσο πιο νέος είσαι, τόσο πιο έντονα βιώνεις τον έρωτα και τόσο πιο ακραία αντιδράς. Ενώ ο τίτλος φαντάζει πεσιμιστικός, πρόκειται για ένα αισιόδοξο τραγούδι. Είναι ο ύμνος στην απόλυτη αγάπη».
Η είδηση της επιλογής της για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στη Eurovision έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, με τους περισσότερους να θέλουν να μάθουν ποια είναι η Ελληνονορβηγίδα που θα μας εκπροσωπήσει στην Ιταλία. Πολύ περισσότερο αυτό που εκτιμήθηκε στην επιλογή της είναι η μετάβαση σε έναν πιο μοντέρνο ήχο και μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική προσωπικότητα, που μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια και άποψη σε οποιαδήποτε σκηνή. «Η αλήθεια είναι ότι πάντα υπήρχε στο μυαλό μου, καθώς παρακολουθώ τον διαγωνισμό από παιδί. Ποτέ όμως δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι μπορεί και να συμβεί», μου λέει. «Το περασμένο φθινόπωρο, προσέγγισε την εταιρεία μου ο συνθέτηςΔημήτρης Κοντόπουλος, λέγοντας ότι του είχαν μιλήσει για μένα γνωστοί Σουηδοί και Νορβηγοί παραγωγοί. Ρώτησε αν θα με ενδιέφερε να στείλω ένα τραγούδι στην ΕΡΤ, για να διεκδικήσω την εκπροσώπηση της χώρας μας στον διαγωνισμό, θεωρώντας ότι θα ήμουν μια εξαιρετική επιλογή. Του στείλαμε τρία τραγούδια και καταλήξαμε να καταθέσω το Die Together, το οποίο είναι το πιο αγαπημένο μου απ’ όλα όσα έχω γράψει. Είχα ένα άγχος για την αντίδραση που θα υπάρξει, αν σκεφτείς ότι στην Ελλάδα ήμουν εντελώς άγνωστη. Λαμβάνω, όμως, πολλή αγάπη από τους Έλληνες και πολύ κολακευτικά σχόλια. Το ίδιο ισχύει και για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πλέον, μπορώ να σου πω ότι το διασκεδάζω κιόλας», λέει γελώντας.
ΕΛΛΗΝΙΔΑ Ή ΝΟΡΒΗΓΙΔΑ;
Μεγαλωμένη από μαμά Νορβηγίδα που ασχολείται με την αρχιτεκτονική και μπαμπά Έλληνα που είναι μηχανικός, δέχεται, λέει, συχνά την ερώτηση αν νιώθει περισσότερο Ελληνίδα ή Νορβηγίδα. «Δεν ξέρω ειλικρινά τι να απαντήσω σε μια τέτοια ερώτηση, πέρα από το ότι είμαι απλώς η Αμάντα. Δεν είναι κάτι που σκέφτομαι στην καθημερινότητά μου. Μπορεί να έφυγα από τα Ιωάννινα για τη Νορβηγία σε μικρή ηλικία, τα καλοκαίρια όμως και τις γιορτές επέστρεφα στο ελληνικό χωριό μου, στους συγγενείς μου εκεί. Οι Έλληνες κρατάμε ισχυρούς τους οικογενειακούς δεσμούς, κάτι που δεν κάνουν τόσο οι Νορβηγοί, γι’ αυτό συγκινούμαι βαθιά κάθε φορά που επιστρέφω. Υπάρχουν στιγμές που με πιάνει έντονο ελληνικό συναίσθημα, όταν για παράδειγμα παίζει η Εθνική Ελλάδος, στις εθνικές μας γιορτές ή τώρα το Πάσχα, που τηρούμε κανονικά όλα τα ελληνικά έθιμα. Αγαπώ πολύ και την ελληνική μουσική. Ο πατέρας μου ακούει μόνο ελληνικά τραγούδια. Μεγάλωσα ακούγοντας το Μικρό παιδί σαν ήμουνα του Γιώργου Ζωγράφου, που μου σιγοτραγουδούσε ο μπαμπάς μου, αλλά και μελωδίες του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Σαββόπουλου, του Ξαρχάκου. Λατρεύω το Να μ’ αγαπάς του Παύλου Σιδηρόπουλου. Η μητέρα μου μου έχει εξομολογηθεί πως η πρώτη συναυλία που πήγε στην Ελλάδα, όταν ήταν έγκυος σε εμένα, ήταν του Διονύση Σαββόπουλου. Από πιο σύγχρονους καλλιτέχνες, θαυμάζω πολύ τη Μαρίνα Σάττι. Μου αρέσουν τα ήρεμα κομμάτια, τα πιο εσωτερικά, με όμορφους, ανθρώπινους στίχους».
Σε ηλικία πέντε ετών ξεκίνησε μαθήματα πιάνου, ενώ στην εφηβεία άρχισε να γράφει τα πρώτα της τραγούδια, παίρνοντας μέρος σε πολλά νορβηγικά φεστιβάλ μουσικής. Σ’ ένα από αυτά τράβηξε το ενδιαφέρον μιας δισκογραφικής εταιρείας και σύντομα κυκλοφόρησε τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο First Impression, αποσπώντας θερμότατες κριτικές.
