Η αναπόφευκτη διαδικασία εξηλεκτρισμού του τετράτροχου είδους διαθέτει πολλές και διαφορετικές πτυχές, αξιοποιώντας ένα ευρύ φάσμα τεχνολογιών και δημιουργώντας πλήθος επιλογών, οι περισσότερες εκ των οποίων φλερτάρουν με τη μεγάλη ιδέα της πλήρους απεξάρτησης από τη θνησιγενή πραγματικότητα των ορυκτών καυσίμων. Σε έναν κόσμο ιδανικό, αγγελικά πλασμένο, η συζήτηση για το αν η ηλεκτροκίνηση μπορεί να υπηρετήσει τον ρόλο που της αναλογεί, θα είχε ήδη λήξει. Γνωρίζοντας, παρ’ όλα αυτά, τους περιορισμούς μιας τεχνολογίας η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται στα σπάργανά της, δεν θα ήταν σοφό να υποβαθμίσει ή, ακόμα χειρότερα, να ακυρώσει κανείς τον ρόλο των υβριδικών προτάσεων στην ευρύτερη προσπάθεια περιορισμού του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των μετακινήσεών μας. Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που τίποτα δεν δείχνει ικανό να ανακόψει το σαρωτικό κύμα της ηλεκτροκίνησης, οι υβριδικές ταξιαρχίες ισχυροποιούν τη θέση τους, προσφέροντας χειροπιαστές και απολύτως ρεαλιστικές λύσεις στις οποίες ουδείς μπορεί να γυρίσει την πλάτη.
Οι γενναίοι του ηλεκτρισμού
Μολονότι οι αμιγώς ηλεκτροκίνητες προτάσεις κάθε μέρα που περνά αυξάνονται και πληθύνονται, καθιστώντας την ιδέα της απόκτησής τους ολοένα και πιο δελεαστική, η πολυπόθητη αποκλιμάκωση των τιμών δεν έχει για την ώρα επιτευχθεί. Η κρατική επιδότηση αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο, περιορίζοντας έστω και σε δεύτερο χρόνο το κόστος για την αγορά, ενώ εξίσου σημαντικό είναι και το γεγονός ότι, χάρη στην ασύγκριτη αποδοτικότητα ενός ηλεκτρικού οχήματος, μπορεί κανείς να ελπίζει και στην απόσβεση ενός μέρους των επιπλέον χρημάτων που θα δαπανήσει για την απόκτησή του. Στην περίπτωση, μάλιστα, που έχουμε να κάνουμε με εταιρικούς χρήστες και εταιρείες, τότε στο όφελος που προκύπτει από το περιορισμένο κόστος κίνησης θα πρέπει να προσθέσουμε και το φορολογικό.
Βέβαια, ακόμα κι αν παραβλέψει κανείς την κατά κανόνα απαγορευτική τιμή ενός ηλεκτρικού οχήματος, ποντάροντας στη δικαίωση που θα επέλθει κατά τη διάρκεια της συμβίωσης μαζί του, καθοριστικός για την απόφαση ενός EV είναι και ο παράγοντας των υποδομών φόρτισης. Στην περίπτωση που διαθέτει κάποιος τον τρόπο να φορτίζει εύκολα και γρήγορα είτε σε οικιακό σταθμό είτε σε δημόσιο, τότε τα πράματα απλοποιούνται. Αν παρ’ όλα αυτά δεν απολαμβάνει κανείς τη συγκεκριμένη… πολυτέλεια, τότε η επιλογή ενός ηλεκτρικού οχήματος θεωρείται παρακινδυνευμένη. Σε ό,τι αφορά την πεπερασμένη αυτονομία ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου, η ευθύνη δεν βαραίνει αποκλειστικά τις τεχνικές προδιαγραφές του, αλλά κυρίως την πυκνότητα και τη συνέπεια του δικτύου ταχυφόρτισης στη χώρα. Συνοψίζοντας, ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο προτάσσει ως βασικά πλεονεκτήματα το εξαιρετικά χαμηλό κόστος χρήσης, τη stress free εμπειρία οδήγησης και τους μηδενικούς, σε τοπικό επίπεδο, εκλυόμενους ρύπους. Αντιστοίχως, η πεπερασμένη αυτονομία, η απουσία των απαιτούμενων υποδομών φόρτισης, το αυξημένο βάρος και το σταθερά υψηλό κόστος απόκτησης συνιστούν τους βασικούς αποτρεπτικούς παράγοντες για την απόκτηση ενός ηλεκτρικού οχήματος σήμερα.
