Ήταν ένα ζεστό βραδάκι του Ιουνίου που ο ήλιος δεν αποφάσιζε να δύσει και απολάμβανε το θέαμα της πολύβουης παραλιακής Λεωφόρου Νίκης στη Θεσσαλονίκη. Περιπατητές, ποδηλάτες, θαμώνες αραχτοί στα καφέ, να διακρίνονται στο μεγάλο κάδρο του Θερμαϊκού.
Στον αριθμό 5, μια θρυλική πόρτα ανοίγει ξανά μετά από σχεδόν 30 χρόνια σιωπής: Όλυμπος Νάουσα! Αντιγράφω τα λόγια του Γιάννη Παπαδημητρίου από το «Κ»: «Ένα αστικό εστιατόριο με προσιτές τιμές, που χρησιμοποιεί αγνά υλικά, κάτι που επιβεβαιώνει και η βράβευση για την ποιότητά του από την Ένωση Καλοφαγάδων Παρισιού το 1961, συνδέεται με την κοινωνική και επιχειρηματική ζωή της πόλης, φιλοξενεί διάσημες προσωπικότητες, όπως οι Ελευθέριος Βενιζέλος και Ζισκάρ ντ’ Εστέν, και μεγαλώνει τη φήμη του μέρα με τη μέρα». Ήταν αναμενόμενο η οικογένεια Κωνσταντίνου Μπουτάρη να επιλέξει αυτό ακριβώς το εστιατόριο για να καλέσει τους Θεσσαλονικείς φίλους της σε μια ιδιαίτερη βραδιά να δοκιμάσουν μαζί σπάνια και εκλεκτά κρασιά.
Μπήκα με ιδιαίτερη συγκίνηση στον χώρο, μια και είχα κι εγώ τις δικές μου αναμνήσεις, όταν παιδάκι είχα γευματίσει εδώ με τη μητέρα και την αδελφή μου, στο πρώτο ταξίδι μας στη Θεσσαλονίκη. Ήταν όλοι εκεί. Ο Κωνσταντίνος και η Νίκη, η Λένια και η αγαπημένη μου Μαρίνα, χαρούμενοι και λαμπεροί. Λευκό γράμμα, το τελευταίο δημιούργημα της εταιρείας, Ασύρτικο, Sauvignon blanc, Μαλαγουζιά, καλοκαιρινό, νεανικό, προκλητικό, μας καλωσορίζει παγωμένο. Στο βάθος της αίθουσας, ο γενικός διευθυντής της Boutari και πρόεδρος του ΣΕΟ, οινολόγος δρ Γιάννης Βογιατζής, μεταγγίζει με ευλάβεια τρίλιτρα μπουκάλια Νάουσας του 1994 σε καράφες. «Σε κανέναν δεν εμπιστεύομαι τις μεταγγίσεις τόσο παλιών πολύτιμων κρασιών!» απαντά κοφτά στην ερώτησή μου αν αυτό περιλαμβάνεται στα καθήκοντα ενός CEO.
Όμως, πριν φτάσουμε στη Νάουσα, σειρά έχουν το θαυμάσιο Μοσχοφίλερο Cuvée special 2021, που αποδεικνύει γιατί αυτή η ποικιλία βρίσκεται πάντα πρώτη στις προτιμήσεις. Η Σαντορίνη του 2021 μας ταξιδεύει στα ηφαιστειακά εδάφη του θηραϊκού αμπελώνα και ξαναγυρίζουμε στη Μακεδονία με ένα ροζέ Ξινόμαυρο, τον κομψό ανθικό Δίανθο με τη σούπερ οξύτητα και τις χαριτωμένες «ροζ» τανίνες. Σταθήκαμε προσοχή στη Νάουσα 1994! Ένα κρασί σχεδόν 30 ετών, που κρατάει τον ποικιλιακό του χαρακτήρα όμορφα υπογραμμισμένο από τα χρόνια που πέρασαν και τελειώνει με μια μακρά, ιδιαίτερα ευχάριστη, νοσταλγική θα έλεγα, επίγευση. Το δείπνο έκλεισε με μια έκπληξη: Vinsanto Παλαιωμένο Εσοδεία 1988 από το Τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης, με οινολόγο τον δρα Γιάννη Βογιατζή, που με καμάρι μάς το παρουσίασε και αυτή τη φορά. Συμπυκνωμένη γεύση για ρέκτες!
Έφυγα γεμάτη όμορφες εντυπώσεις, από τα κρασιά, τους Μπουτάρηδες, τον Γιάννη Βογιατζή και την αεικίνητη Σοφία Αποστολάκη, που χωρίς αυτήν τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο.