Βλέποντας τις φωτογραφίες του Βρετανού Στιβ Ρoλφ, η σκέψη μου δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί σε μια ταινία άρρηκτα συνδεδεμένη με την παιδική ηλικία, που προβλήθηκε κάποιο μεσημέρι Κυριακής στην τηλεόραση. Ήταν οι Τρακαδόροι: μια τετραμελής οικογένεια ύψους δέκα εκατοστών ζούσε κρυφά μέσα στους τοίχους μιας μονοκατοικίας, χτίζοντας το νοικοκυριό της με τα αντικείμενα των ανθρώπων που έμεναν εκεί. «Δεν είμαστε παράσιτα, δεν είμαστε κλέφτες. Απλώς δανειζόμαστε», έλεγε ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Τα μικροσκοπικά ανθρωπάκια του Ρoλφ δεν είναι τρακαδόροι, αλλά η ομοιότητά τους είναι εκπληκτική.
Τα Χριστούγεννα του 2010, στο αγγλικό Γκλόστερ, μια πόλη ανάμεσα στο Μπρίστολ και το Μπέρμιγχαμ, ο Ρολφ, υπάλληλος στην εφορία, ξεκίνησε μάλλον τυχαία να ασχολείται με τη φωτογραφία παίζοντας με τη μηχανή της συζύγου του, η οποία εργαζόταν ως εσωτερική διακοσμήτρια. Τυχαία ανακάλυψε και ένα λεύκωμα με φωτογραφίες δρόμου στις βιτρίνες ενός βιβλιοπωλείου. «Ήταν γεμάτο με μικρά ομοιώματα ανθρώπων και σιδηροδρομικά μοντέλα. Άνοιξε το μυαλό μου», μου λέει. Κάπως έτσι όμως βρήκε κι ένα νέο χόμπι που θα λειτουργούσε ως απόδραση από το εργασιακό του περιβάλλον. Αγόρασε σιδηροδρομικά κιτ, ένα εύκολο όχημα ως προς τη δημιουργία νέων κόσμων, και περπατώντας στους δρόμους του Γκλόστερ, πλάι στους κάδους και τους υπονόμους, σκηνοθέτησε στιγμιότυπα εμπνευσμένα από σκουπίδια, περνώντας μέσα από τις εικόνες του ένα zero waste μήνυμα. Έτσι προέκυψε το λεύκωμα Small World.
Χιούμορ και σκέψη
Ένας αστυνομικός και μια κυρία της μεσοαστικής τάξης αντικρίζουν έναν ξαπλωμένο από το μεθύσι σταρ στο άνοιγμα ενός αλουμινένιου κουτιού μπίρας. Αλλού, δύο αστυνομικοί ψάχνουν τις αιτίες θανάτου ενός παγωτού που έπεσε στον δρόμο – μια έμπνευση από τη σειρά Better Call Saul. Τέτοιου είδους είναι οι βάσεις των ιστοριών που χτίζει ο 52χρονος φωτογράφος με τους «μικρούς ανθρώπους» του. «Η πρόθεση πίσω από το χιούμορ είναι οι εικόνες να προκαλέσουν», παρατηρεί.
Αυτό το φωτογραφικό πρότζεκτ τον ώθησε να παραιτηθεί από τη δουλειά του και να ακολουθήσει τον δρόμο της ευχαρίστησης που του προσφέρει το χόμπι του, το οποίο γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα δημιουργικό επάγγελμα. Η έμπνευση όμως δεν έρχεται πάντα όταν τη ζητάει. «Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες που δεν έχω σκεφτεί μια καλή ιδέα ή τοποθεσία και αυτό κάπως με ενοχλεί», γελάει. Συνήθως όμως τόσο διαρκεί η αναζήτησή του. «Δεν πέφτω απλώς σε αντικείμενα και τοποθετώ τα ανθρωπάκια μου γύρω από αυτά. Υπάρχει σκέψη πίσω από αυτά ή και προσωπικές αναφορές», όπως, για παράδειγμα, η απέχθειά του για τις πίκλες στα μπέργκερ των Μακντόναλντς.
Άλλωστε, τελευταία προσπαθεί να «στήσει» ένα φαστφουντάδικο όπου θα κρέμονται με συνδετήρες φέτες από σέλερι που έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια – ένα σχόλιο πάνω στην κατανάλωση λαχανικών και στον βιγκανισμό. Παρ’ όλα αυτά, δεν αισθάνεται πως οι εικόνες που δημιουργεί προκύπτουν από την ανάγκη του να κάνει κάποιο σχόλιο. «Σκοπός μου είναι να δώσω χαρά. Η νέα γενιά το βρίσκει έξυπνο, οι μεγαλύτεροι το βρίσκουν ξεκαρδιστικό», σχολιάζει.
ΙΝFO
→ Small World του Στιβ Ρολφ. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Trope και απευθύνεται σε όσους και όσες λατρεύουν την τέχνη μικρής κλίμακας. trope.com