Τον κυρ Νίκο μού τον σύστησε ενθέρμως ο Γιάννης, που ζει στη Σαντορίνη και φτιάχνει ωραία κρασιά. Μου είπε ότι είναι ένας καραβομάγειρας που γεννήθηκε στον Ποταμό, στη Θηρασιά, και πως στα 16 του μπαρκάρισε. Πέρασε όλη του τη ζωή στη θάλασσα και, όταν έβγαινε στη στεριά, ζούσε στη Δραπετσώνα. Ξεμπαρκάρισε το 2009, ωστόσο από το 1994 είχε παράλληλα και την ταβέρνα του στη Ρίβα, στη Θηρασιά, που, όσο έλειπε στα καράβια, την άνοιγε μόνο τα καλοκαίρια. Υπήρξε καραβομάγειρας από επιλογή και έμαθε στα πλοία να φτιάχνει από ψωμιά και γλυκά μέχρι πίτσες, πεϊνιρλί και μαγειρευτά.
Το τσαρδάκι του, το Αγκίστρι, δεν είναι μαγαζί πολυτελείας. Η μόνη του πολυτέλεια είναι η ωραιότερη θέα στην καλντέρα της Σαντορίνης, απ’ άκρη σ’ άκρη. Είναι ένα ταβερνείο παλαιάς κοπής, ρομαντικό, απ’ αυτά που μας λείπουν και τα νοσταλγούμε. Με το που φτάσαμε στη Θηρασιά, μπήκαμε στο μαγαζί, ενημερώσαμε για την άφιξή μας και πως θα επιστρέφαμε σε καμιά ώρα, αφήσαμε στο ψυγείο να κρυώνουν δύο μπουκάλια Σαντορίνη προπέρσινη, που τα είχαμε φέρει μαζί, και φύγαμε με το τζιπ για σαφάρι στο νησί. Όταν επιστρέψαμε στη Ρίβα, ο κυρ Νίκος κρατούσε τον δίσκο του γεμάτο για το τραπέζι με τους τουρίστες που είχαν φτάσει με τη μεσημεριανή λάντζα, μας έγνεψε να καθίσουμε και μας είπε πως θα μας έφερνε γρήγορα την παραγγελία μας, να μην ανησυχούμε.
Στην κουζίνα μαγειρεύει κυρίως η κυρία Άννα, η γυναίκα του, αλλά, ομολογουμένως, ο σταρ του μαγαζιού είναι ο ίδιος ο κυρ Νίκος. Πρώτα μας έφερε την ντόπια φάβα με φρεσκοκομμένα, ζεματισμένα φύλλα κάππαρης και κρεμμύδι λεπτοκομμένο σαν ρυζάκι, και μια καταπράσινη ομελέτα με «σποράγκα» (σπαράγγια) και αυγά από του Βαγγέλη. «Το ζουμί από τα σποράγκα το πίνω με λίγο πιπέρι, γιατί κάνει καλό στον προστάτη», μας λέει. Σε λίγο ήρθε και μία μερίδα παπουτσάκια γλύκα, μελωμένα, από τα νοστιμότερα που έχω φάει ποτέ – «κάνουμε ένα ταψάκι με 8 μερίδες όλες κι όλες, για να μην περισσεύουν και τα πετάμε», εξηγεί. Στο τέλος μάς σέρβιρε στιφάδο με αγριοκούνελο από τα Χριστιανά – ηφαιστειογενείς βραχονησίδες. Γλείψαμε και τα κόκαλα. «Εμείς πάντα κοιτούσαμε να ξανάρθει ο κόσμος στο μαγαζί μας, γι’ αυτό και φροντίζαμε την ποιότητα. Δεν είμαστε μαγαζί τουριστικό, δουλεύουμε κυρίως με παλιούς πελάτες, φίλους πια, που έρχονται με τις λάντζες από τη Σαντορίνη», τονίζει. Θα μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες εκεί. Σηκώθηκα απρόθυμα, γιατί είδα την παντόφλα να φουντάρει την άγκυρα. «Δες εδώ», λέει πριν φύγουμε και μας δείχνει μια λεκάνη γεμάτη γόπες σπαρταριστές, που τις έχει πιάσει «εδώ, μπροστά από το μαγαζί». Τις ζηλέψαμε. Φορτωθήκαμε τα backpacks και, όπως ήμασταν όρθιοι, μας μπούκωσε με μελιτίνια ψημένα στο φουρνάκι, στα ξύλα της αμπελιάς. Δεν το ονειρεύτηκα, υπάρχει και είναι εκεί για όσους θέλουν να κοιτάξουν τη Σαντορίνη από μια άλλη οπτική γωνία.
→ Αγκίστρι, Ρίβα, Θηρασιά, Σαντορίνη, Τ/22860-29084. Τηλεφωνικά δέχονται ειδικές παραγγελίες σε ποσότητες και είδη φαγητού, ενώ κάνουν
και ντελίβερι σε όλη τη Θηρασιά. Κόστος 20 ευρώ/άτομο χωρίς τα ποτά.
Για την πρόσβαση στη Θηρασιά υπάρχουν καθημερινά και τακτικά δρομολόγια από το Αμμούδι και το λιμάνι του Αθηνιού.