Το Then I fell in love, που συμπεριέλαβε στο δεύτερο άλμπουμ της, έγινε γρήγορα ραδιοφωνική επιτυχία, παραμένοντας για περισσότερες από 20 εβδομάδες στο επίσημο top 10 radio chart της Νορβηγίας, ενώ πριν από δύο χρόνια το κομμάτι της Troubled Water συμπεριλήφθηκε στην τηλεοπτική σειρά Spinning out του Netflix. Πρόσφατα συνεργάστηκε με τον αξιόλογο Σκανδιναβό καλλιτέχνη Thomas Dybdahl στο κομμάτι Promises, που φιγουράρει στις σημαντικότερες λίστες του Spotify σε όλη τη Σκανδιναβία. «Πάω βήμα βήμα την καριέρα μου στη μουσική», μου ξεκαθαρίζει και αναρωτιέμαι πώς διαχειρίζεται το τωρινό απότομο άλμα της Eurovision και την υπερέκθεση που αυτό επιφέρει. Είναι, άραγε, μια ουσιαστική ευκαιρία για έναν νέο καλλιτέχνη να τον γνωρίσει εν μια νυκτί ένα κοινό εκατομμυρίων ανθρώπων; «Δεν με τρομάζει η δημοσιότητα», μου τονίζει. «Όταν είσαι ο εαυτός σου, τίποτα δεν μπορεί να πάει λάθος, όλα κυλούν ομαλά. Αυτή την τεράστια σκηνή της Eurovision τη βλέπω σαν μια τεράστια ευκαιρία να φανεί ο αληθινός καλλιτεχνικός εαυτός μου. Θέλω να είμαι όσο πιο αυθεντική μπορώ. Αυτό, άλλωστε, πρέπει να είναι και το ζητούμενο του κάθε καλλιτέχνη. Από κει και πέρα πιστεύω ότι, αν έχεις ένα καλό τραγούδι και μια καλή σκηνική παρουσία, αν είσαι συνεπής στο όραμά σου και στη μουσική σου, μόνο να κερδίσεις έχεις από αυτόν τον διαγωνισμό. Μια καλή συμμετοχή, που είναι κοινώς αποδεκτή από τον κόσμο, δεν πιστεύω ότι μπορεί να βλάψει τον καλλιτέχνη. Βλέπω τη συμμετοχή μου σαν μια σπουδαία δυνατότητα να ακούσει τα τραγούδια μου ένα ευρύτερο κοινό. Δεν ξεχνάω, όμως, ότι εκπροσωπώ τη χώρα μας και για μένα αυτό είναι το σημαντικότερο. Στη βαθμολογία, άλλωστε, λένε Greece και όχι Αμάντα».
Όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, η ελληνική συμμετοχή φιγουράρει στην 6η θέση των στοιχημάτων για να κερδίσει το βραβείο του διαγωνισμού, γεγονός που γεννά υψηλές προσδοκίες. Άραγε, 17 χρόνια μετά την πρωτιά της Έλενας Παπαρίζου, η Αμάντα μπορεί να φέρει μια δεύτερη νίκη για την Ελλάδα στην ιστορία της θρυλικής διοργάνωσης; Οι φαν θα σου πουν να κρατάς μικρό καλάθι, μια και ο εν λόγω διαγωνισμός είναι αποδεδειγμένα ο πλέον απρόβλεπτος. Παρά ταύτα, φέτος δεν υπάρχει αυτό που λέμε ξεκάθαρη πρόγνωση για τον νικητή, καθιστώντας πολλά ενδεχόμενα πιθανά. Τα γραφεία στοιχημάτων, πάντως, προβλέπουν τη νίκη της Ουκρανίας, μια πρόβλεψη περισσότερο «συναισθηματική», δεδομένης της τραγικής κατάστασης που βιώνει η χώρα. «Θα μπορούσα να σου απαντήσω ότι δεν με αγχώνουν τα στοιχήματα, γιατί δεν τα κοιτάω», μου λέει η ίδια. «Η αλήθεια όμως είναι ότι, επειδή κυκλοφορούν στα social media, δεν μπορώ να μην τα βλέπω. Χαίρομαι για την αποδοχή που έχει το τραγούδι μας και ελπίζω σ’ ένα καλό αποτέλεσμα. Όταν ξεκινήσαμε αυτή τη διαδρομή, όλοι μαζί είπαμε να καταφέρουμε να ξαναφέρουμε την Ελλάδα στο top 10. Τώρα, όσο πιο ψηλά πάμε, τόσο το καλύτερο». Το σίγουρο είναι ότι το ευοίωνο κλίμα που μπορεί να έχει δημιουργηθεί εξαρχής για μια αποστολή, κάλλιστα μπορεί να αλλάξει από μια ατυχή σκηνική παρουσίαση, την επιμέλεια της οποίας στη δική μας περίπτωση έχει αναλάβει και φέτος ο έμπειρος Φωκάς Ευαγγελινός. «Είμαι πολύ ικανοποιημένη γι’ αυτό που θα δείτε στη σκηνή», μου λέει η Αμάντα. «Δουλεύουμε την κάθε λεπτομέρεια και έχουμε δημιουργήσει κάτι πολύ όμορφο. Ο Φωκάς είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και μοναδικός συνεργάτης, με πολλή υπομονή. Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που θα δείτε, γιατί θα χαθεί η μαγεία του μέσα από τα λόγια. Όπως ένα τραγούδι χάνει τη μαγεία του όταν αρχίσεις να το περιγράφεις, έτσι συμβαίνει και με τη σκηνική παρουσία. Λίγη υπομονή μέχρι την πρώτη πρόβα, που δεν αργεί».
ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ
Η μουσική δεν είναι η μόνη της αγάπη. Παράλληλα σπουδάζει Ιατρική, φλερτάροντας με μια καριέρα στην καρδιολογία ή τη γυναικολογία. «Είμαι στο τελευταίο έτος και μάλιστα τον Ιούνιο, μετά τον διαγωνισμό, θα δώσω εξετάσεις για το πτυχίο μου. Αυτό το διάστημα, μαζί με τις πρόβες, διαβάζω και για τις εξετάσεις μου. Η αγάπη μου και για τα δύο νομίζω ότι είναι αυτή που με κάνει να καταφέρνω να τα συνδυάζω. Το ένα δίνει ζωή στο άλλο. Και τα δύο έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο. Με διαφορετικό τρόπο, αλλά αυτό είναι το επίκεντρο. Έκανα την πρακτική μου στα έκτακτα περιστατικά το καλοκαίρι που μας πέρασε σε μια κλινική Covid-19 της Νορβηγίας. Η αλήθεια είναι ότι η κρίση του ιού δεν ήταν σε έξαρση τότε, αλλά και πάλι είχαμε περιστατικά ασθενών που έπρεπε να νοσηλευτούν. Η πανδημία ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για όλους μας». Τη ρωτώ αν η εσωστρέφεια που επήλθε με την κρίση της πανδημίας οδήγησε και στις πολλές θλιμμένες μπαλάντες που θα ακούσουμε φέτος, σαν τη δική της. «Καλή ερώτηση. Ίσως να έπαιξε ρόλο, αλλά δεν ξέρω να σου απαντήσω. Μένει να δούμε ποιο θα είναι το ένστικτο του κόσμου φέτος, αν θα ξεχωρίσει ένα εσωστρεφές ή ένα πιο χαρούμενο τραγούδι. Έχω ακούσει μερικές συμμετοχές, όχι όλες. Υπάρχουν πολλά καλά τραγούδια σε διαφορετικά είδη. Μου αρέσει η συμμετοχή της Ιταλίας. Είναι μια όμορφη μπαλάντα. Μου αρέσει και της Νορβηγίας, γιατί στηρίζεται σε ένα ωραίο concept. Από την άλλη, η τραγουδίστρια της Ισπανίας είναι εξαιρετική. Αυτό που κάνει, να τραγουδάει και να χορεύει ταυτόχρονα και μάλιστα τόσο καλά, είναι πολύ δύσκολο. Μου αρέσει, επίσης, το τραγούδι της Κύπρου και τα έθνικ στοιχεία του».
Στα –εκτός Eurovision– σχέδιά της συγκαταλέγεται ένα νέο άλμπουμ, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Σεπτέμβριο. «Είμαστε ακόμα στο στούντιο και δουλεύουμε πάνω στις ενορχηστρώσεις. Μέσα στους στόχους μου είναι να βγάλω και ένα τραγούδι στα ελληνικά. Έχω γράψει ήδη ένα. Το ονόμασα Ελευθερία. Με εμπνέει αυτή η λέξη, μου αρέσει όπως ηχεί. Δεν ξέρω αν θα έμενα μόνιμα στην Ελλάδα, κυνηγώντας μια καριέρα εκεί. Σίγουρα θα ήθελα να κάνω συναυλίες και να συνεργαστώ με Έλληνες δημιουργούς κάποια στιγμή. Η μουσική που υπηρετώ, όμως, πιστεύω ότι έχει διεθνή χαρακτήρα και θα ήθελα ιδανικά να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο». Πριν την αποχαιρετίσω, της λέω ότι είναι ήδη νικήτρια, αφού κατάφερε να μιλήσει στις ψυχές τόσων ανθρώπων με το τραγούδι της. Μου λέει εγκάρδια «ευχαριστώ» και «αντίο» με ένα γλυκό χαμόγελο, χαρακτηριστικό της ευγενικής της αύρας. Η Ελλάδα στη φετινή Eurovision μιλάει με την ψυχή της. Κι αυτό είναι πάντα μια νίκη, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Καλή μας επιτυχία!
ΙΝFO → Ο 66ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision θα διεξαχθεί στο Τορίνο της Ιταλίας στις 10, 12 και 14 Μαΐου και θα μεταδοθεί ζωντανά από την ΕΡΤ. Γυρίστε σελίδα για περισσότερα σε σχέση με τον διαγωνισμό.