Υπάρχει ζωή πέρα από το (έξυπνο) κινητό μου;

Υπάρχει ζωή πέρα από το (έξυπνο) κινητό μου;

2' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από σχεδόν 12 μήνες, με αφορμή ένα θέμα που ετοίμαζα εκείνες τις ημέρες για το «Κ» σχετικά με τις «new age» διαταραχές, είχα απαντήσει σε ένα επιστημονικό ερωτηματολόγιο το οποίο θα καθόριζε αν πάσχω και σε ποιο βαθμό από nomophobia ή, αλλιώς, από τον φόβο της απώλειας ή αδυναμίας χρήσης του κινητού. 

Η «διάγνωση» που είχα λάβει απαντώντας με λίγο φόβο και πολύ πάθος ήταν «είστε αρκετά συνδεδεμένη με τη συσκευή σας. Ελέγχετε συχνά για ενημερώσεις ενώ περπατάτε στον δρόμο ή μιλάτε σε κάποιον φίλο και συχνά νιώθετε άγχος όταν δεν είστε συνδεδεμένη. Μήπως ήρθε η ώρα για μια ψηφιακή αποτοξίνωση;». 

Ομολογώ ότι τότε δεν την είχα πάρει πολύ στα σοβαρά. Αλλωστε, και τι πείραζε να κοιτάζω πού και πού το κινητό μου την ώρα που περπατώ ή που τρώω; Δεν είναι κρίμα να χάσω ένα τηλεφώνημα; Τι κακό κάνει να ελέγχω τα mails μου ενόσω πίνω καφέ με φίλους ή την ώρα που παίζω με τα παιδιά μου στην παιδική χαρά; Μπορεί να είναι πρόβλημα το να αφήνω ανοιχτό το wifi τη νύχτα, μήπως έρθει κάποιο σημαντικό μήνυμα, ή να ανοίγω δεδομένα όσο είμαι στο αυτοκίνητο για να μη χάσω κάποιο μήνυμα στο viber;

Λίγο καιρό μετά, έτυχε μια εργάσιμη μέρα να ξεχάσω το κινητό μου τηλέφωνο στο σπίτι. Ηταν τρομακτικό το συναίσθημα του πανικού όταν το συνειδητοποίησα, κάπως σαν να είχε ή επρόκειτο να συμβεί κάτι τρομερό, ταυτόχρονα με μια αίσθηση ανασφάλειας για το ότι κάποιοι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να με βρουν ή κάποια μηνύματα θα τα έβλεπα πολύ αργότερα ή θα έμεναν αναπάντητα. Χρειάστηκε αρκετή ώρα μέχρι να συμβιβαστώ με την ιδέα και να απενοχοποιηθώ για το γεγονός ότι για μία μέρα θα έμενα εκτός δικτύου. Ευτυχώς τουλάχιστον, σκεφτόμουν, που δεν μπήκα στον πειρασμό να διασχίσω τη μισή Αθήνα προκειμένου να επιστρέψω στο σπίτι και να το πάρω – έχω φίλους που θα το έκαναν. Ερευνες έχουν δείξει άλλωστε ότι στη Βρετανία ένας στους δύο ανθρώπους βιώνει πανικό, ανασφάλεια, άγχος, ζαλάδα, ακόμα και ταχυπαλμία αν χάσει το κινητό του ή μείνει χωρίς σύνδεση ή μπαταρία. Στις ΗΠΑ, δε, παρεμφερείς έρευνες έδειξαν ότι 6 στους 10 νεαρούς ενηλίκους (19 έως 22 ετών) ασχολούνται με το smartphone τους σχεδόν οκτώ ώρες την ημέρα.

Τις επόμενες εβδομάδες, αργά αλλά σταθερά, μπήκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο «αποτοξίνωσης» από το έξυπνο κινητό μου. Αλλωστε, παρατήρησα, συχνά δυσφορούσα όταν εν μέσω εργασίας ή το βράδυ στο σπίτι άκουγα τον ήχο κλήσης του τηλεφώνου ή τις ειδοποιήσεις των mails. Ηταν μια χρυσή ευκαιρία. Η αθόρυβη λειτουργία και η αποσύνδεση του wifi αποδείχθηκαν χρήσιμοι σύμμαχοι στην διαφύλαξη της οικογενειακής γαλήνης και της πνευματικής ηρεμίας μου. Βέβαια, είχα πολύ δρόμο ακόμα να κάνω μέχρι να φτάσω στο σημείο να μην ελέγχω καν την οθόνη για αναπάντητες κλήσεις και εικονίδια που σήμαιναν νέα mails. ή μηνύματα. Ηταν στιγμές που ένιωθα το κινητό να με «καλεί», να λέει «τσέκαρέ με», περίπου όπως «φωνάζει» το τελευταίο κομμάτι τούρτας που έχει μείνει στο ψυγείο και χρειάζεται να ατσαλώσεις τη θέλησή σου για να μην ανοίξεις την πόρτα και το καταβροχθίσεις.

Σύντομα, εκτός από τα βράδια, smartphone free έγιναν και τα Σαββατοκύριακά μου. Τις περισσότερες ώρες του διημέρου το κινητό μένει καταχωνιασμένο σε μια τσάντα ή μια τσέπη πανωφοριού, χωρίς «φωνή» και δεδομένα. Είναι τόσο απελευθερωτικό να μπορείς να ολοκληρώσεις μια συζήτηση, ένα παιχνίδι, μια αγκαλιά, ένα φιλί χωρίς να σε διακόπτει το ringtone – ακόμα κι αν έχεις φροντίσει να είναι το αγαπημένο σου τραγούδι. Το «πείραμα» προς το παρόν κρίνεται επιτυχημένο. Θέλετε να το δοκιμάσετε;

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή