Κεφτέδες κλασικοί. Αφράτοι τις περισσότερες φορές, καμιά φορά λίγο πιο σφιχτοί και μια ιδέα αρπαγμένοι, αλλά με αυτό το καλοδεχούμενο, της καθημερινής μαμαδίστικης μαγειρικής νόστιμο άρπαγμα. Δεν είναι και ο κιμάς κάθε μέρα ίδιος… Συκώτι, λουκάνικο δραμινό, πατάτες τηγανητές, φρεσκοκομμένες, έρχονται καυτά καυτά στο τραπέζι, στρέιτ, χωρίς συνοδευτικά και αρτύματα. Σαλάτα ντομάτα, φέτα πελοποννησιακή, καλαβρυτινή αν δεν κάνω λάθος. Φάβα κρέμα, ελιές, σαρδέλες του κουτιού, πικάντικη κεφαλογραβιέρα, καγιανάς. Στα ευπώλητα η περίφημη ομελέτα με κορν μπιφ. Δεν είναι του γούστου μας, αλλά –δεν ξέρω πώς– πάντα καταλήγει στο τραπέζι μας. Για το καλτ του πράγματος μάλλον.
Καλτ θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς και το μαγαζί. Σκηνικό μπακαλοταβέρνας, τσιμεντοπλακάκια φθαρμένα, ένα ψυγείο-αντίκα, μια παλιά ζυγαριά, κιτρινισμένες φωτογραφίες, κονσέρβες, γάλατα ΝΟΥΝΟΥ και κουτιά OΜΟ στοιβαγμένα, με ένα κάποιο στυλιζάρισμα πια, όμως εδώ το στήσιμο ήταν όντως έτσι κάποτε. Ατμόσφαιρα ιδιαίτερη, νοσταλγική, χιλιο-αντιγραμμένη, ένα αόρατο νήμα νιώθεις να σε ενώνει με το συγκινησιακά φορτισμένο παρελθόν μας, τον προσφυγικό χαρακτήρα της γειτονιάς, τη διασκέδαση στις εργατικές συνοικίες της πόλης, ένα μικρό άτυπο μουσείο της λαϊκής εξόδου του κάποτε είναι το «Ειδικόν». Ζωντανό όμως, οι παρέες ακόμα το επιλέγουν για τη μυσταγωγική ατμόσφαιρά του και το ανεπιτήδευτο φαγητό του, για τους λιτούς μεζέδες του.
Πώς να μην έχει έστω μια ιδέα αυθεντικότητας, όταν είναι στα χέρια της ίδιας οικογένειας εδώ και περίπου 100 (!) χρόνια; Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 άνοιξε ως «οινοπαντοπωλείον» από τον Αριστείδη Παπακωνσταντίνου – μαναβομπακάλικο με μια χούφτα τραπέζια και δυο-τρεις μεζέδες για τους περιοίκους. Πάλι Αριστείδης το τρέχει τώρα, ο εγγονός. Και το μαγαζί πια αφιερωμένο στην εστίαση.
Θα ’θελα να ’χε μια χούφτα κρασιά εμφιαλωμένα – θα ήταν πιο γεμάτη, πιο ολοκληρωμένη η εμπειρία. Ομως ακόμα και έτσι, με μπίρες ή κρασί φερμένο από το σπίτι –το ’χουμε κάνει και αυτό– το χαιρόμαστε. Ομονοούν πολλοί που ξενιτεύονται σε αυτή την παλιά γειτονιά στα Ταμπούρια του Πειραιά· προνοήστε για κράτηση τις «μαζικές» μέρες και ώρες. ■
Ψαρών 38 και Σαλαμίνος, Πειραιάς
Τ/210-46.12.674. Ανοιχτά Δευτέρα-Σάββατο
11.00-23.00, Κυριακές κλειστά.
Κόστος: περίπου 10-15 €/άτομο (με μπίρες).