Στις 11 Απριλίου του 2019 στη συμβολή των οδών Αιόλου, Βύσσης, Χρυσοσπηλιωτίσσης και Νικίου στήθηκε μια μικρή γιορτή. Ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης εγκαινίαζε υπό τους ήχους φιλαρμονικής ορχήστρας μια νέα πλατεία. Η νέα πλατεία δεν θα είχε τελικά όνομα, ο συμβολικός χαρακτήρας της εκδήλωσης ήταν πασιφανής: στην πραγματικότητα επρόκειτο για το κύκνειο άσμα του προγράμματος πιλοτικής αναβάθμισης του Εμπορικού Τριγώνου, που αποτέλεσε την πιο φιλόδοξη αστική παρέμβαση-ανάπλαση της προηγούμενης δημοτικής αρχής, μια χειροπιαστή κληρονομιά τόσο για τους Αθηναίους όσο και για τους διαδόχους στο δημαρχείο της πλατείας Κοτζιά. Έτσι κι αλλιώς, οι δημοτικές εκλογές απείχαν μόνο λίγες εβδομάδες.
Τρία χρόνια και μία πανδημία μετά, πέριξ της πλατείας χωρίς όνομα η εικόνα δεν δείχνει πολύ διαφορετική σε σχέση με εκείνη την πανηγυρική ημέρα. Τα κτίρια είναι όλα στη θέση τους, δεν έχει προστεθεί τριγύρω κάποια ιδιαίτερα θορυβώδης δραστηριότητα που να αποσπά εύκολα την προσοχή. Όμως ένα πιο εξασκημένο βλέμμα θα εντοπίσει διαφορές· και μάλιστα σημαντικές. Στην οδό Χρυσοσπηλιωτίσσης, για παράδειγμα, ένα εντυπωσιακό κτίριο των αρχών του 20ού αιώνα, που πριν από λίγα χρόνια στέγαζε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Στην Αιόλου η ιστορική αθηναϊκή επιχείρηση Σγούρδα, ένας πραγματικός θεσμός για το εμπόριο της πόλης, κατέβασε ρολά τον περασμένο Αύγουστο, κλείνοντας έναν κύκλο αδιάλειπτης παρουσίας 141 ετών στο νούμερο 61 του αρχαιότερου πεζόδρομου της περιοχής (η τέταρτη πλέον γενιά της οικογένειας έχει μεταφέρει τη δραστηριότητά της στο Γαλάτσι). Και κατεβαίνοντας τη Βύσσης, ένα άλλο παμπάλαιο σπίτι, που δεν μετράει περισσότερα από 18 τετραγωνικά μέτρα, ενοικιάζεται προς 3.000 ευρώ τον μήνα. Κι αν έχετε όρεξη και συνεχίσετε την εξερεύνησή σας επιστρέφοντας στην Αιόλου, αλλά αυτή τη φορά περπατώντας προς την οδό Κολοκοτρώνη, θα πέσετε πάνω σε μία από τις πιο εντυπωσιακές επενδύσεις στο Εμπορικό Τρίγωνο, στην πλήρη ανακατασκευή ενός πολυώροφου κτιρίου γραφείων που προορίζεται να στεγάσει δωμάτια (serviced apartments) τόσο για τουριστική χρήση όσο και για βραχυχρόνια μίσθωση, που μπορεί να φτάνει τον έναν χρόνο.
Η μετάλλαξη μιας πλατείας
Όλα αυτά σε μια ακτίνα λίγων δεκάδων μέτρων και χωρίς να μπούμε καν στον σκληρό πυρήνα της περιοχής, που δεν είναι άλλος από την πλατεία Αγίας Ειρήνης. Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν. Όσοι θυμούνται τις «παλιές καλές ημέρες» μάλλον θα στενοχωρηθούν. Η κάποτε εμπροσθοφυλακή της αθηναϊκής χιπστεροσύνης έχει εκπέσει σε καθεστώς συνοικιακής πλατείας, ενώ απλώς το να διασχίσεις τον πεζόδρομο μπροστά από τον ιστορικό ναό είναι σε ώρες αιχμής μια απελπιστική διαδικασία· τα τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων εστίασης, που διαδέχονται το ένα μετά το άλλο σε όλο τον άξονα μέχρι το ύψος της Ερμού, έχουν καταλάβει σχεδόν το σύνολο της επιφάνειας που θεωρητικά ανήκει στους πεζούς, αφήνοντας ένα μικρό πέρασμα (καλοσύνη τους) για όσους θέλουμε απλώς να συνεχίσουμε την πορεία μας. Πρόσφατες επιχειρήσεις της Δημοτικής Αστυνομίας έδωσαν μια κάποια ελπίδα, ενώ, όταν θέσαμε το ζήτημα στον δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, μας είπε ότι σε όσους καταστηματάρχες δεν συμμορφώνονται θα επιβάλλεται η αφαίρεση της άδειας χρήσης τραπεζοκαθισμάτων.