Η υβριδική λύση
Η υβριδική τεχνολογία επιχειρεί να αξιοποιήσει τα καλύτερα από δύο διαφορετικούς κόσμους, προϋποθέτοντας την αρμονική συμβίωση ενός θερμικού κινητήρα και ενός ηλεκτρικού μοτέρ. Στην υπεραπλουστευμένη μορφή της, εκείνη δηλαδή του ήπια υβριδικών συνόλων, ο ηλεκτρικός κινητήρας είναι επί της ουσίας ο εναλλάκτης, ο οποίος είναι επιφορτισμένος τόσο με την ανάκτηση της κινητικής ενέργειας όσο και με τη συμβολή στο έργο του κινητήρα βενζίνης ή diesel. Με αυτόν τον τρόπο οι κατασκευαστές καθιστούν εφικτό τον περιορισμό της κατανάλωσης καυσίμου, καθώς η κινητική ενέργεια στη φάση της επιβράδυνσης μετατρέπεται σε ηλεκτρική και στη συνέχεια αποθηκεύεται σε μια μικρής χωρητικότητας μπαταρία, πριν επαναχρησιμοποιηθεί μέσω του ηλεκτροκινητήρα-εναλλάκτη για την ενίσχυση του θερμικού κινητήρα να κινήσει το όχημα. Το πλεονέκτημα στην προκειμένη περίπτωση είναι το χαμηλό κόστος και η ευκολία της συγκεκριμένης υλοποίησης, η οποία δεν αλλάζει τα χωροταξικά δεδομένα του οχήματος, χωρίς ωστόσο τα αποτελέσματα ως προς τη μείωση της κατανάλωσης καυσίμου και των εκλυόμενων ρύπων να μπορούν να χαρακτηριστούν θεαματικά.
Σαφώς αποδοτικότερο είναι το δείγμα γραφής των πλήρως υβριδικών οχημάτων, καθώς το ισχυρότερο ηλεκτρικό μοτέρ συνδέεται μέσω του συστήματος μετάδοσης, έχοντας την ικανότητα να κινήσει υπό συγκεκριμένες συνθήκες το όχημα ακόμα και χωρίς την παράλληλη λειτουργία του θερμικού κινητήρα. Διανύοντας έστω και μικρές αποστάσεις με την αποκλειστική χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας, η μέση τιμή της κατανάλωσης καυσίμου υποχωρεί σε χαμηλότερα επίπεδα, συμπαρασύροντας και τις εκπομπές ρύπων. Ένα πλήρως υβριδικό σύστημα ή, αν προτιμάτε, self charging δεν προσφέρει τη δυνατότητα φόρτισης από εξωτερική πηγή ενέργειας, αξιοποιώντας την κινητική ενέργεια ή ακόμα και την ίδια τη λειτουργία του θερμικού κινητήρα στην επαναφόρτιση των συσσωρευτών ηλεκτρικής ενέργειας. Ως εκ τούτου, η «ηλεκτρική» αυτονομία περιορίζεται σε μερικά χιλιόμετρα και συνήθως δεν προσδιορίζεται από τον ίδιο τον κατασκευαστή. Αυτή είναι και η σημαντικότερη διαφορά από τα plug-in υβριδικά συστήματα, τα οποία αξιοποιούν τα ισχυρότερα ηλεκτρικά μοτέρ, τις μεγαλύτερης χωρητικότητας μπαταρίες και τη δυνατότητα φόρτισης από εξωτερικές πηγές ενέργειας, ώστε να διανύουν μια σεβαστή απόσταση –από περίπου 40 έως και 110 χιλιόμετρα– με μηδενική κατανάλωση καυσίμου. Η θεαματική, στις περισσότερες των περιπτώσεων, συνδυαστική ισχύς είναι ένα ακόμα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των συγκεκριμένων υλοποιήσεων, το κόστος των οποίων ωστόσο παραμένει υψηλό, συγκρίνοντάς το με εκείνο των self-charging ή ήπιων υβριδικών συνδυασμών.