«Τα καλά μαγαζιά είναι χάδια», λέει ο εκλεκτός συνάδελφος Άγγελος Ρέντουλας. Ομολογώ πως είναι ο πιο πετυχημένος χαρακτηρισμός που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό.
Τον δανείζομαι λοιπόν και, ποιητική αδεία, κάνω τις δικές μου παραλλαγές. Αν τα καλά εστιατόρια είναι χάδια, τα καλά ξενοδοχεία είναι αγκαλιές. Χάδια και αγκαλιές μαζί, όταν, εκτός από το να σε νανουρίζουν, σε κακομαθαίνουν και γαστρονομικά. Για ένα τέτοιο ξενοδοχείο θα σας μιλήσω σήμερα. Ομολογώ ότι αμφιταλαντεύτηκα πολύ ανάμεσα στο να το κρατήσω επτασφράγιστο μυστικό, για μένα και τους στενούς μου φίλους, ή να το μοιραστώ μαζί σας. Ύστερα όμως από 1.000 και βάλε τεύχη που συνομιλούμε μέσα από αυτή τη σελίδα, αν εσείς δεν ανήκετε στους στενούς μου φίλους, ποιος ανήκει τότε;
Ελάτε λοιπόν, φορέστε μπότες, μπουφάν, σκούφους, γάντια, κασκόλ και ξεκινάμε για τον Όλυμπο. Στα 850 μ., σε ένα μοναδικού κάλλους τοπίο, φτάνουμε στον προορισμό μας, στον Άγιο Δημήτριο, ανάμεσα στον Όλυμπο και στα Πιέρια όρη. Εκεί, στην καρδιά του χωριού, το ξενοδοχείο Δημάτης ανοίγει την πόρτα του και μας κλείνει στην αγκαλιά του, προσφέροντας υπέροχες γεύσεις και τους θησαυρούς που κρύβει στην κάβα του.
Στην υποδοχή, η Έλενα Δημάτη μάς σκλαβώνει με το ζεστό βλέμμα και το εγκάρδιο, αυθόρμητο χαμόγελό της. «Μην αργήσετε να κατέβετε, το φαγητό είναι έτοιμο», λέει και δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην την ακολουθήσουμε. Στην τραπεζαρία με τα μεγάλα τζάκια, τα λινά κεντητά τραπεζομάντιλα και τη ζεστή ατμόσφαιρα συναντάμε τον πάτερ φαμίλια Λάζαρο Δημάτη, που πήρε στα χέρια του τη γνωστή από το 1928 στην περιοχή ταβέρνα του πατέρα του και δημιούργησε το comfort lux ξενοδοχείο, με σημείο αιχμής το εστιατόριο και την κάβα του. Στην κουζίνα, η Γιώτα Δημάτη κάνει σκόνη πολλούς αστεράτους σεφ. Και ξέρετε γιατί; Έχει δύο μυστικά: χρησιμοποιεί πρώτης ποιότητας, κυρίως τοπικά υλικά και μαγειρεύει με αγάπη και καλοσύνη που περισσεύει στην καρδούλα της.
Ζητήσαμε από τον Λάζαρο να κατέβουμε μαζί στην κάβα του, να διαλέξουμε κρασιά, και ειλικρινά δεν περίμενα να βρεθώ σε αυτό το μεγάλο κελάρι από πέτρα και ξύλο, που φιλοξενεί σε ιδανικές συνθήκες μια μεγάλη συλλογή κρασιών της περιοχής αλλά και ετικέτες από όλη την Ελλάδα, που δεν νομίζω ότι αφήνουν κανέναν δυσαρεστημένο. Δοκιμάσαμε τοπικά. Ενθουσιαστήκαμε με τις δροσερές και τραγανές Κυδωνιές (Sauvignon blanc και Ασύρτικο) της οινοποιίας Χρυσοστόμου, που συνόδευσαν τη φα-ντα-στι-κή πρασόπιτα με φύλλο της Γιώτας, ζυμωμένο με τσάι του βουνού. Η Νύχτα (Βιδιανό Ασύρτικο) του οινοποιού Αποστόλη Κούρτη κέρδισε τις εντυπώσεις με τα μανιτάρια! Όσο για το αγριογούρουνο στη γάστρα, υποκλίθηκε και υποκλιθήκαμε κι εμείς στον Μουσαίο (Ξινόμαυρο-Λημνιώνα) του Χρυσοστόμου. Τελειώνοντας, πραγματικά δεν ξέραμε ποιο από τα λικέρ φρούτων της Γιώτας να διαλέξουμε κι έτσι τα δοκιμάσαμε όλα. Εγώ ψήφισα κράνο και κυδώνι.
Πίσω στα δωμάτιά μας, στις σοφίτες, βρήκαμε ό,τι μπορείς να ονειρευτείς σε ένα ξενοδοχείο βουνού. Τα έλατα ακουμπούσαν στις μπαλκονόπορτες, η ενεργειακή ξυλόσομπα ζέσταινε υπέροχα και το μπάνιο μοσχοβολούσε τσάι του βουνού από τα τοπικά αφρόλουτρα που μας ξετρέλαναν. Τα σούπερ μαλακά κρεβάτια ήταν χάδια και αγκαλιές και ολοκλήρωσαν την ευωχία της εκδρομής μας.
ΙΝFO → dimatis.eu