Δρομολόγια: Το ποδόσφαιρο είναι το «όπιο» της Βόρειας Ιταλίας

Δρομολόγια: Το ποδόσφαιρο είναι το «όπιο» της Βόρειας Ιταλίας

Το Τορίνο και το Μιλάνο δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους. Οι οπαδοί της «Γκρανάτα» όμως αντιλαμβάνονται διαφορετικά τον ποδοσφαιρικό παλμό από τους «Ροσονέρι» στο Μιλάνο, στις τελευταίες στροφές του ιταλικού πρωταθλήματος.

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Signore, una fermata a FIAT, per favore». Αν και το λεωφορείο δεν είχε κουμπιά, ο κύριος οδηγός είχε… τον νου του και σταμάτησε μπροστά από την κεντρική είσοδο του εργοστασίου της FIAT στο Λινγκότο του Τορίνο. Το αεράκι που φυσάει από πού να έρχεται; Από τον λόφο της Σουπέργκα ή από τις Άλπεις; Και αυτές οι σταγόνες της βροχής που κάνουν κρότο, γιατί μοιάζουν σαν παγωμένα κουφετάκια και πονούν όταν πέφτουν στο κεφάλι; Απέναντι από το εργοστάσιο, ένα καφέ σηκώνει τα ρολά. Δύο εργάτες μπαίνουν μέσα, τινάζουν τα γιλέκα τους και παραγγέλνουν καφέ, όσο αρπάζουν σιωπηλοί και πεινασμένοι δύο καυτά σφολιατοειδή ο καθένας από ένα ράφι. Τα καταβροχθίζουν, διαβάζουν την Gazzetta dello Sport. Η σελίδα είναι γυρισμένη στη νίκη της Τορίνο απέναντι στην Ελλάς Βερόνα, μια νίκη που δεν αρκεί για να την προσπεράσει. Υποστηρίζει κανείς Γιουβέντους σ’ αυτή την πόλη ή μόνο κολλούν στα STOP και στα φανάρια αυτοκόλλητα «Juve merda»; Διαβάζουν μέχρι το χαλάζι να γίνει βροχή. «Allora… buona giornata», καλημερίζουν βαρύθυμα και πηγαίνουν στη δουλειά. Το ρολόι σε εκείνο το λεωφορείο, που μοιάζει εκπληκτικά με αυτό που χρησιμοποιείται στο δρομολόγιο 21 στη Θεσσαλονίκη, δείχνει πως έχει πάει πέντε το πρωί. Το κινητό έχει 10% μπαταρία, το στομάχι δεν μπορεί παρά να ζητάει τα ναπολιτάνικα ραβιόλια με το ραγού και το τυρί στρατσιατέλα από τη χθεσινή νύχτα, το κεφάλι είναι αδειανό από τη νύστα και όπου να ’ναι θα ξημερώσει πάλι. Η ταχεία φεύγει στις οκτώ. Τορίνο-Μιλάνο σε μία ώρα, με την ταχύτητα του τρένου να αγγίζει τα 250 χλμ./ώρα. Μία που πέφτεις και κοιμάσαι και μία που ξυπνάς και χαζεύεις ασταμάτητα τον πιο πομπώδη σιδηροδρομικό σταθμό της Ευρώπης, που μυρίζει Μουσολίνι. Αν στο Σπρίνγκφιλντ οι Σίμπσονς έχουν κίτρινο χρώμα, όσοι κινούνται γύρω από το ιστορικό κέντρο του Μιλάνου φορούν καπέλα, μπλούζες και κασκόλ με κόκκινο και μαύρο χρώμα. Πόσοι από αυτούς είναι ντόπιοι και πόσοι επισκέπτες; Ανάμεσα σε τόσους τουρίστες στους κεντρικούς πεζόδρομους γύρω από το Ντουόμο, πώς καταφέρνουν να κάνουν θόρυβο μερικοί οπαδοί; Ένας σύνδεσμος της Μίλαν από το Δουβλίνο δημιουργεί έναν κύκλο και οι Ιταλοί τραγουδούν συνθήματα. Στο δωμάτιο του χόστελ, οι τρεις άγνωστοι μεταξύ τους συγκάτοικοι, ο Ανρί, ο Πάμπλο και ο Χουάν, μοιράζονται κάτι κοινό: ταξίδεψαν από τις πόλεις τους αυθημερόν για το τελευταίο παιχνίδι της Μίλαν στο «Σαν Σίρο», το οποίο θα κρίνει το πρωτάθλημα. Ακολούθησα μόνο για τη φάση, για τα «βρόμικα» πανίνι πριν από το ματς, για να δω πώς η μαύρη αγορά ανεβάζει την τιμή ενός εισιτηρίου από τα 15 στα 350 ευρώ και πώς οι φίλαθλοι δεν αντιδρούν με ξύλο και βρισιές μόλις δουν τα χρώματα μιας αντίπαλης ομάδας στο πλήθος. Άλλος κόσμος. Θα τον φτάσουμε ποτέ;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή