Λίγο πριν από την εκπνοή του 2022, διάβαζα στον Independent ένα άρθρο για την ανησυχία που προξενεί στους κτηνίατρους η αύξηση του κόστους διατήρησης ενός κατοικιδίου και τις λύσεις που πρότειναν, ώστε να διασφαλιστούν τουλάχιστον τα βασικά, όπως ο εμβολιασμός, οι αποπαρασιτώσεις και οι απαραίτητες τακτικές εξετάσεις. Ξέρετε τώρα, αυτά, τα της κοινής λογικής: «Μην αμελείτε τα εμβόλια, γιατί ρισκάρετε να τα πληρώσετε δεκαπλά στην, αμφιβόλου αποτελέσματος, θεραπεία, μην κάνετε εκπτώσεις στην ποιότητα της τροφής, μην αφήνετε τα ζώα σας χωρίς τσεκ-απ για μεγάλα διαστήματα – ειδικά αν είναι υπερήλικα», τέτοια πράγματα. Ωστόσο, οι επαφές μου με τον κόσμο του εμπορίου αποκαλύπτουν μια πολύ πιο ζοφερή εικόνα, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα.
Οι πωλήσεις των super premium τροφών έχουν καθιζάνει δραστικά. Παιχνίδια, αξεσουάρ και εκπαιδευτικά αντικείμενα έχουν αγγίξει τις μηδενικές πωλήσεις μέσα στο τρίμηνο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου. Οι επισκέψεις στον κτηνίατρο έχουν αραιώσει. Πολύ φοβάμαι ότι το μόνο πράγμα που έχει αυξηθεί είναι οι εγκαταλείψεις – αλλά δεν έχω στοιχεία. Ίσως ευτυχώς.
Και ναι· ακούω ήδη, δειλά δειλά, ψιθύρους για μια μορφή ενίσχυσης στους ιδιοκτήτες κατοικιδίων. Ένα «pet pass» ίσως, που, εκτός από συμβολικό χαρακτήρα, θα καταφέρει και κάτι πιο σπουδαίο. Θα παρακινήσει τους ανθρώπους με αδήλωτα ζώα να τα καταχωρίσουν στη βάση δεδομένων του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για να επιδοτηθούν και αυτό θα είναι ίσως το μεγαλύτερο όφελος για τα ίδια τα ζώα. Θα γνωρίζουμε πλέον πόσα είναι, πού είναι και υπό ποίου τη φροντίδα βρίσκονται.
Αν και δεν υπάρχουν στατιστικές τέτοιου τύπου στη χώρα μας, για τον ευρωπαϊκό μέσο όρο το κόστος ενός σκύλου, για όλη τη διάρκεια της ζωής του, χωρίς να υπολογίσουμε τη δαπάνη της αγοράς του (δεδομένου ότι όλο και περισσότεροι υιοθετούν ζώα χωρίς να καταβάλλουν αμοιβή) έχει πλέον ξεπεράσει τα 35.000 ευρώ. Αντίστοιχα, για μια γάτα, το κόστος υπολογίζεται κάπου γύρω στα 29.000 ευρώ.
Πολλά λεφτά, αν σκεφτείτε ότι ένας σκύλος ή μια γάτα είναι πια η τυπική, μόνιμη συντροφιά των ηλικιωμένων ανθρώπων σε όλο τον δυτικό κόσμο και πως οι περισσότεροι συνταξιούχοι της Δύσης παίρνουν τόσα όσα αρκούν για να βγάλουν τον μήνα με το ζόρι. Ένα pet pass θα συνιστούσε μια χειρονομία αναγνώρισης και συναίσθησης απέναντι σε έναν τεράστιο αριθμό πολιτών και των, άνω του ενός εκατομμυρίου τριακοσίων χιλιάδων, νοικοκυριών στη χώρα μας που κατέχουν τουλάχιστον έναν σκύλο ή μία γάτα.
Και επειδή τα τελευταία χρόνια εμείς οι Έλληνες ξοδεύουμε περί τα διακόσια εκατομμύρια ευρώ ετησίως μόνο για ζωοτροφές, αυτός ο κύκλος εργασιών αξίζει την ίδια στήριξη με όλους τους άλλους, δεδομένου ότι δεκάδες εταιρείες με αξιόλογες σκυλο-γατοτροφές είναι ελληνικές.