ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ο ζωγράφος Ανδρέας Βουρλούμης (1910-1999) έκλεινε την πόρτα του σπιτιού του στο Κολωνάκι και περπατούσε μέχρι το ατελιέ του στο Παγκράτι. Στη διαδρομή κρατούσε πάντα ένα σημειωματάριο και στις σελίδες του κατέγραφε με μολύβι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, φιγούρες ή ό,τι άλλο συνόψιζε στα μάτια του την καθημερινότητα της Αθήνας. Πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, η εγγονή του, φωτογράφος Ειρήνη Βουρλούμη, αντέγραψε τη συνήθεια του παππού της και ξεκίνησε τις βόλτες στις γειτονιές και στα σοκάκια του κέντρου, προσπαθώντας να αποτυπώσει με το δικό της βλέμμα την ατμόσφαιρα της πόλης. Την πρώτη της κάμερα, μια παλιά Minolta, της την είχε χαρίσει εκείνος, όταν έφευγε για σπουδές κοινωνιολογίας στην Αμερική. «Είχε ένστικτο, έβλεπε κάτι σ’ εμένα που εγώ ακόμη δεν ήξερα». Με αφορμή αυτούς τους περιπάτους, γεννήθηκε η ιδέα ενός διαλόγου με τον πρόγονό της μέσα από εικόνες. «Ήξερα τι έψαχνα», λέει. «Τραβούσα τις δικές μου φωτογραφίες και έπειτα ανέτρεχα στο δικό του ψηφιοποιημένο αρχείο –περισσότερα από 5.000 ζωγραφικά έργα– και έβλεπα ποιες λήψεις ταίριαζαν με τους δικούς του πίνακες. Η έκθεση Στον ίδιο χώρο μάς προτείνει 32 ζεύγη έργων, φωτογραφικών και ζωγραφικών, που τα διαπνέει η ίδια αγάπη για την Αθήνα.
INFO
Έως 30/10, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, λεωφόρος Καλλιρρόης και Α. Φραντζή, emst.gr