Οι σειρές που «ένωσαν» τον κόσμο
Στην εποχή του streaming είναι σχετικά εύκολο για μια σειρά να γίνει παγκόσμιο φαινόμενο. Είτε το αξίζει (Stranger Things, Ted Lasso, Casa de Papel, The Queen’s Gambit) είτε όχι (εσένα κοιτάζω, Squid Game). Πιο πριν τα πράγματα ήταν σαφώς πιο δύσκολα. Χρειαζόταν π.χ. να βρεθείς ναυαγός σε ένα μυστηριώδες τροπικό νησί γεμάτο τέρατα (Lost), να διαθέτεις αψεγάδιαστο στιλ και αισθητική (Mad Men), να ψάξεις να βρεις τον πλέον ευφάνταστο τρόπο να αποδράσεις από τη φυλακή (Prison Break), να σου ανήκει μια έπαυλη στην αγγλική εξοχή γεμάτη υπηρέτες (Downton Abbey) ή να συμπεριλάβεις στην εξίσωση σιδερένιους θρόνους, δράκους και white walkers (Game of Thrones).
Οι σειρές που μας έκαναν να γελάσουμε
Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος δεν έχει τα mainstream sitcom σε εκτίμηση. Παρ’ όλα αυτά, όταν είναι σούπερ καλοφτιαγμένα, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις των Modern Family, The Big Bang Theory, Parks and Recreation και 30 Rock, τα «καταβροχθίζει» με χαρά και επί χρόνια. Αν, τώρα, μια σειρά έχει και κάτι πραγματικά ιδιαίτερο να μας δείξει, όπως συμβαίνει με το ανεπανάληπτο «είμαστε όλοι μια ευτυχισμένη οικογένεια» Arrested Development, το χιπστεράδικο Girls της Λένα Ντάνχαμ, το γεμάτο καρδιά Schitt’s Creek και το πολιτικοποιημένο one-woman show Veep με την Τζούλια Λούις-Ντρέιφους, τότε μετατρέπεται σε all time classic. Ειδική αναφορά στην υπέροχη σάτιρα του κόσμου της τεχνολογίας ονόματι Silicon Valley, την επιτομή του βέβηλου χιούμορ που μοιράζονται τα διαχρονικά υποτιμημένα It’s Always Sunny in Philadelphia και The League, το «τι πραγματικά συμβαίνει στον ινδιάνικο καταυλισμό» Reservation Dogs (μία από τις καλύτερες σειρές του 2021) και στη μοναδική περίπτωση του Ρίκι Τζερβέις, κάθε after-Office σειρά του οποίου (Extras, After Life) δικαιούται αυτομάτως μια θέση εδώ.
Τα μόνα animation που χρειάζεσαι
Δεν υπάρχει λόγος να σπαταλήσεις τον χρόνο σου με αντιγραφές του South Park και άλλες animation μετριότητες. Το γεμάτο πόνο και ματαιοδοξία BoJack Horseman του Γουίλ Αρνέτ και η υπέρτατη ανθολογία δυστοπικής φαντασίας Love, Death & Robots είναι υπεραρκετά.
Τα one man show
Υπάρχουν κάποιες σειρές τόσο ανεξίτηλα συνδεδεμένες με τον χαρισματικό πρωταγωνιστή τους, που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τις φανταστούμε καν να υπάρχουν με κάποιον άλλο στη θέση τους. Ένα αξίωμα που de facto ισχύει στις περιπτώσεις του Στιβ Καρέλ στην αμερικανική εκδοχή του The Office, του Χιου Λόρι ως ο «όχι και τόσο φιλικός» γιατρός στο House, του αστυνομικού Ίντρις Έλμπα στο Luther, του serial killer Μάικλ Σ. Χολ στο Dexter (που κέρδισε στο νήμα Hannibal και Bates Motel), του –κατά λάθος ναρκοβαρόνου– Μπράιαν Κράνστον στο Breaking Bad, του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στο Sherlock και φυσικά του Ράμι Μάλεκ στο Mr. Robot. Τελευταίο entry ο Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ ως αγχωμένος σεφ στο Τhe Bear, που όλα δείχνουν ότι είναι η καλύτερη σειρά του 2022.
Οι «ξεπεσμένοι» δημιουργοί
Πόσο εύκολο σου είναι πραγματικά να δεις ξανά το εξαιρετικό House of Cards γνωρίζοντας πλέον τι τρέχει με τον Κέβιν Σπέισι; Ή να γελάσεις με το ιδιοσυγκρασιακό Louie μετά τις κατηγορίες απέναντι στον Λούι Σ.Κ.; Στην ίδια υποκατηγορία ανήκει και το Californication του Ντέιβιντ Ντουκόβνι. Όχι για νομικούς λόγους, αλλά για τον τόσο μη #Metoo τρόπο που αντιμετωπίζει το γυναικείο φύλο.
Εκείνες που θα έπαιρνα μαζί μου αν ήμουν ναυαγός σε ένα τροπικό νησί
Κάποιες σειρές τις εκτιμάς, αλλά δεν τις αγαπάς, άλλες τις ερωτεύεσαι και μετά τις βαριέσαι και μετά υπάρχουν εκείνες, οι λίγες, οι εκλεκτές, που περιμένεις να μεγαλώσει το παιδί σου για να τις δείτε ξανά μαζί. Οι top of the top, τουλάχιστον για σένα. Εκεί που, στη δική μου περίπτωση, ανήκει το βιτριολικό Succession, το «τι συμβαίνει πραγματικά στο μυαλό ενός serial killer» Mindhunter και η ελεγεία των Narcos (τόσο το σκέτο όσο και οι τρεις σεζόν στο Μεξικό). Κορυφαία όλων συνεχίζω να θεωρώ το «μια οικογενειακή συμμορία στην Αγγλία των ’30s» Peaky Blinders. Γιατί, στο τέλος της ημέρας, η οικογένεια είναι το μόνο που έχει σημασία.
Εκείνες που δεν χωρούν πουθενά
Κάποιες σειρές (The Americans, Homeland, Friday Night Lights, The Handmaid’s Tale) ομολογώ ότι δεν κατάφερα ποτέ να τις δω ως το τέλος. Άλλες (True Detective, Fargo) με κούρασαν, γιατί κάθε σεζόν τους δεν ήταν τελικά ίσης αξίας. Και, τέλος, υπάρχουν εκείνες που λάτρεψα (Boardwalk Empire, Battlestar Galactica, Normal People, Black Mirror, Chernobyl, The Night of) αλλά που πολύ απλά δεν μου χώρεσαν σε καμία από τις παραπάνω λίστες. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αξίζουν μια θέση εδώ.
Ο νόμος του Τζόρνταν
Δεν είναι τυχαίο ότι το The Last Dance είναι το μοναδικό ντοκιμαντέρ που βρίσκεται εντός λίστας. Γιατί η προνομιακή αυτή backstage ματιά στους Chicago Bulls των ’90s απέδειξε ότι ο Μάικλ Τζόρνταν είναι GOAT και στο τηλεοπτικό παρκέ.