Αποκαρωμένοι από την αθηναϊκή ζέστη, συρθήκαμε ως την Πραξιτέλους, στο πεζοδρομημένο τραπέζιο όπου έχει τα τραπέζια του το Gastone. Μία το μεσημέρι, Τρίτη, κίνηση, τα μαγαζιά τριγύρω ανοιχτά. Τι ωραίο το κέντρο! Να κατεβαίνετε στο κέντρο, να πηγαίνετε στα εμπορικά μαγαζιά του, αν φύγουν αυτοί οι ζωτικοί χυμοί από τις αρτηρίες του, τη βάψαμε, θα γίνει ένα λούνα παρκ για foodies και τουρίστες. Την ώρα αυτή, το Gastone καθάριζε τα τραπέζια του, έβαζε σουπλά, μαχαιροπίρουνα, ποτήρια. Πρώτοι πελάτες, κάναμε σεφτέ. Η δροσιά από τα πλατάνια, τις κουτσουπιές και τη λεύκα και ένα ψιλό αεράκι από τους τρεις δρόμους που πλαισιώνουν τη σούδα αυτή, Πραξιτέλους, Ευριπίδου, Αγίου Μάρκου, δικαίωσε την επιλογή. Και όταν ο ήλιος γύρισε και μας βρήκε, και σε κάθε αλλαγή, το προσωπικό εκεί: έβαλαν ανεμιστήρα, έφεραν και άνοιξαν μια μεγάλη ομπρέλα, την πήγαν πιο δω, πιο κει.
Είχα καιρό να πάω στο Gastone. Έγραφα πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, όταν πρωτοάνοιξε, σε αυτήν εδώ τη σελίδα: «Το Γκαστόνε μού θυμίζει τη λαχταριστή αυθάδεια του λονδρέζικου St. John. Θα γίνει μια σκέπη στο κέντρο». Και έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο συνέβη. Στο τρίωρο που ήμασταν εκεί, ήρθαν φίλοι του Ζουρνατζή, του αρχηγού του μαγαζιού, πελάτες που έγιναν φίλοι, πελάτες που περνούσαν καλά. Έχει όλα τα υλικά για να γίνει στέκι το Gastone. Είναι προσγειωμένο, είναι νόστιμο και χαλαρό, έχει αυτό το επιμελώς ατημέλητο που ασκεί μαγνητική έλξη. Και είναι ουσιωδώς γκουρμέ, χωρίς να το νοιάζει να φαίνεται γκουρμέ. Δεν ξιπάζεται, δεν κάνουν φιγούρα τα πιάτα, είναι στην εσωτερική λογική του η αναζήτηση και η ανάδειξη της ποιοτικής πρώτης ύλης, η απλότητα, η καθαρότητα των γεύσεων.
Δείτε τώρα τι έγινε την Τρίτη με εμάς: μας είπαν ότι έχουν μπατάλες, αυτές τις άχαρες, μεγάλες, κακομούτσουνες ντομάτες της Βραυρώνας. Βαριές, σαρκώδεις, με πυκνή ντοματένια νοστιμιά, ένα κορυφαίο προϊόν της αττικής γης, από τα κορυφαία όλης της χώρας. Είναι η εποχή τους τώρα. Τις φτιάχνουν σαλάτα με διάφορα, εμείς τις ζητήσαμε με τα ελάχιστα. Ευελιξία: μας τις έφεραν σε πιατέλα, κομμένες ροδέλες, ωραία αλατισμένες, με λίγο ξερό κρεμμύδι και ελάχιστα φύλλα φρέσκο θυμάρι. Σε μια πλημμύρα από πικάντικο ελαιόλαδο. Αν αυτό δεν είναι γκουρμέ, δεν ξέρω τι είναι. Συμπληρώσαμε με τα ωραία χειροποίητα αλλαντικά τους. Μοναδικά στο είδος τους. Ένα ωραίο φιλετάκι (teres major) από ελληνικό βοδινό. Ένα πιατάκι τραγανή γουρουνοπούλα.
Κρασί, μπίρες και ένα κοκτέιλ στο τέλος μαζί με παγωτό φιστίκι. Η ώρα πέρασε, πήραμε τον δρόμο για το σπίτι. Ένα ωραίο αθηναϊκό στέκι θα μας περιμένει ξανά.
Πραξιτέλους 43, Αθήνα, Τ/210-3211455. Ανοιχτά καθημερινά από τη 1 μ.μ. Κόστος: περίπου 25 ευρώ/άτομο χωρίς ποτά (ανάλογα με τη διάθεση κατανάλωσης).