«Τελικά, είχαμε περισσότερα κοινά απ’ όσα μπορούσαμε να φανταστούμε. Βρήκαμε η μία στην άλλη έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας, ίδιους προβληματισμούς, την ίδια όρεξη και αγάπη όχι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε, αλλά και για τον τρόπο που θέλουμε να το κάνουμε», μου λένε με μια φωνή η Νάνσυ Μπούκλη και η Τζωρτζίνα Λιώση. Δύο λαμπερά και ταλαντούχα πρόσωπα του ελληνικού θεάτρου, που συναντιούνται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, για να πρωταγωνιστήσουν στο έργο του Ευθύμη Φιλίππου Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα, το οποίο μάλιστα συν-σκηνοθετούν. Συνεργάστηκαν για πρώτη φορά πριν από λίγα χρόνια στο Σκλαβί της Ξένιας Καλογεροπούλου, που σκηνοθέτησε ο Θωμάς Μοσχόπουλος στο Θέατρο Πόρτα, την παράσταση όμως διέκοψε βίαια η έλευση της καραντίνας. «Νιώσαμε εξαρχής μια χημεία μεταξύ μας και, αφού η πανδημία ακύρωσε τόσο ξαφνικά την πρώτη μας επαφή, είπαμε να συναντηθούμε ξανά σε κάτι άλλο», λέει η Τζωρτζίνα, η οποία έσπευσε να δώσει τρία αγαπημένα της βιβλία στη Νάνσυ, όχι αμιγώς θεατρικά, για να δει ποιο θα της άρεσε να ανεβάσουν.
«Το πρώτο που διάβασα ήταν του Φιλίππου και φυσικά δεν πήγα στα άλλα δύο. Είναι ένα κομψοτέχνημα, το διάβασα μονορούφι και αμέσως ένιωσα την ανάγκη να ζωντανέψουμε στη σκηνή τον κόσμο του», λέει η Νάνσυ. Την ίδια ανάγκη είχε νιώσει και η Τζωρτζίνα το μακρινό 2009, τότε που το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στα βιβλιοπωλεία (εκδ. ΜΝΡ). «Εκείνη την περίοδο είχα κάνει μόνο μία δουλειά ως ηθοποιός, σπούδαζα κάτι άλλο, δεν είχα ιδέα αν θα ασχοληθώ τελικά με το επάγγελμα. Παρά ταύτα, όταν διάβασα το κείμενο, είχα πει μέσα μου ότι, ακόμα κι αν δεν γίνω ηθοποιός, θα ήθελα κάποια στιγμή να αφηγηθώ αυτή την ιστορία. Δεν μου αρέσει να βάζω χρονοδιαγράμματα και πιστεύω πως ό,τι είναι να έρθει να σε βρει, θα έρθει στην ώρα του. Ε, λοιπόν, τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να το κάνουμε, μετά από πολλές αναβολές και δυσκολίες, αν σκεφτείς ότι το προετοιμάζουμε σχεδόν δύο χρόνια», λέει η Τζωρτζίνα.
Η δράση εκτυλίσσεται σε απροσδιόριστο χρόνο, μέσα σ’ ένα ζαχαροπλαστείο κάπου στην Αθήνα, όπου δύο άνθρωποι κουβεντιάζουν, δίνοντας όμως την αίσθηση ότι μονολογούν. Έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν, άλλες φορές θυμώνουν, άλλες γελάνε και άλλες σκέφτονται να φύγουν. «Το κοινό παρακολουθεί μια φαινομενικά καθημερινή κουβέντα, εντελώς ανεπιτήδευτη, πολύ αστεία, αλλά σε κάποιες στιγμές πολύ σοκαριστική. Το ενδιαφέρον είναι ότι, όπως υπονοεί και ο τίτλος, αυτή η κουβέντα μπορεί να μη γίνεται μεταξύ δύο ανθρώπων, αλλά να την κάνει ένας άνθρωπος με τον εαυτό του», λέει η Νάνσυ. «Έχει έναν τρυφερό, απλό λόγο, μέσα από τον οποίο –αυτό που καταλαβαίνω εγώ– φαίνεται η ανάγκη που έχουμε πολλές φορές να μιλάμε ακατάπαυστα για διάφορα άσχετα πράγματα, προκειμένου να αποφύγουμε να νιώσουμε ένα συγκεκριμένο συναίσθημα, γιατί μπορεί να πονάει. Ακόμα και έτσι, όμως, έρχονται στην επιφάνεια πολλές μικρές αλήθειες ζωής, στις οποίες κάθε θεατής θα καθρεφτίσει μια δική του εμπειρία», συνεχίζει, με την Τζωρτζίνα να προσθέτει ότι πρόθεση του Φιλίππου είναι ο καθένας να βρει τον εαυτό του στο κείμενο και όχι να ψάξει να βρει «αυτό που θέλει να πει ο ποιητής». «Ο Ευθύμης ήταν τρομερά θετικός και υποστηρικτικός εξαρχής μαζί μας. Δεν μας έδωσε κάποια συμβουλή, γιατί έτσι κι αλλιώς το ίδιο το κείμενο, αυτό που σου φωνάζει είναι να αφεθείς συναισθηματικά, να βρεις τα δικά σου τραύματα, τις δικές σου αναμνήσεις. Η μαγεία αυτού του έργου είναι ότι μπορεί να γίνει πολύ προσωπικό για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά», λέει η Τζωρτζίνα.
