Έχετε ακούσει ποτέ για τα πάρκα γραφείων; Σίγουρα θα έχετε προσέξει στις παρυφές των μεγάλων πόλεων, πλάι σε πλατιές οδικές αρτηρίες.
Πολλές φορές αναφέρονται ως βιομηχανικά πάρκα, αλλά στην ουσία αποτελούνται από συγκροτήματα γραφείων, στα οποία στεγάζονται διάφορες επιχειρήσεις ή έχουν στην πρόσοψή τεράστια πανό που γράφουν «Ενοικιάζεται», συνοδευόμενα από το τηλέφωνο ενός μεσιτικού γραφείου.
Ο κανόνας θέλει αυτά τα γραφεία να έχουν καλή πρόσβαση σε μέσα μεταφοράς, παρά την απόστασή τους από τις αστικές περιοχές, και να διαθέτουν μειωμένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε βιομηχανικές περιοχές. Η επιβεβαίωση του κανόνα διαφέρει ανάλογα με την χώρα. Ωστόσο, από τότε που ξέσπασε η πανδημία του COVID-19, αυτά τα γραφεία θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν ως «εργασιακοί χώροι για ζόμπι», όπως αναφέρουν οι New York Times.
Στην Αμερική, τα πάρκα γραφείων ανεγέρθηκαν ανάμεσα στη δεκαετία του 1960 και το 1980, αλλά πάντοτε αντιμετώπιζαν προβλήματα, καθώς η ηλικιακή ομάδα των millenials προτιμούσαν κάτι πιο αστικό, με πεζοδρόμια και κόσμο στο περιβάλλον, όπου θα μπορούσαν καθημερινά να γευματίζουν το μεσημεριανό τους σε διαφορετική τοποθεσία. Η εξ αποστάσεως εργασία όμως ήρθε να αποτελειώσει την ύπαρξή τους.
Η επιλογή της τοποθεσίας των πάρκων γραφείων, στα περίχωρα των πόλεων, σηματοδοτούσε ήδη μια απομόνωση. Το εντυπωσιακό design αυτών των κτιρίων δεν ήταν αρκετό για να προσελκύσει τους εργαζόμενους των εταιρειών. Άραγε, ποιος θα ήθελε να δουλέψει οκτώ ώρες σε ένα γραφείο και ταυτόχρονα να ξοδεύει αρκετό χρόνο και χρήματα στην μετακίνησή του από και προς τον χώρο εργασίας;
Η παρακμή των χώρων εργασίας οφείλεται κυρίως στους παραπάνω λόγους, αλλά αντικατοπτρίζει και την κατάρρευση της κυρίαρχης άποψης για το πού πρέπει οι Αμερικάνοι να δουλεύουν, πώς πρέπει να μοιάζει το γραφείο και το πώς τα γύρω προάστια να ενσωματωθούν σε αυτά.
Η κτηματομεσιτική εταιρία Jones Lang LaSalle εκτιμάει πως το 57% τέτοιων χώρων σε εθνικό επίπεδο είναι τόσο παλιό που είναι λειτουργικά απαρχαιωμένο. H Έμιλι Μπάτζερ, δημοσιογράφος των NYT, παρατηρεί το εξής. «Ενώ κάποια από τα πάρκα γραφείων πιθανόν να ανακαινιστούν και να χρησιμοποιηθούν ξανά ως γραφεία, άλλες τοποθεσίες μπορεί να αποκτήσουν μια καινούργια χρήση, ριζικά διαφορετική από την προηγούμενη: σχολεία, κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων, μπλοκ διαμερισμάτων, πάρκα και αποθήκες».
Τα τεράστια ίχνη που φανερώνουν την παλαιότητά τους προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία για ανάπλαση με ποικίλες χρήσεις και ανέσεις, ειδικότερα σε μια περίοδο που η χώρα μαστίζεται από μια στεγαστική κρίση εθνικής εμβέλειας. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης εντοπίζεται στην εκτόξευση των ενοικίων για εκατομμύρια Αμερικανών και στη νέα γενιά που αμφιβάλλει για τη βιωσιμότητα της επένδυσης σε μία κατοικία.
Η Μπάτζερ επισημαίνει το πόσο ακριβό είναι να χτιστούν ξανά κατοικίες που μπορούν να στεγάσουν έναν σημαντικό αριθμό οικογενειών, αλλά η γη που χρησιμοποιείται τώρα για προαστιακούς χώρους στάθμευσης είναι φθηνή, οπότε οι οικονομικές συνθήκες συνεπικουρούν στο χτίσιμό τους. Απαραίτητη προϋπόθεση οι πολιτικοί, αν και εφόσον επιθυμούν να βοηθήσουν με το να επιτρέψουν πολιτικές που δεν θα απαγορέψουν την εκ νέου χρήση των γραφείων με μια διαφορετική λειτουργία.
Με στοιχεία από τους New York Times