Η μεγάλη πληγή του Εμπορικού Τριγώνου
Αυτή πάντως είναι η μεγάλη πληγή του Εμπορικού Τριγώνου (διαβάστε παρακάτω τη μαρτυρία του Στάθη Καλύβα, μόνιμου κατοίκου της περιοχής), το οποίο κινδυνεύει να πέσει θύμα της επιτυχίας του. Η ζωή που έλειπε από τα δεκάδες στενά σοκάκια που συναντάμε κάτω από την πλατεία Συντάγματος και μέχρι τις παρυφές της οδού Αθηνάς, όταν έκλειναν τα εκατοντάδες καταστήματα (τα περισσότερα μικρομεσαίου χαρακτήρα, με πολυετή παρουσία και υποστήριξη από μια ευρεία βάση ελληνικών βιοτεχνιών, κυρίως από τον κλάδο της μεταποίησης), επέστρεψε θεαματικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Πλήθος επιχειρηματιών και επιχειρηματικών σχημάτων είδαν στο «Τρίγωνο» μια ευκαιρία, καθώς οι τιμές ήταν ακόμα χαμηλές και το πουλόβερ του ελληνικού μικρεμπορίου είχε αρχίσει να ξηλώνεται πολύ πριν από την ύφεση της δεκαετίας του 2010, εξαιτίας της πίεσης που δημιουργούσε ο ανταγωνισμός με πολυεθνικές υπεραγορές στην περιφέρεια της μητροπολιτικής Αθήνας.
Το πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων (με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το ΕΣΠΑ 2014-2020, αλλά και με αποκλειστική δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος) ήταν ένα επιπλέον κίνητρο. Οι παρεμβάσεις ξέφευγαν πολύ από το πνεύμα ενός μονόπλευρου σχεδίου μαζικών πεζοδρομήσεων και δημιούργησαν την αίσθηση ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει εδώ: έξυπνος φωτισμός LED, έξυπνη αποκομιδή απορριμμάτων, συστηματικός καθαρισμός 8.300 τ.μ. προσόψεων και όψεων από μουντζούρες και προστασία με υλικό antitagging, εμπλοκή των κατοίκων και των επιχειρήσεων της περιοχής ήταν μερικές από τις πρωτοβουλίες της ομάδας που «έτρεξε» το πρόγραμμα. Αλλά δεν αναφέρθηκα στη σημαντικότερη: στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να απαγορεύσει την έκδοση αδειών για καταστήματα εστίασης στους νέους πεζόδρομους. Σε πρώτη φάση αυτό αποδείχθηκε ένα πολύτιμο εργαλείο για μια πιο ισορροπημένη μετάβαση στη νέα εποχή. Αλλά έπαψε να ισχύει από τη στιγμή που εκλέχτηκε νέο δημοτικό συμβούλιο στις εκλογές του 2019. Τώρα ο Κώστας Μπακογιάννης σκέφτεται να το επαναφέρει στο τραπέζι, καθώς οι υπηρεσίες του δημοπρατούν μια δεύτερη, ακόμα πιο πληθωρική φάση παρεμβάσεων στο Εμπορικό Τρίγωνο, με τριπλάσιο προϋπολογισμό (10 εκατομμύρια ευρώ) σε σχέση με την πρώτη. Στην πραγματικότητα ολοκληρώνεται η (σχεδόν) πλήρης πεζοδρόμηση της περιοχής (πεζοδρομείται ανάμεσα σε άλλους δρόμους και η Πραξιτέλους), ενώ προγραμματίζεται και η ανάπλαση τεσσάρων πλατειών (Καρύτση, Αγίας Ειρήνης, Αγίων Θεοδώρων, Ιερού Λόχου). Οι εργασίες αναμένεται να ξεκινήσουν την άνοιξη του 2023.
Αν η πρώτη φάση του πρότζεκτ έφερε σημαντικό αριθμό ξενοδοχείων, εστιατορίων, καφέ και μπαρ, τι πρόκειται να συμβεί με τη δεύτερη; Ο κίνδυνος το Εμπορικό Τρίγωνο να χάσει οριστικά τον μοναδικό εμπορικό του χαρακτήρα και να μετατραπεί σε μια απέραντη διασκεδασούπολη για επισκέπτες και τουρίστες, είναι πιο υπαρκτός από ποτέ. Η χαρακτηριστική και πολύ ελληνική ανάμειξη χρήσεων γης, κοινωνικών ομάδων και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων κινδυνεύει να σαρωθεί από μια επιπόλαιη και κοντόφθαλμη αναπτυξιακή λογική. Από την άλλη πλευρά, χάρη σε όλες αυτές τις επενδύσεις η περιοχή δείχνει πιο όμορφη από ποτέ· υπέροχα προπολεμικά κτίρια που συχνά λειτουργούσαν ως αποθήκες (!) αποκαταστάθηκαν και σήμερα λάμπουν, ενώ ακόμα και λιγότερο χαριτωμένες οικοδομές, από την περίοδο της μαζικής παραγωγής των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, κερδίζουν έναν δεύτερο κύκλο ζωής ύστερα από εντυπωσιακές ανακαινίσεις. Αλλά το στοίχημα της κατοικίας έχει χαθεί οριστικά, αυτό το ομολογούν όλοι, και είναι μια απώλεια όχι ασήμαντη, γιατί έτσι σπάει ένας σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα νοιαξίματος και φροντίδας της γειτονιάς. Με τόση εστίαση, ξενοδοχεία και κτίρια airbnb, κανείς δεν σκέφτεται στα σοβαρά να έρθει να ζήσει εδώ, ενώ το κοντινότερο σχολείο είναι απαγορευτικά μακριά. Ρωτάω τον Κώστα Μπακογιάννη αν ο δήμος έχει τη δυνατότητα να βάλει φρένο σε νέες άδειες για καταστήματα εστίασης και μου απαντάει αρνητικά.
Μια νομική πρόβλεψη από την περίφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που ενσωματώσαμε την περίοδο των μνημονίων απλοποιεί τόσο πολύ τη διαδικασία έκδοσης άδειας για οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα οι δήμοι να μην εκδίδουν πλέον άδειες λειτουργίας. Μόνο με απόφαση δημοτικού συμβουλίου μπορεί να υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση. Αντίστοιχα, για το κρεσέντο τουριστικών επενδύσεων στην περιοχή αλλά και στο ευρύτερο κέντρο, ο δήμαρχος Αθηναίων το θεωρεί απολύτως αναμενόμενο και χωρίς καμία αμφιβολία καλοδεχούμενο. Πιστεύει ότι η Αθήνα είχε μείνει αδικαιολόγητα πίσω τουριστικά και πως αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι καλύπτουμε το χαμένο έδαφος. «Ξέρετε», με ρωτάει, «ότι η Πράγα υποδέχεται κάθε χρόνο περισσότερους από 8 εκατομμύρια επισκέπτες και η Αθήνα είναι στα 5,5;». Ομολογώ ότι δεν το ήξερα. Και ίσως για λόγους χαμηλής αυτοπεποίθησης δεν το βρήκα και πολύ περίεργο.
Οι ενθουσιασμένοι ξένοι μας
Οι άνθρωποι, πάντως, που έρχονται σε επαφή με τουρίστες μού λένε άπαντες ότι οι ξένοι επισκέπτες μας είναι ενθουσιασμένοι από την ατμόσφαιρα και τη ζωή στο Εμπορικό Τρίγωνο. Ο Πάρις Καλλιτσάντσης, developer και ο άνθρωπος που δημιούργησε το ξενοδοχείο Blend στη συμβολή της Αιόλου με τη Βύσσης, μου λέει αρχικά ότι το 2022 «τρέχει» καλύτερα για την επιχείρησή του σε σχέση και με το προπανδημικό 2019, που ήταν ο πρώτος χρόνος λειτουργίας της μονάδας. Υπάρχει φυσικά η σκιά του πολέμου και της ενεργειακής κρίσης, αλλά «η δυναμική υπάρχει», τονίζει, και «το feedback που παίρνουμε από τους πελάτες μας είναι απολύτως θετικό». Του ζητάω να μου αναφέρει κάτι αρνητικό από την εμπειρία του Εμπορικού Τριγώνου και μιλάει για το θέμα της παράνομης στάθμευσης, τα μηχανάκια και κυρίως τα παρκαρισμένα οχήματα στους νέους πεζόδρομους ιδίως τις βραδινές ώρες. Για την απουσία πάρκινγκ γκρινιάζουν σε μόνιμη βάση και οι έμποροι και πολλές φορές την αναφέρουν ως βασική αιτία του τζίρου τους. «Η καλή πελατεία χάθηκε γιατί πεζοδρομήθηκαν τα πάντα και δεν ξέρει πού να παρκάρει», υποστηρίζουν ορισμένοι. Πάντως στις παρυφές του Εμπορικού Τριγώνου λειτουργούν τρεις υπόγειοι χώροι στάθμευσης (Κλαυθμώνος, Βαρβάκειος και πλατεία Κοτζιά) και τουλάχιστον οι δύο πρώτοι, που είναι δημοτικές επιχειρήσεις, λειτουργούν καθημερινά μέχρι τη 1 μετά τα μεσάνυχτα και Παρασκευές και Σάββατα μέχρι τις 3 μετά τα μεσάνυχτα.
