Κρασί και σολωμός, αχτύπητο δίδυμο

Κρασί και σολωμός, αχτύπητο δίδυμο

Πως να τον απολαύσουμε, με ποιές ετικέτες να τον συνοδεύσουμε.

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τρέφω μεγάλη αδυναμία στους άγριους σολομούς, αυτούς που γεννιούνται στα μεγάλα ποτάμια και κατηφορίζουν προς τις θάλασσες οπισθοδρομώντας με τα μάτια κολλημένα στην πηγή. Ύστερα από μερικά χρόνια καταφέρνουν, με κάποιον μεταφυσικό τρόπο, και εντοπίζουν τον ποταμό της γέννησής τους και επιστρέφουν για να αναπαραχθούν, κολυμπώντας αντίθετα στο ρεύμα και στους απότομους καταρράκτες.

Πώς να μη θαυμάζεις αυτά τα ψάρια! Τόσο για τη ζωή τους όσο και για τη ροδόχρωμη κρουστή σάρκα πλούσια σε Ω3. Ένα τέτοιο υπέροχο ψάρι μού έκλεισε με νόημα το μάτι προχθές στον πάγκο του μπουτίκ ψαράδικου Βατίστα στη Βάρη. Οι έμπειροι τεχνίτες το φιλετάρισαν και βρέθηκα με τα τροφαντά φιλέτα ανά χείρας. Oι φίλοι είχαν διάθεση για κρασί και κουβέντα και, χωρίς πολλά λόγια, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα salmon and wine party. Λένε πολλοί ότι ο σολομός είναι το κοτόπουλο της θάλασσας σε ό,τι αφορά την ευκολία του να ταιριάζει με πολλά και διαφορετικά κρασιά, ανάλογα βέβαια με τον τρόπο μαγειρέματος. Έτσι, λοιπόν, το πρώτο και καλύτερο κομμάτι έγινε ένα ταρτάρ με ρόκα, χυμό λάιμ, κάππαρη και λίγο τσίλι, όπως το είχα φάει για πρώτη φορά πριν από πολλά χρόνια στο λονδρέζικο Cecconi’s στο Σόχο, πριν το ταρτάρ γίνει αγοραίο. Σκεφτήκαμε ένα τραγανό λευκό κρασί, αλλά τελικά το απολαύσαμε με ένα τραγανό αεράτο και γοητευτικό ξηρό ροζέ Ξινόμαυρο Γεροβασιλείου, που ταίριαζε υπέροχα. Ένα δεύτερο κομμάτι έγινε ποσέ, τυλιγμένο σε λαδόκολλα στον φούρνο, χωρίς άλλες προσθήκες, και συνοδεύτηκε με μια ελαφριά μαγιονέζα με ψιλοκομμένο άνηθο. Στα ποτήρια, ένα Alvarinho Valados de Melgaco Vino Verde από την Πορτογαλία, δώρο του καλού μου φίλου Κωνσταντίνου Στράτου, που έχει αναλάβει τη μύησή μου στα κρασιά της περιοχής.

Ο υπόλοιπος σολομός ψήθηκε μισός στην πλάκα του BBQ και μισός έγινε ένα πεντανόστιμο τεριγιάκι. Η πλούσια σάρκα του ψαριού, ψημένη σε ανοιχτή φωτιά, πασπαλισμένη με ελάχιστα αποξηραμένα αρωματικά, αποκτά μια γεύση που σε οδηγεί σε κόκκινα κρασιά και ιδανικά σε Pinot Noir. Είχαμε την τύχη να υπάρχει στην κάβα μια φιάλη της ποικιλίας από το Oregon, που θεωρείται μία από τις περιοχές που φημίζονται για τα Pinot και πιο συγκεκριμένα ένα Cloudline του Βουργουνδού Drouhin. Επειδή όμως δεν μας έφτασε, ανοίξαμε την τελευταία φιάλη Inima Pinot Noir από το Κατώγι Αβέρωφ και συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε. Το τεριγιάκι εκλιπαρούσε κι αυτό για Pinot, αλλά δεν είχαμε άλλο. Κάναμε λοιπόν την υπέρβαση και γεμίσαμε τα ποτήρια μας με το VRE Μαλαγουζιά της Χλόης Χατζηβαρύτη και αφήσαμε τον εξωτικό χαρακτήρα αυτού του μοναδικού κρασιού να δημιουργήσει έναν υπέροχο συνδυασμό με το τεριγιάκι μας. Κι αφού είχαμε πάρει φόρα, συνοδεύσαμε τις τελευταίες μπουκιές με ένα εξαιρετικό κρασί, που παραμένει πάντα στις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις μας, το Ασύρτικο -Μαλαγουζιά Natural Orange 2018 των Ανατολικών Αμπελώνων.

→ Τα τελευταία χρόνια, ο σολομός βρίσκεται παντού ωμός ή μαγειρεμένος, με ασέβεια τις περισσότερες φορές στην εκλεκτή του σάρκα. Εμείς ανοίγουμε τα καλύτερα κρασιά 
μας και του δίνουμε στο τραπέζι μας τη θέση που του αξίζει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή