Το 1991, o Βασίλης Σκυλάκος διαμόρφωσε το Δώμα της Αίθουσας Τέχνης Δεσμός σε ένα επιπλωμένο διαμέρισμα έτοιμο να κατοικηθεί. Την επόμενη χρονιά πήγε την ιδέα του ένα βήμα παρακάτω, με την ατομική έκθεση Το χέρι. Εργαστήρι – Παλιατζίδικο, πάλι στον ίδιο χώρο. Η διαφορά ήταν ότι σε αυτό το σκηνοθετημένο περιβάλλον ο καλλιτέχνης ενσωμάτωνε και τον εαυτό του στην εγκατάσταση, αφού βρισκόταν στην γκαλερί καθημερινά, επιτρέποντας στο κοινό να τον δει επί το έργον. «Τέχνη δεν είναι μόνο να δημιουργείς πράγματα, αλλά και να παρατηρείς», υποστήριζε. Ο Βασίλης Σκυλάκος δεν ήταν μόνο ένας συλλέκτης της άχρηστης καθημερινότητας, αλλά και ένας «οξύνους παρατηρητής του αστικού πολιτισμού», όπως εύστοχα σχολιάζει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης και επιμελητής της αναδρομικής έκθεσης Το χέρι. Έργα 1957-1997, που αποκαλύπτει την πολύπλευρη καλλιτεχνική πρακτική του Σκυλάκου, τη σχέση του με διάφορες μεταπολεμικές τάσεις και κινήματα, όπως η anti-art, o νεορεαλισμός, ο νεο-ντανταϊσμός, το kitsch, η ποπ αρτ, και φυσικά υπογραμμίζει την έλξη του προς την ύλη, την επανάχρηση άχρηστων και ευτελών –για άλλους– υλικών. «Με ενδιαφέρει να δώσω ζωή σε ό,τι δεν χρειάζεται πια, να κάνω ορατό ό,τι δεν υπάρχει», δήλωνε.
INFO
Έως 23/04, Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων: Κτίριο Α & Β: Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή, Μεταξουργείο, opanda.gr