Ως εξαιρετικά επιτυχημένη αξιολογεί την απόφασή του να μεταφέρει την έδρα του συνεργατικού χώρου εργασίας The Cube Athens από τα Εξάρχεια στην οδό Αιόλου, καταλαμβάνοντας σχεδόν το σύνολο ενός πολυώροφου κτιρίου και ο ιδρυτής της πλατφόρμας, Σταύρος Μεσσήνης. Από τους εκατοντάδες ανθρώπους που περνούν κάθε μέρα από τους χώρους του The Cube, τουλάχιστον οι μισοί είναι ξένοι, «ψηφιακοί νομάδες», μου εξηγεί, άνθρωποι που έχουν μια περιέργεια για την Αθήνα ή την αγαπούν κι έρχονται να ζήσουν εδώ για τρεις ή για έξι μήνες. Ο Μεσσήνης μού μεταφέρει τον ενθουσιασμό των πελατών του, που προέρχονται κυρίως από τον χώρο της τεχνολογίας, για την τοποθεσία και τις ευκαιρίες που προσφέρει η πόλη.
«Η τουριστικοποίηση ξέφυγε από κάθε μέτρο»
→ Ο καθηγητής και συγγραφέας Στάθης Ν. Καλύβας, μόνιμος κάτοικος του Εμπορικού Τριγώνου, αφηγείται τη δική του περιπέτεια.
Το 2007, μετά από είκοσι χρόνια απουσίας, προέκυψε η ιδέα της απόκτησης μιας κατοικίας στην Αθήνα. Η επιλογή του Εμπορικού Τριγώνου ήταν για μένα μονόδρομος. Ο ζωντανός εμπορικός χαρακτήρας σε συνδυασμό με την ιστορικότητά του αντιστάθμιζαν τις δυσχέρειες: ένδεια, ουσιαστικά απουσία διαμερισμάτων και επομένως κατοίκησης, κόστος (η χώρα ζούσε ακόμη στη φούσκα της), δυσκολία μετασκευής βιοτεχνικών χώρων κ.λπ. Εκείνο που δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα ήταν η απουσία πάρκινγκ. Στο κέντρο δεν χρειάζεται αυτοκίνητο. Τον Δεκέμβριο του 2008, και ενώ η Αθήνα καιγόταν, έμπαινα στο νέο σπίτι. Ακολούθησε η κρίση, με την αίσθηση της διάλυσης που τη συνόδευσε. Παράλληλα, όμως, το κέντρο άρχισε να γίνεται ξανά προορισμός διασκέδασης. Για μία δεκαετία περίπου υπήρξε μια οργανική ισορροπία ανάμεσα στις διάφορες χρήσεις, πράγμα που ενίσχυσαν οι πεζοδρομήσεις του αθηναϊκού «Τριγώνου».
Τότε άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα. Η Αθήνα έγινε τουριστικός προορισμός και η βραχυχρόνια ενοικίαση επεκτάθηκε με πυρετώδεις ρυθμούς. Αυτό δεν ήταν απαραίτητα κακό, καθώς οι περισσότεροι χώροι που ανακαινίζονταν ήταν απαξιωμένοι και άδειοι εμπορικοί χώροι. Γρήγορα όμως, η τουριστικοποίηση ξέφυγε από κάθε μέτρο και το κέντρο άρχισε να μετατρέπεται σε μονοθεματικό χώρο εκτόνωσης ξένων τουριστών, σε έναν υπερμεγέθη συνδυασμό Ψυρρή και Πλάκας. Το χειρότερο με τα νέα ξενοδοχεία που ανοίγουν τελευταία στο κέντρο είναι η μετατροπή των ταρατσών τους σε μπαρ. Αυτό είναι απλώς μια καταστροφή για τους κατοίκους του κέντρου, που είμαστε συγκεντρωμένοι κυρίως στους τελευταίους ορόφους. Όταν η «κόλαση» των τραπεζοκαθισμάτων μεταφέρεται στις ταράτσες, απλώς δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Και δυστυχώς ο δήμος αδιαφορεί για τους κατοίκους.
Θεωρώ πως η κατοίκηση στο κέντρο είναι μονόδρομος αν σε συγκινούν η ατμόσφαιρα που υφαίνει η ανθρώπινη ενέργεια, η αίσθηση που σε κυριεύει όταν ανοίγεις την εξώπορτα και μπαίνεις στον χείμαρρο των ανθρώπων, τα ατελείωτα ερεθίσματα που εξασφαλίζει η αδιάκοπη εναλλαγή των προσώπων, η δύναμη του δημόσιου χώρου. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν την πολλαπλότητα των χρήσεων. Στους φίλους που με ρωτούν τελευταία, συνιστώ πάντοτε το κέντρο, αλλά όχι πλέον το Εμπορικό Τρίγωνο. Δυτικά της Ομόνοιας, στην Κυψέλη και στα Πατήσια, θα βρει κανείς σήμερα την αίσθηση που είχε το Ιστορικό Κέντρο όταν μετακόμισα εκεί.
Δεκα στάσεις για φαγητό & ποτό στο Εμπορικό Τρίγωνο
Κλασικά και νέα μαγαζιά για «ανεφοδιασμό» στο κέντρο της πόλης.
Κείμενο: Γεωργία Παπαστάμου
Feyrouz
Από νωρίς το πρωί ο δρόμος αρχίζει να μοσχοβολάει φαγητά της Αντιόχειας, της Συρίας, του Λιβάνου και της Τουρκίας. Λαχματζούν, πιντέ (πεϊνιρλί) με κόκορα κρασάτο, με χοιρινό και καπνιστή μελιτζάνα ή με ενδιαφέρουσες χορτοφαγικές γεμίσεις, και εκείνο το πεντανόστιμο ρύζι με βουτυρωμένα ρεβίθια και κοτόπουλο. Από τη Feyrouz, μια ξεχωριστή περίπτωση «ταχυφαγείου» όπου όλα γίνονται με υπομονή και φροντίδα, παίρνουμε φαγητό στο χέρι.
☛Αγάθωνος 2 και Καρόρη 23, Μοναστηράκι, T/213-0318060
Δωδώνη
Οι χαμογελαστοί ιδιοκτήτες, το old school λογότυπο στα περιτυλίγματα και, φυσικά, η χειροποίητη τυρόπιτα κουρού που δεν τσιγκουνεύεται το βούτυρο είναι μερικοί από τους λόγους που αγαπάμε τη Δωδώνη. Εδώ βρίσκουμε και ωραία μπουγάτσα με φύλλο που ανοίγουν μόνοι τους, στο εργαστήριό τους.
☛Λυκούργου 9, Ομόνοια, Τ/210-3242761
Κρίνος
Από το 1923 κρατάει ο Κρίνος στην Αιόλου. Το ιστορικό λουκουματζίδικο με τα ψηλά ταβάνια και τα μωσαϊκά προσφέρει από τότε χρυσαφένια δαχτυλίδια, λουκουμάδες με τη χαρακτηριστική τρυπούλα στη μέση, που λούζονται με θυμαρίσιο μέλι. Τώρα που καλοκαίριασε, το δεύτερο πιο δημοφιλές προϊόν του μαγαζιού ξεκινάει πάλι την καριέρα του: γαλατένιο παγωτό μηχανής με γεύση κρέμα, σοκολάτα ή ανάμεικτο, σε υπερ-πλούσιες μερίδες.
☛Αιόλου 87, Ομόνοια, Τ/210-3216852
ANÄNA
Χαμηλά στην Πραξιτέλους, δίπλα στα χρωματοπωλεία και στα λίγα σφραγιδάδικα που έχουν απομείνει, βρίσκεται το Anäna, ένα σύγχρονο, φωτεινό μαγαζί με υψηλής ποιότητας καφέ. Έχουν διαλεγμένα blend και single origin επιλογές που εναλλάσσονται συχνά, έχουν και αξιόλογα –vegan στην πλειονότητά τους– γλυκά για συνοδεία. Μεγάλο ατού η όμορφη στοά με τον γυάλινο θόλο, στην οποία απλώνονται τα εξωτερικά τραπέζια του καταστήματος.