Ο χώρος της δημιουργίας
Γεννημένες και οι δύο το 1987, ανήκουν σε μια γενιά που μεγάλωσε μέσα στη δίνη πολλαπλών κρίσεων, επιλέγοντας ένα επάγγελμα που κι αυτό βίωσε και βιώνει τους δικούς του κραδασμούς. «Είμαστε η γενιά που έπρεπε να κάνει με το καλημέρα εκπτώσεις παντού. Στην αρχή δυσκολεύτηκα μέχρι να βρω τα πατήματά μου. Βρέθηκα αντιμέτωπη με καταστάσεις που δεν ευνοούσαν μια υγιή συνεργασία ή μια βιώσιμη συνθήκη. Νομίζω ότι τώρα τα πράγματα έχουν μια προοπτική να καλυτερεύσουν, κι αυτό γιατί, παρότι ακόμα το επάγγελμά μας το χτυπούν πολλά κύματα, υπάρχει μια αίσθηση ομάδας και όχι μονάδας. Πλέον μας ενδιαφέρει το σύνολο και αυτό μόνο μπροστά μπορεί να μας πάει», λέει η Νάνσυ.
«Νομίζω ότι ένας βασικός λόγος για τον οποίο επέλεξα να κάνω αυτή τη δουλειά είναι οι αντιξοότητες μέσα στις οποίες μεγαλώσαμε τα παιδιά της γενιάς μου», προσθέτει η Τζωρτζίνα. «Ζήσαμε τόσο έντονες κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές κρίσεις, που μοιραία στραφήκαμε στον χώρο της δημιουργίας, με την ελπίδα να βρούμε ένα φως που θα καλύψει το σκοτάδι και τις σκιές. Φυσικά ήρθαμε αντιμέτωποι με μια δουλειά που έχει τα δικά της σκοτάδια, τις δικές της ανασφάλειες και δυσκολίες, που είναι γνωστές. Αλλά, επειδή είμαστε από τους επαγγελματίες που προσπαθούν κάθε φορά να δημιουργούν κάτι από το μηδέν, έχουμε το σθένος και τη γνώση για μια αλλαγή. Βλέπω να υπάρχει πλέον αυτό που λέει και η Νάνσυ, ένα κοινό όραμα κόντρα στο όραμα της μονάδας. Βλέπεις φέτος ότι τα θέατρα, μετά την καραντίνα, είναι τα περισσότερα γεμάτα. Αυτό το αίσθημα της αλλαγής που μπορεί να σου μεταδώσει το θέατρο είναι δώρο και ανάγκη για τον άνθρωπο, και νομίζω η γενιά μου γι’ αυτό προσπαθεί, με φροντίδα, αγάπη και ήπιους τόνους».
Παραγωγικότατες, η Τζωρτζίνα πρωταγωνιστεί παράλληλα στην παράσταση Με σιχάθηκα… αλλά και πάλι όχι εντελώς, βασισμένη σε τρία κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, που σκηνοθετεί η Κρίστελ Καπερώνη στο Tempus Verum – Εν Αθήναις, ενώ η Νάνσυ ετοιμάζεται να ξεκινήσει πρόβες για ένα από τα πιο δυνατά θεατρικά γεγονότα της χρονιάς, τον Μισάνθρωπο του Μολιέρου, που θα παρουσιαστεί τον Απρίλιο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με την υπογραφή του διεθνώς αναγνωρισμένου σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν. «Είναι μεγάλη τιμή και χαρά να σε επιλέγει ένας σκηνοθέτης-θρύλος. Ανυπομονώ να αρχίσουμε πρόβες, για να αφεθώ στον κόσμο του», λέει η Νάνσυ. Πέρα από τα θεατρικά τους, έχουν στα σκαριά πολλά και διαφορετικά τηλεοπτικά και κινηματογραφικά πρότζεκτ που θα «τρέξουν» σύντομα, συμφωνώντας ότι η καθημερινότητα για έναν ηθοποιό στην Αθήνα του 2023, αν και μπορεί να είναι φρενήρης, είναι όμως και εξαιρετικά δημιουργική.
ΙΝFO → Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα του Ευθύμη Φιλίππου. Σκηνοθεσία – ερμηνεία: Νάνσυ Μπούκλη, Τζωρτζίνα Λιώση. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου – Δώμα, τηλ. 210-9212900. Προπώληση: viva.gr. Έως 28/03.