Κοίτα την εικόνα προσεκτικά. Θα παρατηρήσεις ότι ένα μέλος των Brockhampton φοράει μπλουζάκι Τhe Smiths. Δεν είναι κάτι που περιμένεις από τα μέλη ενός χιπ χοπ συγκροτήματος. Σου λέει, όμως, όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις γι’ αυτή την κολεκτίβα από το Τέξας, που με έναν συνδυασμό DIY πνεύματος και φιλοδοξίας έφτιαξε ελεύθερο, άναρχο, απρόβλεπτο χιπ χοπ. Αν μιλάω σε αόριστο χρόνο γι’ αυτούς, είναι επειδή ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Το νέο άλμπουμ The Family είναι και το τελευταίο τους, με τη διαφορά ότι μία μέρα μετά έβγαλαν έναν ακόμα δίσκο-έκπληξη, σαν δώρο αποχωρισμού για τους φαν. Το The Family ξεχωρίζει τόσο για τις απρόσμενες στιγμές του (προσωπικά λάτρεψα το κιθαριστικό Any way you want me), όσο και για κομμάτια όπως το Good time, που θυμίζει πρώιμο Kάνιε Γουέστ. Ουσιαστικά, ο Κάνιε αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η κολεκτίβα: Πίσω στο 2012, ο 14χρονος τότε Κέβιν Άμπστρακτ μπήκε στο φόρουμ θαυμαστών KanyeToThe και έκανε μια απλή ερώτηση: «Ψήνεται κανείς να κάνει συγκρότημα;». Του απάντησαν πάνω από 30 άτομα. Η πρώτη σελίδα της ιστορίας του γκρουπ είχε γραφτεί. «Καθώς η δισκογραφία του Κάνιε Γουέστ μετατρέπεται σε δοχείο για τις δημόσιες ψυχολογικές του καταρρεύσεις», σχολιάζει εύστοχα ο κριτικός του Pitchfork, «ο φόρος τιμής των Brockhampton επισημαίνει την απήχηση που είχαν οι καλύτερες δουλειές του». Στα τελευταία δευτερόλεπτα του The Family ακούγεται η φράση «it’s solo time!». Ύστερα γέλια και ύστερα μια φωνή σαν στρουμφάκι σε λόγια αποχαιρετιστήρια. Η αυλαία για τους Brockhampton πέφτει με έναν συνδυασμό δράματος και κωμωδίας, αφήνοντας έναν πολύ καλό δίσκο.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Shame – Drunk Tank Pink (2021)
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠΣου έλειψαν οι Shame; Εν αναμονή της συναυλίας τους στην Αθήνα (9/12) αλλά και του νέου άλμπουμ που έρχεται τον Φλεβάρη, ακούμε ξανά τον δεύτερο δίσκο τους. Bρετανικό ποστ πανκ της εποχής μας, συγχισμένο και άγριο, από μια μπάντα που, αν καταφέρει να συγκεντρωθεί λίγο σε επίπεδο συνθέσεων, πέρα από παρόν θα έχει και μέλλον.