Toν περασμένο μήνα, η στήλη παρουσίασε έξι πρόσφατα ουκρανικά άλμπουμ. Από το αφιέρωμα έλειπαν οι Pustosh. Πρώτον, επειδή δεν έχουν μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει ολοκληρωμένο δίσκο, δεύτερον, επειδή μια σύντομη, λακωνική αναφορά σε αυτούς θα υποτιμούσε τον ενθουσιασμό μου. Είμαι σίγουρος ότι δεν τους ξέρεις. Οι Pustosh είναι μια ροκ μπάντα από το Κίεβο, αγόρι και κορίτσι, που έχει βγάλει όλα κι όλα πέντε τραγούδια. Ένα από αυτά, το Mantra of Happiness (το γράφουν και M.O.H.), με βρήκε τυχαία μια Κυριακή μεσημέρι και, δεν ξέρω, κάτι μου έκανε. Το κομμάτι ξεκινάει ήρεμα. Ένας παλμός και ένα tunk drum δίνουν τον τόνο, μέχρι που το μπάσο και η εφηβική φωνή της Μαρία Ρούμπελ έρχονται να σε στοιχειώσουν. Κάποτε, σε κομμάτια όπως το κλασικό Seven Nation Army, οι White Stripes έκαναν την κιθάρα τους να ακούγεται σαν μπάσο. Οι Pustosh (το όνομά τους σημαίνει «κενότητα») δοκιμάζουν το ανάποδο, καταλήγοντας σε έναν γοητευτικά ακατέργαστο ήχο, που σίγουρα δεν φτιάχτηκε για τα ραδιόφωνα. Μετά από μια ντουζίνα ακροάσεις, αυτό που προσέχω κυρίως στο M.O.H. είναι το παίξιμο του ντράμερ. Αλλά και τους στίχους, που βγάζουν γλώσσα στις προσταγές μιας συμβατικής ζωής. Από κεκτημένη ταχύτητα αναζητώ πρόσφατα ίχνη του γκρουπ, λες και δεν ξέρω την κατάσταση. «Σήμερα το πρωί ευχηθήκαμε να ξυπνήσουμε σε ένα άλλο σύμπαν», γράφουν στην τελευταία ανάρτησή τους στο Instagram. Βάζω τo Get Better, ένα άλλο τραγούδι τους που επίσης ξεκινάει ήρεμα και στην πορεία αγριεύει. Σκέφτομαι πως την ίδια πορεία ακολούθησαν και οι ζωές τους, ελπίζοντας να τους συναντήσω ξανά.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
KAE TEMPEST – THE LINE IS A CURVE
Πόσο δράμα αντέχεις; Το The Line is A Curve είναι γεμάτο απαγγελίες για διαβάτες που αλλάζουν πορεία, όπως μια ευθεία γραμμή γίνεται καμπύλη. Άκου το σκοτεινό, «ψαρωτικό» Salt Coast, το χορευτικό No pressure, τους παραληρηματικούς στίχους αυτού του ανθρώπου που συστήνεται ξανά ως non-binary, απαλλαγμένος από τις περιοριστικές ταμπέλες του αρσενικού και του θηλυκού.