☛Πραξιτέλους 33, Αθήνα, T/211-1151788
Heteroclito
Μποέμ wine bar με ελληνικό κρασί και ωραία περατζάδα. Το Heteroclito άνοιξε πριν από δέκα χρόνια στη γωνία της Πετράκη με τη Φωκίωνος και πλέον θεωρείται κλασικό. Στον κατάλογό του: ελληνικές ετικέτες, γηγενείς και σπάνιες ντόπιες ποικιλίες, πιο μικρά και λιγότερο γνωστά οινοποιεία και αρκετά κρασιά από νέους παραγωγούς που εφαρμόζουν ήπιες τεχνικές οινοποίησης.
☛Φωκίωνος 2 και Πετράκη 30, Σύνταγμα, Τ/210-3239406
Κώστας
«Όχι άγχος» είναι το μότο που ακολουθεί εδώ και χρόνια ο Κώστας φτιάχνοντας ένα από τα πιο διάσημα σουβλάκια του κέντρου. Ψήνει αποκλειστικά στα κάρβουνα και προσφέρει δύο επιλογές στο τυλιχτό: χειροποίητο χοιρινό καλαμάκι ή μοσχαρίσια μπιφτεκάκια. Η καυτερή κόκκινη σάλτσα συμβάλλει στο μαγικό αποτέλεσμα.
☛Πλατεία Αγίας Ειρήνης 2, Μοναστηράκι, Τ/210-3232971
Loco
Τάκος, σεβίτσε και κοκτέιλ με τεκίλα και μεσκάλ. Αυτή είναι η συνταγή στο Loco, που φέρνει λίγο Μεξικό στην Αθήνα μέσα από τις ιδέες του σεφ Αθηναγόρα Κωστάκου. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το καυτερό σεβίτσε τσιπούρας, το γκουακαμόλε με τα καβουρδισμένα φιστίκια και τάκος με χειροποίητες τορτίγιες και γεμίσεις όπως «γύρο» από χοιρινό iberico ή βοδινό strip loin.
☛Καλαμιώτου 15, Τ/210-3318778
Granello
Διπλωμένα στη μέση τρώγονται τα κομμάτια από την πίτσα του Granello με τη μαλακή, ζουμερή ζύμη και το φουσκωτό «στεφάνι» με τα σκασίματα και τα καψαλίσματα – αποτέλεσμα του ψησίματος στον ξυλόφουρνο. Φτιάχνεται με φυσικό προζύμι και ακολουθεί τα ναπολιτάνικα πρότυπα. Διαθέσιμη σε πακετάκι ή σερβιρισμένη στα λίγα τραπέζια του πεζοδρομίου.
☛Περικλέους 18, Σύνταγμα, Τ/210-3226542
GASTONE
Γουρουνοπούλα ή sando; Χοιρινά μπριζολάκια ή rice bowl; Στο Gastone του Κλεομένη Ζουρνατζή όλα χωράνε στο ίδιο τραπέζι. Στο πίσω μέρος του μαγαζιού οι σούβλες γυρίζουν, ενώ μπροστά, στον δροσερό πεζόδρομο, δοκιμάζουμε από αρβανίτικο τυρόψωμο μέχρι hot dog με λουκάνικο μαύρου χοίρου, παρέα με ελληνικά κρασιά και κοκτέιλ. Τα αρτιζανάλ αλλαντικά και τυριά κλέβουν την παράσταση.
☛Πραξιτέλους 43, Τ/210-32.11.455
Το Τριαντάφυλλο της Νοστιμιάς
Φρέσκο και οικονομικό ψαράκι στο κέντρο προσφέρει ο Τριαντάφυλλος, κρυμμένος σε μια δροσερή στοά της Λέκκα. Στο αξιόπιστο ταβερνάκι-κοινό μυστικό των εργαζομένων του κέντρου, παραγγέλνουμε τηγανητές κουτσομούρες, καλαμαράκια, σαλάτα με βραστά και μαυρομάτικα ή φιλεταρισμένες ψητές σαρδέλες παρέα με κρύα μπίρα.
☛Λέκκα 22, Σύνταγμα, T/210-3227298
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr