«Ο συνδρομητής που καλέσατε δεν είναι διαθέσιμος», λέει η ηχογραφημένη φωνή, την ώρα που μια παρέα αγοριών ανεβαίνουν στα μηχανάκια τους και φεύγουν από το Πασαλιμάνι. Η συνδρομήτρια που κάλεσες μπορεί να έχει εφημερία στο νοσοκομείο και να μη βρίσκεται στη γειτονιά. Ας μην την ενοχλήσεις. Πήγαινε καλύτερα σε εκείνο το φαστφουντάδικο που βλέπεις ουρές και κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου ένα σάντουιτς με τηγανητό κοτόπουλο. Η θάλασσα δεν φαίνεται πίσω από τα δεμένα ιστιοφόρα, αλλά η δροσιά της διαπερνάει το φερμουάρ της ζακέτας. Πειραιώτικη δροσούλα. Μόλις ανοίξεις το κουτάκι της μπίρας, η τσέπη δονείται. Τηλεφώνημα από Μαδρίτη. Ο ήχος από το σακουλάκι του καπνού περνάει από το ακουστικό και φτάνει Πειραιά, μαζί με νέα, λέξεις, ψύχραιμες κριτικές για το πόσο καλή ήταν η ταινία του Μπάτμαν με τον Ρόμπερτ Πάτινσον και προβληματισμούς που κάνουν και τους δυο σας να τρώγονται για τα ίδια πράγματα. «Και μετά, τι γίνεται;» αναρωτιέται εκείνος. Γουλιά εσύ, ρουφηξιά αυτός. «Ε, θα πιούμε κάνα τσιπουράκι και όλα θα λυθούν», καταλήγεις και δίνετε ραντεβού σε δύο μήνες στα πεζοδρόμια της Θεσσαλονίκης ή στα στέκια Αθηνών και Πειραιώς.
Εκείνη η κοπέλα που φοράει ένα καπέλο με τα δύο μωρά-πρωταγωνιστές των Rugrats, της παιδικής σειράς που δύο δεκαετίες πριν έδειχνε η τηλεόραση, σίγουρα πηγαίνει στο Comicdom CON Athens, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Οι ευφάνταστες στολές για το cosplay ξεχωρίζουν από την πλατεία Κοραή, με τους cosplayers να μεταμορφώνονται στους ήρωες των αγαπημένων τους anime όσο διαρκεί η γιορτή. Αρκετοί από τους σκιτσογράφους έχουν ξεπουλήσει τα σχέδια και τα αντίτυπά τους και δεν σταματούν να συνομιλούν με όσους περνούν από τους πάγκους τους. Βέβαια, οι ματιές σε κάθε πάγκο κάνουν ορατό τον κίνδυνο να εκτροχιαστεί το μπάτζετ αυτοστιγμεί. Η ανάληψη από τα ΑΤΜ είναι ένας πειρασμός που εντείνεται. Η βροχή όμως βάζει φρένο στους πειρασμούς και δείχνει τον δρόμο της επιστροφής. Οδός Ερατοσθένους. Από τα μεγάφωνα του ναού του Αγίου Σπυρίδωνα, η Ακολουθία του Νυμφίου επισκιάζει τον ήχο της βροχής. Μέσα στην ολόφωτη εκκλησία, αρκετές γυναίκες στέκονται όρθιες με σκυμμένο το κεφάλι. Μπαίνεις μέσα και στέκεσαι με τα χέρια σταυρωτά από κατάνυξη, χωρίς να ξέρεις γιατί. Είναι από αυτά τα πράγματα που, για να τα περιγράψεις, ψάχνεις να βρεις τις λέξεις σαν να είναι θησαυρός που δεν τον βρίσκεις αυτή τη στιγμή. Ξεχνάς για λίγο όλους εκείνους τους λόγους που σε απωθούν από την εκκλησία και την επιλεκτική της ανθρωπιά και απλώς στέκεσαι και βυθίζεσαι στους Ύμνους και στα εγκώμια, όσο εκεί έξω, στα εγκόσμια, η λασποβροχή θα πέφτει στις ομπρέλες, θα λερώνει τα αυτοκίνητα και τα πεζοδρόμια και θα επιβεβαιώνει τα λόγια των συναδέλφων για την καιρική μουντάδα της Μεγάλης Εβδομάδας.