Ο Δημήτρης Κοντόπουλος δεν είναι ένας ακόμα δημιουργικός σεφ. Τα φαγητά που φτιάχνει στο Scala Vinoteca εμπεριέχουν τις τάσεις της εποχής, είναι δηλαδή μοντέρνα στη σύλληψη, στην επιλογή και στο συνταίριασμα των υλικών, στο στήσιμο, στον «αέρα» γενικώς του πιάτου, όμως έχουν χάρη κλασική και μια ανεπαίσθητη ακόμη ροπή προς την αφαίρεση. Αλλο στοιχείο της μαγειρικής του είναι η αγάπη του για την ισπανική κουζίνα και τις σπανιόλικες «μοντερνιές». Επίσης, αγαπά την ιταλική. Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να επιτύχει ένα τέτοιο μυαλό αν βουτούσε στα εγχώρια γαστρονομικά ύδατα…
Στο ψητό. Δοκιμάσαμε τη σαλάτα με ντοματίνια, μοτσαρέλα και βασιλικό. Απλή, καλοφτιαγμένη, γευστικότατη. Μας εντυπωσίασε μια άλλη σαλάτα, αυτή με τα ωμά και ψητά baby λαχανικά. Ισορροπημένη στις γεύσεις και στις υφές, τα ψησίματα τόσο όσο, το ταίριασμα με τα ωμά έξοχο.
Από τα πρώτα γευτήκαμε αρκετά. Το καλύτερο; Μάλλον το ρολό από λεπτές φέτες αβοκάντο, γεμιστό με ωμό τόνο και καβούρι, συνοδεία σαλατούλας με κινόα και γκρέιπφρουτ και μιας γλυκιάς σάλτσας μανταρινιού. Φινετσάτο πιάτο, αρωματικό, με κόντρες και ενάργεια. Στα ευπώλητα και στα υπερ-φωτογραφημένα, όχι άδικα, ο ελαφρώς καπνιστός πουρές πατάτας με τρούφα, κρόκο αυγού αντί άλλης σάλτσας και φετάκια ζουμερής πάπιας! Λιγότερο επιτυχημένες οι κροκέτες καραβίδας. Τεχνικά άρτιο πιάτο και αρκετά εντυπωσιακά τα συνοδευτικά μαύρα «βότσαλα» (καλά διαβάσατε) από παρμεζάνα και τρούφα, ένα είδος βουτυράτων αλμυρών τρουφών, αλλά ο συνδυασμός μπουχτιστικός και μάλλον βαρύς.
Το παράδοξο με τα κύρια πιάτα είναι ότι είναι εξίσου,‒αν όχι περισσότερο,‒ενδιαφέροντα με τα πρώτα. Τουλάχιστον τα δύο που δοκιμάσαμε: τα χειροποίητα κανελόνια γεμιστά με κυβάκια από ψαχνό κουνελιού και «αφρώδη» σάλτσα τυριού Époisses είναι ένα μοντέρνο πιάτο με ρουστίκ, βαθιά γεύση. Ταιριαστά τα συμπληρωματικά στοιχεία: ο πουρές κολοκύθας και το κουσκούς καβουρδισμένου κουνουπιδιού. Το άλλο κύριο, το ριζότο με καραβίδες και μανιτάρια μορχέλες, βασίζεται στην ιδέα του καμένου ρυζιού της παέγιας στις άκρες του σκεύους, έχει δηλαδή αυτή τη μεστή, γλυκιά νοστιμιά που έχουν, ας πούμε, το καψαλισμένο ρύζι στην επιφάνεια των γεμιστών ή οι πατάτες φούρνου που «πιάνουν» στο ταψί. Ο σεφ φτιάχνει έναν «καμένο» ζωμό (καίει τα στερεά υλικά προτού προσθέσει τα υγρά) και με αυτόν μαγειρεύει το σπέσιαλ ρύζι που έχει επιλέξει. Ο συνδυασμός των θαλασσινών με τα μανιτάρια επιτυχημένος, το όλον ένα δυνατό φαγητό.
Το Scala Vinoteca είναι ένα καθ’ όλα ενημερωμένο wine restaurant, ενώ για επιδόρπιο προτιμήστε το προφιτερόλ. Η ζεστή σος σοκολάτας, το παγωτό, το φρεσκοφτιαγμένο σου, ένα ωραίο κλείσιμο. ■