Υπήρχαν τρία στοιχεία που έκαναν κατευθείαν ελκυστική τη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Γκόζη από τη στιγμή που έφτασε στα χέρια μου: Πρώτον, ο ίδιος ο συγγραφέας, χάρη στα πρότερα δείγματα γραφής του. Δεύτερον, το όμορφα σχεδιασμένο εξώφυλλο, καθρέφτης της πολύ καλής δουλειάς που γίνεται στις εκδόσεις Ποταμός. Τρίτον, ο τίτλος του βιβλίου, που έχει κάτι μυστήριο, σαν ένα καλό αστείο που σου διαφεύγει: Ζαφείρη, μη φοβάσαι, πάρε μια βέσπα. Η συλλογή έχει έναν επεξηγηματικό (;) υπότιτλο -«Παραμυθητικό παράκουσμα αφηγήσεων και διηγήσεων»-, αλλά πιο χρήσιμο είναι ίσως το τελείωμα της πρώτης ιστορίας, η οποία, αν κάποιος το θέλει, μπορεί να την εκλάβει ως εισαγωγική. Εκεί ο Γκόζης γράφει: «Τάσσομαι αναφανδόν κι εξάπαντος με τους αδύναμους, τους αγωνιστές της ζωής και τους περιθωριακούς. Δεν τους κλείνω συνωμοτικά μόνο το μάτι, αλλά κλίνω και το γόνυ. Τάσσομαι αναφανδόν με το βίωμα». Αυτή η τελευταία φράση, κυρίως, υπογραμμίζει το πνεύμα του βιβλίου. Το βίωμα. Το θεσσαλονικιώτικο βίωμα, αυτή είναι η ταυτότητα των διηγημάτων, μπλεγμένο με το προσωπικό βίωμα του συγγραφέα που θυμάται, παρατηρεί και φαντάζεται με μια γλώσσα γεμάτη εξυπνάδα και καλή διάθεση. Οι μη Θεσσαλονικείς θα χαθούν σε κάποια σημεία (εγώ, δηλαδή, χάθηκα), αλλά το ζητούμενο δεν είναι να βρεις τον δρόμο, αλλά να περιπλανηθείς, να μπεις σε σπίτια, να γνωρίσεις πρόσωπα άγνωστα, να γίνεις μέρος της ιστορίας. Και τότε όλα μοιάζουν οικεία. Ακόμα και αυτή η σύντομη ιστορία που λύνει το αίνιγμα του τίτλου του βιβλίου. Κύριε Γκόζη, το τραγουδάω νύχτα μέρα από μέσα μου.
Ο 74χρονος Χαρούκι Μουρακάμι, όπως ανακοινώθηκε, έχει ολοκληρώσει το καινούργιο του μυθιστόρημα και θα κυκλοφορήσει την άνοιξη στην Ιαπωνία – υποθέτω λίγο αργότερα θα φτάσει και στη χώρα μας. Μετά τη μέτρια υποδοχή του Σκοτώνοντας τον Κομεντατόρε (εκδ. Ψυχογιός), οι φανατικοί μουρακαμιστές περιμένουν με αγωνία.
Ξεκίνησαν οι παραστάσεις (κάθε ΠΣΚ) στο Θέατρο 104 του Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου, σε διασκευή και σκηνοθεσία Κωσταντίνου Ντέλλα. Για την παράσταση ακούω τα καλύτερα, και σίγουρα ξέρω πως, όταν μιλάμε για το Γκιακ, μιλάμε για ένα από τα 5-10 πιο σημαντικά ελληνικά βιβλία του αιώνα μας.
Αύριο Δευτέρα, 13 του μήνα, στο καφέ του Αρχαιολογικού Μουσείου θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για τον Σάμη Γαβριηλίδη, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του. Από τους εκδότες με σημαντικό αποτύπωμα στα ελληνικά γράμματα, αρκεί ο καθένας να ρίξει μια ματιά στη βιβλιοθήκη του. Στις επτά το απόγευμα.