«Γιατί όλη την ώρα θέλεις να πηγαίνουμε για βόλτα στον Πειραιά;» ρωτάει ένας φίλος. «Γιατί η θάλασσα του Πειραιά απ’ όλες είναι η πιο γλυκιά», του απαντάω. Τα πρόσωπά μας παίρνουν εκείνη την ξινίλα που συνοδεύει ένα κρυόπλαστο αστείο. Παρκάρει έξω απ’ το πάρκο στο ΣΕΦ. Εκεί, τα ξύλινα δοκάρια ενός μπαρ που κατέβασε ρολά καλύπτουν το πεζοδρόμιο. Κερδίζει τον τίτλο του «πειραιώτικου ναρκοπεδίου» με τόσες σκουριασμένες πρόκες. Ακριβώς από πίσω, το Μικρολίμανο έχει «χειρουργηθεί» αρχιτεκτονικά. Η μικρή μέριμνα για το πράσινο προκαλεί ανησυχία. Οι χώροι πρασίνου δεν ορίζονται μόνο με λουλούδια σε παρτέρια ή εντυπωσιακά δέντρα, αλλά με τις ανάσες δροσιάς που προσφέρουν στο κέντρο μιας πόλης, μιας πλατείας, ακόμα και σε μια ακτή.
«Μην κάνεις κάνα καρφί και ρίξεις την μπάλα στον γκρεμό». Πού και να μην της το ’λεγε λίγα δευτερόλεπτα πριν, όταν τη «μυρίστηκε» με τα δυνατά σερβίς στο βόλεϊ που έστησαν εκείνα τα κορίτσια, στην αυλή ενός σχολείου. Η μπάλα χοροπηδάει στον γκρεμό της Καστέλλας και προσγειώνεται σε ένα γήπεδο τένις κάτω στα Βοτσαλάκια. Η θάλασσα ζέχνει σαν σάπια μαγιονέζα. Ας τολμήσει κανείς να κολυμπήσει απέναντι στο «νησάκι του Παρασκευά». Σαρωνικός-Θερμαϊκός, σημειώσατε Χ. Ιερόσυλη άποψη, αλλά, για να απαντηθεί και η εναρκτήρια ερώτηση, ο Πειραιάς κουβαλάει αύρα Θεσσαλονίκης. Έχει τη θάλασσα να σκάει. Εδώ κερδίζει την Αθήνα σε προτίμηση.
Ένα ζευγάρι σκαρφαλώνει στον πύργο ενός ναυαγοσώστη με sleeping bags, μπουκάλια και ποπ κορν. Έχουν θέα την οθόνη του θερινού σινεμά. «Τι ταινία θα δείτε;» τους ρωτάει ο φίλος μου. «Έχει σημασία;». Καμία. Αναχώρηση. Τη συνοδεύουν ήχοι από πολεμικά αεροπλάνα σε Dolby Surround. Το αμάξι περνάει έξω από το Νιάρχος. Λέιζερ στραμμένα στον ουρανό και drones να παίρνουν φουτουριστικά σχήματα. Η μουσική δείχνει τον δρόμο, ο ηλεκτρονικός ήχος δίνει τον ρυθμό. Είναι κρίμα να μην τον ακολουθήσουμε καλοκαιριάτικα.
Στο φεστιβάλ του Γκλαστονμπέρι, η Ολίβια Ροντρίγκο και η Λίλι Άλεν αφιέρωσαν από κοινού ένα τραγούδι και μερικά υψωμένα δάχτυλα στους δικαστές Σάμουελ Αλίτο, Κλάρενς Τόμας, Νιλ Γκόρσατς, Έιμι Κόνετ Μπάρετ και Μπρετ Κάβανο που ανέτρεψαν την απόφαση Roe v. Wade, κρίνοντας πως δεν υπάρχει συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση. Τα μέσα ενημέρωσης και η τηλεόραση προειδοποιούσαν. Σε επεισόδιο του ΒοJack Horseman, υπάρχει ένα «πολυσύνθετο πάνελ λευκών αντρών με παπιγιόν που μιλούν για την άμβλωση». Στο επεισόδιο με θέμα τις εκτρώσεις (abortion-episode) του σατιρικού Veep, ο χαρακτήρας της Τζούλια Λούις-Ντρέιφους λέει κάτι σωστό: «Αν οι άντρες έμεναν έγκυοι, θα μπορούσαν να κάνουν άμβλωση στα ΑΤΜ». Μια απορία μόνο. Γιατί το πισωγύρισμα μισό αιώνα πίσω φαντάζει τόσο δελεαστική επιλογή για κάποιους ανθρώπους;